Prologue 1.3

ไม่กี่นาทีหลังจากชายหนุ่มหายตัวไปอย่างไม่เร่งรีบ ก็มีคนสองคนมาถึงที่เกิดเหตุ เป็นชายและหญิงคู่หนึ่งสีหน้าเร่งรีบของพวกเขาจางหายไปเมื่อเห็นศพคางคก

ผู้หญิงคนนั้นชื่อ"ยาง ฮเยจิน"ฮันเตอร์ระดับAจากสำนักงานบริหารจักการรอยแยก อ้าปากค้างเมื่อเห็นศพคางคกที่มีลิ้นยื่นออกมา

"ว้าว!นี่มันบ้าไปแล้ว"

"ทำไมหรอครับรุ่นพี่?ขอผมดูหน่อยสิ...ว้าว"

ผู้มาใหม่ที่เดินตามหลังมาติดๆตกใจมากและกระซิบกับผู้อาวุโสของเขา

"ว้าว...มีใครสามารถจัดการคางคกหนองน้ำได้อย่างหมดจดขนาดนี้ได้จริงเหรอครับ?"

"มันไม่สมเหตุสมผลเลย เจ้าสิ่งนั้นถูกจัดการได้ในทีเดียว ถ้าจังหวะมันคลาดเคลื่อนแม้แต่นิดเดียว มันจะพ่นกรดแรงๆไปทั่วเลย มันเป็นฝัดร้ายชัดๆ ละลายทั้งอาคารและผู้คน..."

"มันน่าประทับใจจริงๆ"

มือใหม่รู้สึกอึ้งอีกครั้ง ยาง ฮเยจิน มองสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างเฉียบคมและให้คำแนะนำ

"ตรวจดูสิว่ายังมีร่องรอยเหลืออยู่ไหม?คนที่มีฝีมือขนาดนี้ไม่ใช่คนธรรมดา"

"ครับรุ่นพี่!"

มือใหม่ค้นในถังขยะและขยะรอบๆ

"ใครก็ตามที่ทำแบบนี้...เขาทำมันอย่างสะอาด หมดจด จนการทำความสะอาดภายหลังไม่ใช่เรื่องยาก"

"ใช่ มันสะอาดมากจนเราสามารถบริจาคให้ทีมวิจัยมอนสเตอร์ได้เลย สงสัยจังว่าทำไมคนเก่งๆแบบนี้ถึงไม่กำจัดศพ แล้วจากไปเฉยๆ"

ยาง ฮเยจิน พูดประชดประชันพลางสวมถุงมือสีขาวและผ้าเปิดปากหนาๆของคางคก

มอนสเตอร์ประเภทคางคกจะกลืนกินทุกอย่างที่สัมผัสลิ้นแล้วตายเป็นพิษหรือกรดเข้มข้นออกมา

คางคกที่ช่วยเหลือผู้อื่นได้เหมือนในนิทาน แท้จริงแล้วคือยูนิคอร์น

ไม่ว่าในกรณีใดจำเป็นต้องตรวจสอบอย่างละเอียด เพราะคางคกอาจกลืนคนเข้าไประหว่างทางจากรอยแยก

ยาง ฮเยจิน หยิบไฟฉายออกมาส่องดูภายในปากของคางคก โชคดีที่เธอไม่พบซากศพมนุษย์มีเพียงขวดพลาสติกที่ละลายบางส่วน เธอถอดหายใจด้วยความโล่งอก

"ดูเหมือนมันยังไม้ได้กลืนคนเลย..."

ในขณะเดียวกันผู้มาใหม่ใช้เครื่องมือติดตั้งเรดาร์เพื่อสแกนตรอก และตะโกนเรียก ยาง ฮเยจิน ด้วยสีหน้าเครียดๆ

"รุ่นพี่ ใครก็ตามมี่ฆ่าคางคกตัวนี้ได้ ต้องเป็นมือโปรตัวจริงแน่ๆ ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่เลย"

ยาง ฮเยจิน ปัดฝุ่นออกจากมือของเธอและเอียงศีรษะตัวเอง

"พวกเขาใช้ความสามารถของตัวเองไปใช้มั้ย? ไม่มีร่องรอยเลยเหรอ?มองดีๆสิ"

"ผมกำลังมองหาอยู่ แต่ไม่มีวี่แววความสามารถหรือร่องรอยใดๆเลย ไม่มีอะไรเลย"

"อะไรนะ?พวกเขาฆ่ามันด้วยมือเปล่าเหรอ?"

แม้ว่าเธอจะเดาได้ใกล้เคียงกับความจริงโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอไม่รู้เรื่องนี้ เธอจึงส่ายหัว

"โอ้โห ต้องเป็นพวกฮันเตอร์เถื่อนอีกแน่ๆทำไมถึงได้มีฮันเตอร์ที่ซ่อนตัวอยู่เยอะแยะไปหมด นี่ไม่ใช่โลกในการ์ตูนหรือนิยายซะหน่อย ไอพวกเบียวเอ้ย!"

หลังจากปิดไฟฉายและลุกขึ้นแล้ว ยาง ฮเยจิน ก็ยืดตัวเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าของเธอ

"เอาล่ะมอนสเตอร์ชั้น4ออกมาแล้ว แต่มันไม่ได้กินใครหรือทำลายอาคารใดๆเลย เราควรจะขอบคุณนะ เอาคางคกนั้นกลับไปได้ แล้วนายเขียนรายงานวันนี้เลย"

"ครับรุ่นพี่ ผมควรระบุชื่อใครเป็นคนจัดการมอนสเตอร์นั้นดีครับ?"

"ระบุว่าไม่ทราบ"

"เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่ว่า รุ่นพี่..."

"เออ อะไรนะ?"

มือใหม่มีสีหน้าเคอะเขินจึงถาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***