หลังจากที่เสี่ยวจินหยุนพาหลินเฟยไปส่งโรงพยาบาลเสร็จก็ไปทำงานที่บริษัทต่อ
"ท่านประธานครับ ท่านประธานเวยนัดคุยโปรเจ็คใหม่ในเดือนธันวาคมนี้นะครับ เห็นว่าเร่งด่วนมาด้วย ผมเคลียร์เวลาให้แล้วนะครับ"
"จะอะไรก็ช่างเถอะ"
'ค่อยเบี้ยวก็ได้'เสี่ยวจินหยุนคิด
"เห็นเลขาของท่านประธานเวยบอกว่าจะให้คุณเวยหนานที่โด่งดังคนนั้นมาคุยโปรเจ็คนี้ด้วยตัวเองเลย หายากมากๆเลยนะครับที่คุณเวยหนานจะยอมมาคุยโปรเจ็กต์ด้วยแบบนี้ เพราะปกติคุณเวยหนานจะคุยกับลูกค้าแค่สามคนเท่านนั้น ถือว่าเป็นเกียรติมากสำหรับเราเลยนะครับ"
"พูดมาก! ฉันอยากอยู่เงียบๆเฟ้ย!"เสี่ยวจินหยุนที่ก้มหน้าทำงานพูดเสียงดัง
"งั้นผม..."
"เดี๋ยวก่อนนะ! เวยหนานหรอ!?"เสี่ยวจินหยุนเพิ่งนึกได้ว่าผู้หญิงตนเพิ่งมีเรื่องคล้ายว่าจะชื่อ...
"ใช่ครับคุณเวยหนานเป็นคนที่สวยมากอันดับต้นๆของประเทศเราเลยนะครับ"
"นายจำคนที่เรามีเรื่องเมื่อวานได้ไหม?"
"เอ๋...ก็...น.นั้นคุณ!?"เลขากงตกใจ
"ใช่ละมั้งนะ"เสี่ยวจินหยุนพูดอย่างไม่แน่ใจ แต่เรื่องความสวยนั้นตนค่อนข้างมั่นใจเพราะผู้หญิงคนนั้นสวยมากจริงๆ
.
.
.
ทางเวยจื่อถิงและเลขาหลัว
"ท่านประธานเสี่ยวตกลงไปตามนัดแล้วครับ"
"จ.จริงหรอ? ที่รักของฉันนี่เก่งจริงๆ! มาให้กอดหน่อยสิครับ"เวยจื่อถิงวิ่งไปกอดเลขาหลัวพลางหอมแก้ม
"นี่คุณ! อุ้ป!"เวยจื่อถิงจูปเลขาหลัวพลางสอดลิ้นเข้าโพลงปากของเลขาหลัวอย่างอยอกล้อเลขาหลัวเองก็ตอบรับสัมผัสนั้น
เวยหนานที่กำลังจะเคาะประตูได้ยินเสียงครางเบาๆออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายก็หยุดการกระทำและกลับไปที่ห้องทำงานของตนทันทีกลัวจะเป็นการขัดจังหวะทั้งสองที่กำลังดูดดื่มน้ำผึ้งที่หวานฉ่ำอยู่
"เฮ้อ..."เวยหนานถอนหายใจ
ไม่รู้ทำไมพอเจอหน้าของผู้ชายคนนั้นเวยหนานถึงไม่สามารถหยุดไม่ให้ตัวแสดงความรู้สึกไม่ได้ ความรู้สึกที่ไม่เคยคิดว่าจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้งหลังจากวันนั้น...
วันที่สูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต...
.
.
"''นังเด็กสารเลว! ฆ่าได้แม้กะทั่งพ่อแม่ของตัวเอง!''"
"''ไล่มันออกไป!''"
"''อย่าไปเข้าใกล้มันนะ!''"
"''ฆาตรกร!''"
"''พวกเขาไม่น่าให้มันเกิดมาเลย!''"
"''เนรคุณ!''"
"''น่ารังเกียจ!''"
.....
...
..
.
"อ่ะ!"เวยหนานสะดุ้งตื่น
'ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?'เวยหนานพูดในใจพลางกุมศรีษะ
ตอนนี้เวลาตีสามเศษๆ เวยหนานชินที่จะตื่นเวลานี้อยู่แล้วเพราะฝันร้ายที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ
เวยหนานลุกขึ้นไปล้างหน้าและชำระร่างกาย เมื่อทำธุระเสร็จก็มานั่งอ่านหนังสือต่อเพื่อจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่มากวนใจ
'ก๊อกๆ'
"อาหนานพี่เข้าไปได้ไหม?"เวยจื่อถิงยืนถามอยู่หน้าประตู
"ได้ค่ะ ประตูไม่ได้ล็อก"เวยหนานตอบเสียงเรียบ
'แอ้ด~'
เวยจื่อถิงเข้าไปนั่งใกล้เวยหนานพลางวางมือไว้บนหัวเวยหนาน
"วันนี้ยังฝันเหมือนเดิมไหม?"
นี่คือประโยคคำถามที่เวยจื่อถิงจะถามน้องสาวทุกเช้าที่เจอกันเพราะเวยจื่อถิงไม่สบายใจมาตลอดที่เวยหนานต้องมานอนฝันอยู่อย่างนี้ หาทางแก้มามากมายแต่ไม่มีสักครั้งเลยที่ความฝันพวกนี้จะหายไป
"เหมือนเดิมค่ะ"เวยหนานตอบโดยที่ตายังก้มอ่านหนังสืออยู่
"งั้นเหรอ...เก็บของเสร็จแล้วใช่ไหม?"
"ค่ะ"
"ไปกินข้าวเช้ากัน อาหลัวทำกับข้าวเสร็จแล้ว"
"ค่ะ"เวยหนานวางหนังสือลงและเดินตามพี่ชายไป
เมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร อาหารเข้าที่ดูน่ากินวางอยู่บนโต๊ะหลายเมนู
"ว้าววว น่ากินนน"เวยจื่อถิงพูดพลางเดินเข้าไปกอดเลขาหลัวพลางหอมแก้มเบาๆ
"นี่คุณ! อายน้องคุณบ้างได้ไหมครับ!"เลขาหลัวพูด
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ใช่ไหมอาหนาน?"
"หนานเห็นจนชินแล้วค่ะพี่สะใภ้"เวยหนานพูดพลางนั่งลง
"เฮ้อ...คุณเองก็ไปนั่งทานข้าวได้แล้วครับ มากกมากอดแบบนี้คุณไม่อายแต่ผมอายนะครับ"เลขาหลัวพูดก่อนที่จะผละตัวออกจากเวยจื่อถิง
"เราจะเดินทางไปหลังกินข้าวเสร็จนะ และก็อาหนานเห็นอาหลงบอกว่าจะไปด้วยใช่ไหม?"
"ค่ะ"เวยหนานตอบเสียงเรียบ
"กินข้าวเสร็จก็อย่าลืมโทร..."เลขาหลัวพูดไม่ทันจบก็มีคนที่สี่พูดแทรก
"ผมมาแล้วครับพี่จื่อถิง พี่หลัวและหนานหนาน!"เซียวหลงที่กำลังถูกพูดถึงจู่ๆก็ปรากฏตัวออกมา
"พรวด!!!"เวยจื่อถิงตกใจจนสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปเมื่อครู่
"มาแล้วก็ดี มากินข้าวพร้อมกันไหม?"เลขาหลัว
"โอเครครับ!"เซียวหลงนั่งลงข้างๆเวยหนาน
คนรับใช้เอาจานมาเสริฟและตักข้าวให้เซียวหลง
"มีแต่ของน่ากินๆทั้งนั้นเลย! หนานหนานเธอชอบกินผักนี่ ฉันตักให้"เซียวหลงพูดพลางเอาตะเกียบขอตัวเองคีบผักให้เวยหนาน
"อืม"เวยหนานกินผักที่เซียวหลงคีบให้
"พี่จื่อถิงครับเราจะไปเที่ยวที่ไหนครับ?"
"ไปทะเล เพราะพี่อยากไปเล่นน้ำน่ะ"
"หา? ผมไม่มีชุดว่ายน้ำเลยนะครับ!"
"ค่อยไปหาซื้อก็ได้"
...
"พี่จองรีสอร์ทที่ดีที่สุดไว้ให้แล้วนะ เห็นโฆษณาว่าบรรยากาศดีมากเลยด้วย"ในขณะที่กำลังเดินทางเวยจื่อถิงก็ชวนพูดไม่หยุด
"จริงหรอครับ! ดีเลย!"
"พี่จองไว้สามห้อง โดยห้องของพี่เป็นห้องที่ดีที่สุดฮ่าๆๆ..."เวยจื่อถิงพูดพลางหัวเราะ
"สามห้อง?"
"ใช่แล้ว เพราะพี่จะนอนกับภรรยาของพี่ ส่วนทั้งสองเลือกห้องเอาเอง"เวยจื่อถิงพูดพลางกอดเลขาหลัว
"พี่หลัวครับ พี่ช่วยสั่งสอนพี่จื่อถิงให้หน่อยได้ไหมครับ เขาชอบทำให้คนโสดอย่างผมเจ็บอยู่นะครับ"
"พี่หมดปัญญาที่จะสั่งสอนเขาแล้วล่ะ"เลขาหลัวพูด
"ฮ่าๆๆๆ..."ทั้งสามหัวเราะอย่างสนุกสนานต่างจากเวยหนานที่นั่งเกยคางมองออกไปทางหน้าต่างมองทิวทัศน์ข้างทางที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
"เออนี่อาหลง เมื่อไหร่จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักทีล่ะ?"เวยจื่อถิงถามอย่างติดตลก
"ผมอยากโสดไง!"เซียวหลงตอบอย่างกลัวเสียหน้า
"ฮ่าๆๆๆ...แน่ใจหรอว่าอยากโสดไม่ใช่ว่าหาไม่ได้หรอกหรอ?"
"ไม่ใช่นะ!"
"ยอมรับความจริงซะเถอะ ฮ่าๆ"
"ก็บอกแล้วไงว่าผมอยากโสดน่ะ!"
"ฮ่าๆๆ"
"อย่าหัวเราะนะ!"
...
รถมาหยุดที่ท่าเรือและทั้งสี่ก็ขึ้นเรือเพื่อไปที่เกาะกลางทะเลที่มีธรรมชาติสวยงามเป็นอันดับต้นๆของประเทศ
เมื่อมาถึงรีสอร์ท ในช่วงค่ำของวัน ทั้งสี่แยกย้ายกันเอาของไปเก็บ และพักผ่อน
เวยหนานที่นอนไม่หลับออกมานั่งตรงระเบียงห้องพลางนั่งอ่านหนังสือต่อ
"ที่นี่บรรยากาศดีเหมือนที่พี่ใหญ่พูดจริงๆ"
เวยหนานวางหนังสือลงพลางไปที่ดวงจันทร์ดวงใหญ่ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำทะเล เสียงครื้นซัดสาดชวนให้ผ่อนคลาย
"ถึงบรรยากาศจะดี แต่กลับไม่ทำให้หัวใจของฉันดีขึ้นเลยสักนิด ช่างเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังซะจริงๆ
เมื่อไหร่กันนะ ฝันร้ายนี้จะจบลง ฉันถามทุกครั้งที่ฉันเห็น'คุณดวงจันทร์' แต่คุณก็ไม่เคยตอบฉัน..."
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments