ความลับ

นาฬิกาบนผนังบอกเวลาเลิกงาน ดาวเก็บของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ตั้งใจว่าจะรีบกลับบ้านก่อนที่ใครบางคนจะโผล่มาอีก

ดาว (ในใจ):

“วันนี้ต้องหนีกลับให้เร็วที่สุด ห้ามเจอ ห้ามคุย ห้ามใจสั่นเด็ดขาด!”

แต่พอเดินออกจากประตูบริษัท… ร่างสูงในชุดเชิ้ตพับแขนก็ยืนพิงรถอยู่ตรงหน้าทางออกเหมือนรอใครสักคน

ใช่แล้ว—อาโพ

ดาว (พึมพำ): “บ้าจริง…!”

เขาเงยหน้าขึ้น สบตาเธอทันที ดวงตาคมคู่นั้นเหมือนจะอ่านความคิดเธอออกหมด

อาโพ: “รีบไปไหน?”

ดาว: “กลับบ้านสิ! จะไปไหนได้อีก”

อาโพ (ก้าวเข้ามาใกล้): “งั้นไปส่ง”

ดาว (ถอยหลังนิดหน่อย): “ไม่ต้อง! ฉันกลับเองได้”

อาโพไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่คว้าข้อมือเธอไว้แน่น ทำเอาหัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา

ดาว: “อาโพ! ปล่อยนะ!”

อาโพ (เสียงทุ้มจริงจัง):

“ห้าปีที่ผ่านมา…เธอรู้บ้างไหมว่าฉันอยากกลับมาหาเธอแค่ไหน”

ดาวชะงักไปทันที ร่างแข็งทื่อ หัวใจเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

เธอพยายามสะบัดมือออกแต่ไม่สำเร็จ

ดาว (เสียงสั่น): “แล้วทำไมตอนนั้นถึงหายไป…ไม่อธิบายสักคำ? รู้มั้ยฉันเจ็บแค่ไหน!?”

อาโพนิ่งไป ดวงตาที่เคยสงบกลับสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะพูดช้า ๆ

อาโพ:

“ฉันมีเหตุผล…แต่ขอโทษที่ปล่อยให้เธอรอโดยไม่บอกอะไรเลย”

ดาว (กัดริมฝีปากแน่น): “ขอโทษมันไม่พอหรอกอาโพ…มันไม่เคยพอ!”

บรรยากาศรอบข้างเงียบสนิท เหลือเพียงเสียงลมพัดผ่านและหัวใจของทั้งคู่ที่เต้นดังจนแทบได้ยิน

อาโพคลายมือออกอย่างช้า ๆ สายตายังคงมองเธอไม่วาง

อาโพ:

“งั้นให้ฉันพิสูจน์…เริ่มใหม่อีกครั้งได้ไหม ดาว”

ดาวมองเขานิ่ง น้ำตารื้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบหันหน้าหนี

ดาว: “ฉันไม่รู้…ฉันยังไม่พร้อมจะฟังอะไรทั้งนั้น”

พูดจบ เธอก็รีบหมุนตัวเดินหนีไปโดยไม่หันกลับมามอง

ทิ้งให้อาโพยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง ร่างสูงเงียบสงบ แต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

อาโพ (ในใจ):

“ต่อให้เธอหนีไปกี่ครั้ง ฉันก็จะตามหา…จนกว่าเธอจะยอมเปิดใจอีกครั้ง"

เช้าวันใหม่ ดาวเดินเข้าบริษัทด้วยใบหน้าอิดโรย เธอแทบไม่ได้นอนเมื่อคืน หลังจากเหตุการณ์ที่อาโพพูดกับเธอเมื่อวาน เสียงคำว่า “เริ่มใหม่อีกครั้งได้ไหม ดาว” ยังคงก้องอยู่ในหัวไม่หยุด

ดาว (ในใจ):

“ทำไมเขาต้องพูดแบบนั้น…ทำไมต้องกลับมาให้ฉันสับสนอีก”

เมื่อเข้ามาในออฟฟิศ เธอเห็นอาโพนั่งอยู่ก่อนแล้ว กำลังเปิดแฟ้มเอกสารอย่างเงียบสงบ แต่พอเธอเดินผ่าน เขาก็เงยหน้าขึ้นสบตา ดวงตาคู่นั้นเหมือนจะพูดอะไรได้มากกว่าคำพูด ดาวรีบเบือนหน้าแล้วก้าวเร็ว ๆ ไปที่โต๊ะตัวเองทันที

บรรยากาศตึงเครียดจนเพื่อนร่วมงานเริ่มสังเกต

เพื่อนร่วมงานสาว: “ดาว เมื่อคืนไปปาร์ตี้เหรอ ทำไมดูโทรม ๆ”

ดาว: “ก็แค่…นอนไม่หลับ”

ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ หัวหน้าก็เดินเข้ามา

หัวหน้า: “ดาว วันนี้ช่วยพาอาโพไปดูเอกสารโครงการเก่าที่เก็บไว้ในห้องเก็บไฟล์ชั้นใต้ดินหน่อยนะ”

หัวใจดาวร่วงลงไปที่ตาตุ่มทันที

ดาว (ในใจ): “ต้องอยู่กับเขา…สองต่อสองอีกแล้วเหรอเนี่ย!?”

—

ห้องเก็บไฟล์ชั้นใต้ดินเงียบสงัด มีเพียงกลิ่นกระดาษเก่าและเสียงไฟนีออนที่ดังหึ่ง ๆ ดาวเดินนำหน้าไปพลางบ่นในใจ ขณะที่อาโพเดินตามอย่างสงบ

ดาว (หันมาพูดเสียงแข็ง): “รีบ ๆ หาแล้วก็รีบกลับ ฉันไม่อยากเสียเวลา”

อาโพ (ยกคิ้ว): “ไม่อยากเสียเวลา…หรือไม่อยากอยู่กับฉัน”

ดาวชะงักไปครู่หนึ่ง แต่เลือกที่จะไม่ตอบ เธอก้มหน้าค้นแฟ้มต่อ แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของอาโพก็ดังขึ้น

เขารีบกดรับ เสียงทุ้มต่ำพูดเบา ๆ

อาโพ: “ครับ…ผมกำลังทำงานอยู่ …ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะเข้าไปเยี่ยมเย็นนี้”

ดาวเหลือบมองอย่างอดสงสัยไม่ได้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

ดาว: “ใครโทรมา?”

อาโพหันมามอง สีหน้าชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตอบเรียบ ๆ

อาโพ: “เรื่องครอบครัวนิดหน่อย”

คำตอบสั้น ๆ แต่สายตาของเขากลับบอกว่ามีบางอย่างมากกว่านั้น

ดาวเม้มปากแน่น ความอยากรู้กับความกลัวปะปนกัน เธออยากถาม แต่ก็กลัวคำตอบ

ดาว (ในใจ):

“ครอบครัวเหรอ…นี่คือเหตุผลที่เขาหายไปห้าปีใช่มั้ย? แล้วทำไมไม่เคยบอกกันเลย…”

บรรยากาศเงียบลง ทั้งคู่ยืนอยู่ท่ามกลางแฟ้มเอกสารมากมาย แต่สิ่งที่หนักอึ้งกว่ากลับเป็นความลับที่ยังไม่ถูกเปิดเผย

อาโพ (ในใจ):

“อีกไม่นาน…เธอจะต้องรู้เหตุผลทั้งหมดว่าทำไมฉันถึงจากไปวันนั้น”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***