ทำยังไง..เราจะพา

วันรุ่งขึ้น..เวลาที่ไทยราวบ่ายแก่ๆ

เราเดินออกมาจากเครื่องบินส่วนตัวของตัวเองและตรงดิ่งเข้าไปประชุมที่บริษัททันทีวันนี้แม้ตารางงานจะเเน่นจริงๆแต่ก็มีนัดสำคัญอยู่ตอนบ่าย

นัดของคนสวยของเรายังไงล่ะ

"วันนี้ประธานยิ้มบ่อยมากเลยนะคะ"

คุณอ้อมเอ่ยขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมาจากที่ประชุมด้วยกันเมื่อจบการประชุมอันแสนน่าเบื่อด้วยเวลากินยาวเกือบครึ่งชั่วโมง..

เธอคนนี้เป็นเลขาคนใหม่ของเราอ้ะเพราะคนเก่าเจอเราไล่ออกไปเพราะแอบมีไรกับภัคเข้าและ

ผู้หญิงที่คิดเอาเต้าตัวเองไต่แต่ทำงานไม่เป็นชิ้นเป็นอันไม่มีความจำเป็นต้องเก็บเอาไว้อยู่แล้ว

พอหลังจัดการหย่าขาดกับภัคเสร็จเรียบร้อยดีแล้วเลยยื่นซองขาวให้คุณเมียน้อยหมายเลขสองในคราบเลขาคนขยันเพื่อให้เธอไสหัวออกไปให้พ้นหูพ้นตาเพื่อรับคุณอ้อมหรือพี่อ้อมที่เป็นรุ่นพี่เราสมัยเรียนมหาลัยที่ไทยเธอจบเอกโทบริหารที่อังกฤษประวัติการทำงานก็ดีเยี่ยม

เข้าขากับเราได้ดีเลยไม่ต้องสอนงานอะไรมากก็เป็นเองเพราะมีประสบการณ์ทำงานมาก่อนที่บริษัทอาเตี่ยเรา

อ้อเกือบลืมคุณพี่สาวคนนี้เธอมีคู่สมรสเป็นผู้หญิงด้วยล่ะเป็นลูกครึ่งรัสเซียกับไทยชื่อว่าพี่แคสหรือเคที่คนรู้จักเราอีกนั้นแหละแถมพี่แคสคือเจ้าของหุ้นส่วนใหญ่อีกคนที่ไม่มาทำงานด้วยเพราะขอลาไปทำธุระส่วนตัวซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเนื่องจากแต่เดิมที่บริษัทแห่งนี้เราก็บริหารคนเดียวเปิดประชุมคนเดียวหรือแม้กระทั่งไปพบลูกค้าคนเดียวอยู่แล้วอาศัยเพียงมีลูกน้องที่เข้าขากันได้ดีสามคนก็สามารถลุยงานในบริษัทได้เต็มที่

"ลินมีความสุขเราก็ต้องยิ้มสิคะหรือพี่อ้อมจะให้ลินร้องไห้”

“มันก็ใช่นั่นแหละค่ะ”

พอเห็นคนตรงหน้าเริ่มแสดงสีหน้าเพื่อนเพื่อนเราจึงชวนคุยเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศไม่ให้มันเสียเพราะความไม่เอาไหนของตัวเองที่ต่อบทสนทนาข้างต้นไม่ได้ดีเท่าที่ควร

“แล้วพี่แคสภรรยาพี่เป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย”

"ก็สบายดีค่ะ"

พอถึงห้องเธอก็รีบเปิดประตูให้เราเข้าไปและปิดตามหลังอย่างรู้หน้าที่เมื่อเราหุบแขนลงเธอก็เดินมาถอดชุดสูทสีดำอันหนาหนักออกไป

ให้เราเหลือเสื้อแขนกุดสีขาวผ้านุ่นบางใส่สบายเหมาะกับอากาศร้อนราวนรกลงดินของประเทศไทยส่วนผมที่ยาวของเราถูกรวบหางม้าตึงตรงท้ายทอยเรามีแพลนจะย้อมให้มันเป็นสีทองอยู่นะแต่แอบกลัวมาม๊าจะว่าเป็นแหม่มกะปิเข้าเพราะที่บ้านค่อนข้างไปทางหัวอนุรักษ์นิยม

(ยกเว้นอาเตี่ยไว้คนเพราะเตี้ยจะเป็นคนที่คอยให้ทายลูกๆอย่างพวกเราเสมอจนมีอันต้องทะเลาะกันกับอั้มมาม๊าบ่อยๆ…)

"แต่เเคสชอบบ่นว่าอยากมีลูกน่ะค่ะ"

"..."

"แต่พี่ไม่สามารถมีลูกให้เขาได้"

"ทำไมไม่รับอุปการะเด็กกำพร้าสักคน..มีเด็กให้เลี้ยงเยอะไปไม่เห็นต้องทำเองเลย"

"เเคสเค้าไม่ยอมหนอกค่ะ"

"ไม่ยอมแล้วจะให้ทำยังไงพี่เองก็จะไปนอนกับผู้ชายหรือเขาจะไปจ้างผู้ชายมานอนด้วยมันก็ไม่ใช่อ้ะมันไม่ได้เป็นละครไทยอะไรจะได้ง่ายขนาดนั้น"

"...."

"ลินก็ไม่อยากจะยุ่งนะแต่ว่าอยากแนะนำทางที่ดี..ลินรักพี่เหมือนพี่สาวคนนึง"เราเข้าไปจับต้นแขนคุณอ้อมเบาๆพร้อมถอนหายใจออกมา

มีความรู้สึกอยากให้พี่เขารับรู้ว่าเราเป็นห่วงจริงๆนะไม่ได้แสแสร้งแกล้งทำไปตามมารยาทของการเป็นเจ้านายที่ดี..

"พี่รู้ค่ะแต่คงต้องหาทางต่อไปบางทีอาจทำเด็กหลอดแก้วกัน"

"แพงนะค่าใช้จ่ายสูงด้วย"