Prologue 1.2

ชายหนุ่มวางถุงช้อปปิ้งลงอย่างระมัดระวัง หมุนต้นหอมอย่างชำนาญแล้วกำมันไว้แน่น จากนั้น

เขากระโดดขึ้นไปบนฝาถังขยะและบินขึ้นไปเหมือนผีเสื้อ ฟาดหัวคางคกด้วยต้นหอม!

ปัง!!

เสียงกระทบที่แหลมคมและชัดเจนดังก้องไปทั่วตรอก คางคกตัวนั้นไม่อาจแม้แต่ส่งเสียงร้องแห่งความตายออกมาได้ มันจึงสะบัดตาและตัวสั่นไปทั้งตัว น่าเศร้าที่ตรงกลางหัวของมันกลับเว้าลึกลงไปตามรูปทรงของต้นหอม

ชายหนุ่มกลั้นหายใจและสะบัดมือออก เมื่อเสื้อฮู้ดหลุดจากแรงถีบกลับใบหน้าเย็นชาของเขาก็ปรากฎออกมา

"ต้นหอมแพง...สิ้นเปลืองจัง"

เขานั่งยองๆอยู่หน้าคางคก ยัดเศษต้นหอมเข้าปากด้วยมือเปล่าพลางหยิบโทรศัพท์ออกมา สักพักหนึ่งเมื่อมีคนรับสาย เขาก็พูดขึ้น

"อา-สวัสดี...มีมอนสเตอร์ตายอยู่ในตรอกนี้ ดูเหมือนจะมีฮันเตอร์ฆ่ามันแล้วจากไป..."

เสียงของชายหนุ่มสั่นสะท้านในตอนท้าย ราวกับหวาดกลัวและเกือบจะร้องไห้ออกมา ทว่าต่างจากเสียงที่ดูเหมือนจะจางลงเมื่อถูกแตะเบาๆการกระทำในตอนนี้ของเขากลับเฉยเมย

"นี่คือตรอกที่ไปดิวเคโรมาร์ท...มอนสเตอร์หรอ?ดูเหมือนคางคกเลย แต่มันใหญ่และหน้าขยะแขยงเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัดเจน ช่วยจับมันหน่อยสิครับ ไม่ต้องติดต่อผม...เอ่อ อีก5นาทีก็จะถึงแล้วหรอ?ขอบคุณครับ ไม่มีปัญหาครับ ครับ ขอบคุณครับ..."

ชายหนุ่มสูดน้ำมูกแล้ววางสายไป แม้จะยังวางสายไปแล้ว เขาก็ยังคงก้มตัวลง

ยัดชิ้นต้นหอมเข้าไปในปากที่อ้ากว้างของคางคก แม้จะอ้างว่ามอนสเตอร์น่าขยะแขยงเกินกว่าจะมอง แต่สายตาของเขาก็ยังคงจับจ้องไปที่คางคก

เหลือเวลาอีก5นาที ก่อนที่ฮันเตอร์จะมาถึง

'5นาทีเหรอ?ขืนอยู่ต่อต้องวุ่นวายแหงๆ'

ชายหนุ่มลุกขึ้นและลบรอยเท้าออกจากฝาถังขยะ คางคกดูเหมือนจะตายในทันที เหลือเพียงรอยบุ๋มรูปหัวหอมสีเขียวบนหัวเท่านั้น เมื่อไม่มีร่องรอยอื่นใดเหลืออยู่ คงยากที่จะตามหาตัวคนที่จักการกับมอนสเตอร์ตัวนี้

หลังจากเก็บหลักฐานเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาหนี ชายหนุ่มหยิบถุงช้อปปิ้งขึ้นมาเด้งเบาๆสองสามครั้ง ก่อนจะทบทวนการสนทนาทางโทรศัพท์ที่เพิ่งพูดไป

'...หรือตอนโทรฉันควรจะทำตัวให้ดูตกใจมากกว่านี้กันล่ะเนี่ย'

เอาล่ะ สายเกินไปที่จะมาเสียใจแล้ว ชายหนุ่มกระโดดข้ามกำแพงที่สูงกว่าตัวเองได้อย่างง่ายดาย

••••••••••••••••

"ซอยนี้ใช่มั้ย?"

"ใช่แล้ว!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

Prologue 1.1