ความพ่ายเเพ้จากการล้างเเค้น เเละความตาย

[ เนื้อเรื่อง ]

ไป๋อิงนั้น โกรธพระมเหศรี [ เมียหลวง ] อย่างมาก ไป๋อิง ไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปในวัง พร้อม กับ ตา สีเเดงโลหิต [ พลังของสายเลือด ] เมื่อเขาเหยียบเส้นประตูวัง เขานั้นก็ ได้รับรู้ถึงพลังที่เเข็งเเกร่ง กว่า ตัวเขา เเต่ว่าเขาก็ไม่หวั่นพร้อมกับกล่าวกับตนว่า

"ตระกูล เสวี่ย คือฆาตกรที่ฆ่าท่านพี่เเละท่านเเม่ เหตุฉะไหน ข้าต้องหวั่นด้วย" : ไป๋อิง

ไป๋อิง เดินเข้าไปที่วังตระกูลเสวี่ยเหมือนกับคนขาดสติ เดินเขา อย่างกับ มารเเห่งขุมนรก ที่จะพรากทุกสิ่ง ให้ตาย อย่างทรมาน พอเขาเดินเข้าไป ก็พบกับทหารที่ยืนเฝ้าอยู่คนเดียว เขานั้นไม่รีรอ เดินเข้าหา ฆ่าไม่เลี้ยง !!

[ อ่านเเบบสะใจ เหมือนคนเสียสติ ]

"ชั่งเป็นทหารที่น่าสงสารนัก เเต่ว่า หึหึ โทษที ที่ข้า มีความเค้นกับทหารหรือสุนัขรับใช้มากเลย มันดู น่ารำคาญ สมเพช สวะ ขยะ กระจอก ยิ่งกว่าเศษเเดน ขยะ ฮ่าๆๆๆๆ!!!":ไป๋อิง

หลังจากเสวี่ยอิงกล่าวเเบบสะใจเสร็จ เข้าก็เดิน ตรงไปในหวัง ทันที เเละพบกลับ เสวี่ยฟง

กับพระมเหสี

[ อ่านเเบบเยียดหยาม ]

"ไงไอ้เนรคุณ" : พระมเหสี

"เนรคุณหรอ ว่าเเต่เจ้าเคยเลี้ยงข้าด้วยรึ อย่าพูดให้ขำ น่า

.

.

.

.

ฟังเเล้วมัน สะอิดสะเอียน" : ไป๋อิง

"ไอ้เด็กนี้ มันจะมากไปเเล้วน่ะ .... ที่รัก ฆ่ามันสิ ข้าไม่อยากเห็นหน้าไอ้เด็กเนรคุณนี้" : พระมเหสี

"เเล้วใครให้มองหน้าข้ากันล่ะ ข้าก็ไม่อยากมองหน้า ของคนที่คิดว่า ตัวเองสูง จนจะกดขี่ผู้อื่น ตามอำนาจของตัวเองกันล่ะ" : ไป๋อิง

"เสวี่ยอิง หยุดพูดได้เเล้ว" : เสวี่ยฟง

"เอ้ย!!!! ใครให้เจ้า เรียกข้า ว่าเสวี่ยอิง ข้าชื่อ ไป๋อิง เว้ยยยย" : ไป๋อิง

เสวี่ยฟงเมื่อได้ยินพูดของไป๋อิง ก็พูดไม่ออก

[ อ่านเเบบ เอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง ]

"ไอ้เด็กนี้!!!! ทหาร!!! มา!!! มา ฆ่าไอ้เด็กที่ไม่รู้จัก ฟ้าสูงเเผ่นดินต่ำนี้ สิ" : พระมเหสี

"หึ ข้าล่ะเบื่อ พวกไก่กา เสียจริง !!! เข้ามา !!! ถ้าเเน่จริง ก็เข้ามา!!!!!!!!!!!!!!" : ไป๋อิง

[ อ่านเเบบจริงจัง ต่อสู้!!! ] [ มีเเค่ไป๋อิงที่พูด ]

"เอ้า เข้ามา !!! "

"อุระ อุระ ตายไปสวะ เจ้าพวกสวะ"

"หึ กระจอกน่า"

"ยิ่งกว่าสวะก็พวกเจ้านี้เเหละ เจ้าพวกสุนัขรับใช้"

"ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

ทหาร 200 คน ที่ค่อยๆ ทะยอยมาที่ล่ะ 20 คน นั้น ตายคาหมัด ของ ไป๋อิง ทั้งหมดเเต่ว่า

"นี้ เสวี่ยอิง เจ้าจะลืมบุญคุณของข้างั้นรึ"

เสวี่ยฟงนั้น ได้ใช้ วิญญาณยุทธ์เเล้ว วิญญาณยุทธ์ของ เสวี่ยฟงนั้นคือ หงส์เพลิง เสวี่ยฟงนั้น ได้ พันธนาการไป๋อิง เอาไว้

"นี้ เสวี่ยอิง อย่าทำอะไร โง่ๆ เลยน่า" : เสวี่ยฟง

"ฆ่ามันเลย ที่รัก" : พระมเหสี

"อ่า....ยังไงซะ .... สักวันข้าก็ต้องตายอยู่ดี" : ไป๋อิง

"นี้ เสวี่ยอิง ข้ายังนับว่าเจ้าเป็นลูกของ ข้าอยู่น่ะ" : เสวี่ยฟง

"เเต่.....ว่า....---....ข้าไม่นับว่า...เจ้า.....เป็น...พ่อ...ข้า..." : ไป๋อิง

"เสวี่ยอิง ทำไมเจ้าถึงได้โง่ถึงเพียงนี้" :

เสวี่ยฟง

"ฆ่ามันเลยที่รัก อย่ารีรอ" : พระมเหสี

"หยุดซะ ชิงหนาน ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน" เสวี่ยฟง

หลังจากที่ ชิงหนานได้ยินคำของ เสวี่ยฟง นางก็มิ รีรอ ดับชีพ ไป๋อิง ซะ โดยไม่สนคำเตือนของเสวี่ยฟง....

"อ๊ากกกก...!!!" อ้ากกกกก!!!! ร้อนๆๆๆ!!!" : ไป๋อิง

สภาพของไป๋อิง เหมือนคนที่ถูกเผาทั้งเป็น...

[ ไป๋อิง.....ตายเเล้ว ]

!!!..... เสวี่ยฟง เมื่อเห็น ไป๋อิงตายไปต่อหน้า เขาก็โกรธเป็นอย่างมาก เขานั้น จะฆ่าทุกคนทิ้งด้วยเพลิงหงส์ ของเขา เเต่ว่า เขานั้นคิดได้เเละนำตัว ของ ไป๋อิง ไปยัง หุบเขา 3 นรก เเละ ฝัง ไป๋อิง ไว้ที่นั้น

———————————

ขออภัยด้วยครับ คนทำอยากนอน 00:25 เเล้ว ไปล่ะครับ อิอิ โชคดีขอรับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***