อาบน้ำกันมั้ย~

หลังจากที่เฉินได้ประกาศหาคนเข้ามาทำงาน ทั้งซูมและแซมก็ได้พบม่อนจึงพาม่อนไปพบกับเฉินจากนั้นก็ตกลงกันว่าจ้างม่อน ข้อแม้ของเฉินคือจะต้องทำงานตลอดเวลาและจะต้องไปพักอาศัยที่คฤหาสน์ของเขา....

......ณ คฤหาสน์ของเฉิน......

ม่อน : เดี๋ยวผมเข้าไปจัดก่อนของนะครับ...

เฉิน : อืม....

ม่อน : บอสมองผมอย่างนี้...มีอะไรรึเปล่าครับ?

เฉิน : คือ... ผม....

เฉินจับคอของม่อนและดึงมาจูบ ม่อนดันตัวของเฉิน ออก... เขารีบเข้าห้องและปิดประตู... เมื่อจัดของเสร็จทั้งสองก็ลงไปกินข้าวเย็นด้านล่าง... และมีพ่อบ้านคือลีโอ...หลังจากที่ทั้งคู่ลงไปทานข้าวมื้อค่ำกัน ทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายดับไปนอนที่ห้องของตนเอง แต่มีบางอย่างเปลี่ยนไป คือม่อนกระสับกระส่ายนอนไม่ค่อยหลับ มัวแต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหน้าประตู หัวใจเขาเต้นตึกตักๆๆ//อยู่นาน แล้วเขาก็ผลอยหลับไป😴😴

ติ๊ดๆๆๆ//เสียงนาฬิกาปลุกของม่อนดังขึ้น

เวลา 5:00 น.

ม่อน :หาว โว่วๆๆ เช้าแล้วหรอเนี้ย เผลอหลับไปตอนไหนนะ?

ม่อนเดินลงไปข้างล่าง ก็เห็นลีโอ พ่อบ้านแสนใจดีกำลังลุกลี้ลุกลนกับการเตรียมอาหารเช้าอยู่

ลีโอ : อรุณสวัสดิ์ครับคุณชาย☺️

ม่อน : เช่นกันครับคุณลีโอ

ลีโอ : ทำไมรีบตื่นจังครับคุณชาย?

ม่อน : อ๋อ ผมชินแล้วล่ะครับ ตื่นเช้าประจำตอนทำงานบริษัทเก่า กลัวโดนไล่ออกน่ะครับ😅

ลีโอ : ถึงยังไงคุณชายก็ต้องไปทำงานพร้อมกับคุณผู้ชายอยู่ดีแหละครับ🤭

ม่อน : แล้วปกติบอสไปทำงานตอนไหนหรอครับ

ลีโอ : ก็ประมานเกือบ10โมงนะครับ😅

ม่อน : เอิ่มม... (เขาดูนาฬิกาข้อมือ 5:25 น.)

ลีโอ : ผมถึงถามไงว่า ทำไมถึงรีบตื่นจัง

ม่อน :เอิ่ม.. 555 นั่นสินะ

ลีโอ : ครับ🤭

ม่อน : แล้วทำไมคุณลีโอถึงรีบเตรียมอาหารเช้าล่ะครับ?

ลีโอ : อันนี้ปกติครับ เพราะผมไม่มั่นใจว่าคุณผู้ชายจะตื่นตอนไหน เลยเตรียมไว้ก่อน

ม่อน : หุยยย~มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?

ลีโอ : อย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวผมทำเอง😊

ม่อน : นะครับ ผมช่วยเอง ถือซะว่าผมสั่งก็ได้หนิ คุณเคยบอกว่าตำแหน่งผมสูงกว่า ใช่มั้ย?

ลีโอ : พูดขนาดนี้แล้ว ผมจะปฏิเสธยังไงครับเนี้ย😅

ม่อน : ก็ไม่ต้องปฏิเสธสิครับ😄

ลีโอ : 555 ครับๆๆ

เวลา 6:30 น.

เสียงเท้าเดินลงบรรไดอย่างช้าๆ ม่อนหันหน้าไปที่บรรได สบตาเข้ากับเฉินที่ขนาดพึ่งจะตื่นยังหล่อมากๆ

ลีโอ : อรุณสวัสดิ์ครับคุณผู้ชาย จะรับอะไรดีครับ

ม่อน : อรุณสวัสดิ์ครับบอส

เฉิน : ไม่ดีกว่า คุณเป็นไงครับ นอนหลับดีมั้ยเมื่อคืน

ม่อน : ผ... ผมหรอครับ?

เฉิน : ก็คุณไง จะให้ผมถามพ่อบ้านรึไง!!

ม่อน : ก็... ก็.... ก็ดีครับ😅

เฉิน : งั้นก็ดี คุณรู้มั้ยเลขามีหน้าที่ทำอะไรบ้าง?

ม่อน : อ... อะไรครับ?

เฉิน : ก็ทำทุกอย่างที่ผมสั่ง เป็นคนรองมือรองเท้าผมไงล่ะ!!

ม่อน : ได้ครับ นี่คือวันแรกในการทำงานของผม ผมจะตั้งใจทำงานให้ที่สุด

เฉิน : ดี หึหึ//

ม่อน : ค... ครับ

เฉิน : งั้นช่วยไปเตรียมอ่างน้ำให้ผมหน่อย

ม่อน : ได้ครับๆ

ม่อนเดินขึ้นไปที่ห้องของเฉิน เขาเปิดประตูเข้าไป ห้องถูกจัดอย่างเป็นระเบียบภายในห้องตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นตัวของเฉินผสมไปด้วยดอกกุหลาบ ม่อนใจเต้นขึ้นอีกครั้ง เขาถอนหายใจ รีบเดินตรงไปห้องอาบน้ำของเฉิน เพื่อเตรียมอ่าง

ม่อน : เขาคงจะชอบกลิ่นกุหลาบมากสินะ ทั้งห้องนี่เต็มไปด้วยกลิ่นกุหลาบ

เฉิน : ฉลาดดีนิ

ม่อน : เห้ยย// บอสมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?

เฉิน : บ้านผม ทำไมผมจะมาไม่ได้ล่ะ

ม่อน : เชิญครับ ผมจะออกไปเตรียมชุดให้นะครับ

เฉิน : ช่วยนวดหลังให้ผมหน่อยสิ...

ม่อน : จะ.... จะ.... ดีหรอครับ😳

เฉิน : ผมสั่ง คุณจะไม่ทำรึไง?

ม่อน :ครับๆ ได้สิครับบอส

เฉินลงไปแช่ที่อ่างอาบน้ำ มือขวาถือแก้วไวน์แดงไว้ มือซ้ายค่อยๆกวาดฟองสบู่มาถูที่ตัว

ม่อนเดินไปนั่งริมอ่างแล้วนวดหลังให้เฉิน อย่างนุ่มนวล เขามือสั่นมาก เขาก้มหน้าหลบสายตาของเฉิน เฉินวางแก้ว จับมือของเขาแล้วดึงลงมาจนหน้าของเฉินกับม่อนใกล้กันจนได้ยินเสียงหายใจ

เฉิน : อาบน้ำด้วยกันมั้ย?

เฉินขยับหน้าเข้าใกล้ม่อน แล้วบรรจงริมฝีปากลงบนปากของม่อนทันที