บทที่ 2 : ราชินีน้ำแข็ง

รถของกิ๊ฟแล่นเข้ามาจอดที่หน้าหอพักนักศึกษาในย่านกลางเมือง แสงแดดยามบ่ายส่องลงมาบนตึกสูงทรงทันสมัยที่ออกแบบด้วยกระจกสะท้อนแสงระยิบระยับราวกับคริสตัล

“โอเค! ถึงแล้วล่ะ ที่นี่แหละ” กิ๊ฟพูดพลางดับเครื่อง หันมายิ้มให้ฉันด้วยแววตากรุ้มกริ่ม

“เยี่ยมเลย ขอบใจมากนะ กิ๊ฟ” ฉันตอบไปตามมารยาท แต่ไม่ทันจะขาดคำ เธอก็เลิกคิ้วขึ้นแล้วหัวเราะ

“โอ้โห! พูดจาสุภาพเชียว นี่เธอเป็นใครกันแน่? เด็กตัวแสบเมื่อก่อนหายไปไหนแล้ว?”

ฉันได้แต่กลอกตา ยังกวนประสาทเหมือนเดิมจริง ๆ

หลังจากลากกระเป๋าลงจากรถ ฉันตรงไปที่ประตูห้องหมายเลขที่กิ๊ฟบอกไว้ แต่ยังไม่ทันพิจารณาดี ฉันก็ดันเปิดประตูเข้าไป—แล้วช็อกทันทีเมื่อเห็นร่างสาวสวยที่ไม่ใส่ชุดอะไรเลยยืนอยู่ตรงนั้น

“หะ…นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?” เธอร้องลั่น ใบหน้าสวยคมเต็มไปด้วยความตกใจ

“หา!? เดี๋ยวสิ! ขะ-ขอโทษค่ะ! ฉันเข้าห้องผิด!” ฉันรีบโค้งขอโทษ แต่ไม่ทันจะได้อธิบาย ประตูก็ถูกปิดปังใส่หน้าฉันทันที

“ออกไปเลยโว้ย!!”

เสียงนั้นยังคงก้องอยู่ในหู ขณะที่ฉันยืนแข็งค้างอยู่นอกห้องด้วยความอับอาย

“อีบื้อ! อีกห้องต่างหากต่างหาก!” กิ๊ฟรีบวิ่งมาดึงแขนฉันไปอีกทาง

ฉันหน้าแดงจัด “อ๋อเหรอ!? ก็เธอไม่ได้บอกให้ชัดนี่นา! น่าอายชะมัดเลย”

เสียงดังมาจากในห้องที่ฉันเพิ่งบุกรุกเข้าไป “ยัยกิ๊ฟ แกนี่มันน่าหมั่นไส้จริง ๆ”

กิ๊ฟยิ้มแหยพลางยกมือไหว้ท่วมหัว “ขะ-ขอโทษนะ น้ำ! ///คราวนี้งานเข้าแน่เลย”

แต่แทนที่จะเครียด เธอกลับกระซิบแกล้งฉัน

“ว่าแต่…เราได้เห็นวิวเด็ด ๆ ไปแล้วนี่นา ใช่มั้ย?”

ฉันถึงกับสะดุ้ง หน้าแดงก่ำ “ใช่ หน่มน๊ม—ไม่สิ! ไม่ใช่นะ ฉันไม่ใช่พวกโลกจิตสักหน่อย!”

กิ๊ฟหัวเราะเสียงใส “อย่ามาทำเป็นไม่ชอบเลย เมื่อกี้ตาเธอเป็นประกายเลยนะ”

(เอาจริง ๆ ฉันก็ชอบแหละ…) ฉันคิดในใจแต่ไม่กล้าเอ่ยออกไป

หลังจากส่งฉันถึงห้อง กิ๊ฟก็ขอตัวไปทำธุระต่อ ทิ้งไว้เพียงคำพูดที่ฟังดูไม่สบายใจเท่าไรนัก

“ไม่ต้องห่วงเรื่องที่เธอเห็นหรอก น้ำเป็นเพื่อนสนิทฉัน คงไม่ฆ่าเธอหรอก…มั้งนะ”

“ฟังแล้วสบายใจขึ้นเยอะเลยนะ…” ฉันพึมพำประชด แต่เธอก็เพียงแค่โบกมือบ๊ายบายแล้วเดินจากไป

คืนนั้น ฉันนอนพลิกตัวไปมาในห้องใหม่ ความคิดตีกันวุ่นวาย วันแรกก็วุ่นซะแล้ว กิ๊ฟยังคงกวนประสาทเหมือนเดิม แต่ก็ดีที่เธอไม่เปลี่ยนไปเลย

และแน่นอน…ภาพหน้าอกของ “น้ำ” ก็ผุดขึ้นมาในหัวไม่หยุด (ไม่! เลิกคิดได้แล้วเมล์!)

รุ่งเช้า เวทีต้อนรับนักศึกษาใหม่ของ GAIA ถูกตั้งตระหง่านกลางลานกว้าง ฉันกับชเอมเพื่อนเก่าสมัยมัธยมก็มาถึงตั้งแต่เช้าเพื่อช่วยงาน

“เฮ้! เมล์!” เสียงกิ๊ฟดังขึ้น เธอโบกมือมาแต่ไกล ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นชเอม “เอ้า ว่าไง ชเอม ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

“กิ๊ฟ! โอ้โห ยังตัวเล็กเหมือนเดิมเลยนะ!” ชเอมแซวเสียงดัง

ผลลัพธ์คือหมัดเล็ก ๆ ของกิ๊ฟฟาดเข้าใส่จนชเอมร้องลั่น “โอ้ยยย!”

ฉันรีบวิ่งเข้าไปห้าม “ตายแล้ว งานเข้าอีกแล้ว!”

กิ๊ฟสะบัดมือพลางเชิดหน้า “อย่ามาเรียกว่าตัวเล็กอีกนะ!”

ในขณะที่พวกเรากำลังจัดการหลังเวที สายตาของฉันก็พลันสะดุดเข้ากับใครบางคนที่เดินเข้ามา… ใบหน้าสวยเย็นชาที่ฉันจำได้ขึ้นใจตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อวาน

นั่น…เธอ!

“อ้อ…เธออีกแล้วเหรอ” น้ำพูดเสียงเรียบ ดวงตาคมกริบจ้องฉันจนเหมือนทะลุทะลวงถึงวิญญาณ

ฉันยกมือไหว้แทบไม่ทัน “เอ่อ…หวัดดี น้ำ ใช่ไหม เรื่องเมื่อวาน ฉันขอโทษจริง ๆ นะ มันเป็นความผิดพลาด!”

เธอถอนหายใจเบา ๆ “ช่างมันเถอะ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ฉันแค่ไม่ชินเฉย ๆ”

กิ๊ฟรีบเข้ามาสมทบ “น้ำ นี่เมล์ เพื่อนสนิทสมัยเด็กของฉัน ส่วนเมล์ นี่คือน้ำ เพื่อนสาวจากมหาลัยของฉัน ถือโอกาสแนะนำอย่างเป็นทางการเลยแล้วกัน”

แม้คำตอบของน้ำจะเป็นเพียงคำสั้น ๆ “ก็ได้ ถือว่าผ่านไปแล้วกัน” แต่แววตาเย็นชานั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยน้ำแข็ง

“อย่าคิดมากเลย” กิ๊ฟกระซิบกับฉัน “ทุกคนเรียกเธอว่า ‘ราชินีน้ำแข็ง’ เพราะนิสัยแบบนี้แหละ แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนอบอุ่นนะ ถ้าเธอสองคนสนิทกันจริง ๆ จะรู้ว่าเธอน่ารักเหมือนลูกหมาเลย”

ฉันหัวเราะแห้ง ๆ “ลูกหมาเหรอ…ลูกหมาที่กัดหัวหลุดสินะ”

กิ๊ฟถึงกับหัวเราะลั่น “ไม่ใช่แบบนั้นสิ!”

หลังจากนั้น เราต้องช่วยกันขนของหนัก ๆ ไปหลังเวที เครื่องเสียง สายไฟ และอุปกรณ์อีกมากมายทำให้เหงื่อท่วมไปทั้งตัว ฉันหอบแฮ่กแต่ก็ยังยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“โอเค! นี่ชิ้นสุดท้ายแล้ว!” ฉันยกกล่องลงกับพื้นอย่างโล่งอก

กิ๊ฟเช็ดเหงื่อพลางยิ้ม “สปิริตดีมากเมล์ ฉันประทับใจจริง ๆ”

จู่ ๆ เสียงฟ้าร้องกึกก้องขึ้นมาจากฟากฟ้า ท้องฟ้าที่ควรจะแจ่มใสกลับมืดครึ้มลงอย่างน่าประหลาด ลมแรงพัดผ่านจนป้ายผ้าโบกสะบัด

“ฝนจะตกเหรอเนี่ย?” ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความสงสัย

“แปลกมาก…” กิ๊ฟขมวดคิ้ว “พยากรณ์บอกว่าวันนี้ไม่มีฝน ไม่มีกระทั่งเมฆพายุ แต่ทำไม…”

สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่านในจังหวะที่แสงไฟบนเวทีสั่นไหว ทุกคนหยุดมือพร้อมกัน หันไปมองท้องฟ้าอันมืดครึ้มอย่างหวั่นใจ

นี่ไม่ใช่ฝนธรรมดาแน่…

จบตอนที่ 2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***