ตอนที่1

...หลายปีเเล้วที่พวกคาเงยามเรียนจบ ม. ปลาย...

ทุกๆคนต่่างเเยกย้ายไปตามเส้นทางของตนเอง บ้างก็เรียนต่อ บ้างก็ไปฝึกฝนสกิลการเล่น วอลเล่ย์บอล

ตอนนี้พวกเขาคงเป็นนักศึกษามหาลัยกันเเล้ว

นั้น​ก็แปลว่าพวกเขาเเทบไม่ได้เจอกันเลย(ยกเว้น สึกกี้กับยามากุจิ อ่ะนะ)​

เเต่ความจริงเเล้วที่ไม่มีใครเคยรู้มาก่อนเกี่ยวกับ คาเงยามะ โทบิโอะ​

นั้น​ก็คือ..

เขาชอบฮินาตะ โชโย

เอาจริงๆนะตัวเขาเองก็ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย เหมือนกับว่าอยู่ดีๆก็ตกหลุมรักไปเเล้ว...

.......

.......

.......

วันที่ 1 เมษา ปี 2###

เข้าฤดูใบไม้ผลิเเล้ว คาเงยามะสามารถหาวันพักผ่อนได้เเล้ว ทำไมน่ะหรอ? เเหงสิคาเงนัดฮินาตะไว้ที่โตเกียว..

" ถึงยัง? เจ้าบ้าฮินาตะ" คาเงถามคนที่เขานัดทางโทรศัพท์

"อะไรกันนน จะต้องตรงเปะขนาดนั้นรึไงห้ะ ไอ้คาเงยามะ?! ฉันออกมาจากสถานีรถไฟเเล้วเนี่ย"

"เออๆรีบมาเหอะ"

เขาอยากเจอ ฮินาตะ จนจะขาดใจตายเเล้วมั้งนั้น

" เเต่นัดฉันทำไมล่ะคาเงยามะ? มีเรื่องอะไรรึ? "

ฮินาตะได้ถามไปเพราะเกิดข้อสงสัย เเละอีกอย่างคนอย่างคาเงยามะไม่มีทางชวนคนอย่างเขาไปข้างนอกเเบบนี้หรอก (ในความคิดของฮินาตะ)

"เออ.. ไม่มีเรื่องอะไรหรอก คือ.. ฉัน..เอิ่มม.."

"ห้ะ~ อย่าบอกนะว่าราชาไม่มีเพื่อนน เลยเหงา?? "

ไม่ใช่อย่างที่นายคิด.. ไอ้เจ้าเซ้อฮินานะ ฉันชอบนายตาหาก

- คาเงยามะไม่ได้กล่าวไว้;-; (ฮา)

((ต่อๆ555))

"เออๆ ชั้นอยู่ข้างหน้านายเล่า วางหูได้เเล้ว" ฮินาตะพูด

...ตู๊ด......

ในตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะสายเเล้ว ทั้งคู่เดินเล่นไปตามริมถนน ในวันที่อากาศเย็นเเละสบาย บอกเลยว่าเป็นอะไรที่คาเงยามะต้องการมาเสมอ..

การเดินไปกับคนที่ตัวเองชอบเนี่ยเป็นอะไรที่สวรรค์สุดๆสำหรับคาเงยามะเเล้วล่ะ

ในเวลาต่อมา คาเงยามะ​เปย์ให้ฮินาตะหมดเลยจ้า.. ไม่ว่าจะของกิน ของใช้ หรือต่างๆ อย่างกะจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว

ณ ร้านสะดวกซื้อใจกลางกรุงโตเกียว

"นี้ๆคาเงยามะ วันนี้นายตามใจฉันตลอดเลยนะเป็นไรของนายเนี่ย??" ฮินาตะอึ้งตั้งเเต่ที่เขาเลี้ยงขนมเเล้วล่ะ ปกติคือขี้งกมากจ้า

" มันเเปลกรึไง หรือจะจ่ายเองห้ะ?"

คาเงรู้อยู่เเก่ใจเเล้วโอกาศเเละบรรยากาศ​กาศเเบบนี้ หาได้ไม่บ่อยเเน่ๆ เขาเลยอยากใช้เวลาให้คุ้ม

"เปล่าคร้าบบ.."

.......

.......

.......

ในการที่คาเงยะมะแสดงอาการเเบบนี้ให้ฮินาตะเห็น คาเงเองก็ตั้งความหวังเล็กๆ ว่าอยากให้เขารู้ตัวบ้างเหมือนกัน..

มันจะรู้ตัวบ้างไหมนะ? การที่เขาตามใจมันอย่างนี้

ฮินาตะจะรังเกลียดเขาไหมนะ ถ้าเขาสารภาพรักไปเนี่ย..

คาเงยามะ​คิดอย่างนั้น

"เฮ้ๆ เจ้าบ้าคาเงยามะ เหมออะไรล่ะนั้นอยากจะโดนรถชนตายรึ?"

ลืมบอกเลย ว่าพวกเขาเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อเเล้วเเละข้างนอกเป็นถนนใหญ่ มีเพียงฟุตบาดที่

สามารถให้ผู้คนเดินริมถนนได้

ทั้งสองที่กำลังพูดคุยเอิ่ม.. ไม่สิเรียกว่าเถียงกันไปเถียงกันมามากกว่าในระหว่างการเดินนั้น

...ในตอนนั้นเองโชคชะตาไม่เข้าข้างพวกเขาซะเลย...

"คาเงยามะๆ! ดูนั่นสิ! มีดอกไม้เรืองเเสงตรงนั่นด้วย"

ฮินาตะ​กล่าวอย่างตื่นต้น เพราะดอกไม้อะไรจะไปเรืองเเสงได้ถูกไหม?

"ห้ะ ดอกไม้บ้าอะไรว่ะจะไปเรืองเเสงได้?"

"เเล้วฉันจะรู้ไหมเล่า ตรงนั่นไงตรงซอยเเคบๆนั้น!"

...ซอยที่ฮินาตะบอกคาเงยามะนั้นเป็นซอยเล็กๆ เเต่ก็ไม่เล็กมากนัก รถเล็กๆพอผ่านได้มั้ง (มั้ง?) ที่ข้างในซอยกลางถนน มีดอกไม้ประหลาดๆนั้นอยู่...

ฮินาตะมองหน้าคาเงยามะ...

"มองอะไรไม่ทราบ?" คาเงถูกฮินาตะมองหน้า อย่างอ้อนๆ

" เราไปตรงนั้นไม่ได้หรอ??" ฮินาตะพูด

" ม-ไม่ได้ ถ้ามีรถผ่านมาล่ะ จะทำยังไง? "

นั่นยังไม่หยุดมองอีก

"งั้นฉันไปดูซอยนั้นเอง จะได้รู้ว่ามันมีรถผ่านมารึเปล่า!" ฮินานะพูดด้วยความมั่นใจ

"เฮ้ยๆ อย่าวิ่งดิ"

ฮินาตะไปดูทางให้เเล้ว ไม่มีรถสักคัน

" เห็นไหมๆไม่มีรถเลย คราวนี้พวกเราไปเก็บดอกไม้นั้นได้เเล้ว! "

" จะเก็บมาเลยรึ ไม่ใช่ว่ามีใครปลูกเอาไว้นะ?"

คาเงกำลังลังเล

"ไม่มีหรอกน่าา เเล้วพวกเราไปเก็บมันได้ยัง? "

"เออๆ ได้เเต่ฉันต้องเดินนำนะ เพื่อความชัวร์เผื่อแกเดินๆอยู่เเล้วเดินชนตายก่อน"

"ห้ะ?! ว่าไงนะ!! "

" รีบๆเดินมาเหอะ"

คาเงยามะมองซ้าย มองขวาที่ถนนก่อนจะเดินเข้าไปเด็ดเจ้าดอกไม้นั้น

ไม่มีรถสักคันอย่างที่เจ้าฮินาตะบอก

" แกรออยู่ตรงนั้นเเหละ ไม่ต้องมา"

"คร้าบโผมๆ"

คาเงยามะกำลังเดินเข้าไปเด็ดอย่างระมัดระวัง เเละในที่สุดก็เด็ดได้สักที

" ได้เเล้วโว้ย"

" ไม่น่าเชื่อ คนอย่างคาเงยามะจะยอมเสียสละ-"

...ตู้มมมมมม!!!!!...

" ฮ-เฮ้ย คาเงยามะ.. "

"คาเงยามะ ตื่นสิว่ะ!! "

ตัดจบ ออิอิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***