บ้านวิญญาณ รีบทำก่อนมืด

แสงตะวันยืนถือแปรงทาสีในมือ มองเพื่อน ๆ ที่ทำหน้าซีดราวกับเจอเรื่องสยองขวัญจริง ๆ ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดเสียงดังลั่นบ้าน

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ไร้สาระพวกมึงก็รู้ว่ากูไม่เชื่อเรื่องผี! มัวแต่กลัวไม่เข้าเรื่อง มาช่วยกูทาสีเลยดีกว่า ก่อนมันจะมืด รีบทำแล้วรีบกลับ

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ยืนกอดอกสั่นหัว “กูว่ามึงนี่มัน…โคตรใจกล้า หรือไม่ก็โคตรบ้า”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

หัวเราะ หยิบแปรงมาช่วย “โอเค ๆ กูช่วยก็ได้ อย่างน้อยผีก็ไม่กล้ามายุ่งกับคนหล่ออย่างกูหรอก”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

พูดนิ่ง ๆ “อย่าประมาทดีกว่า ถึงเราจะไม่เห็น แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มี”

แสงตะวันหันไปยักคิ้วกวน ๆ

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

เออ ๆ ก็ช่วยกูเถอะน่า อย่ามาทำหน้าจริงจังเหมือนอาจารย์สอนปรัชญาหน่อยเลย”

ทั้งสี่คนเริ่มลงมือทาสีกำแพงบ้าน เสียงหัวเราะ เสียงบ่น ดังแข่งกับเสียงแปรงขูดผนังเก่า ๆ

แต่แล้ว… แปรงทาสีในถังกลับค่อย ๆ ลอยขึ้นช้า ๆ เหมือนมีใครยกมันขึ้นมา

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

เบิกตาโพล่ง ชี้นิ้ว “มะ…มึงดูดิ! แปรงมัน… มันลอยเอง!”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

หัวเราะแห้ง ๆ “อ๋อ…กูว่ามึงตาฝาดแน่ ๆ

ฟาด! แปรงทาสีลอยมากระแทกหัวมาวินเต็ม ๆ สีเลอะหัวเขาเปรอะจนกลายเป็นลายแปลก ๆ

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

ร้องลั่น “เฮ้ยยย! ใครทำวะะะะะะะ!”

เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังสะท้อนทั่วโถงบ้าน… เสียงนั้นไม่ใช่ของใครทั้งสี่ แต่เป็นเสียงของ ยูโร ที่ยืนกอดอกอยู่บนชั้นสอง กำลังมองลงมาอย่างขำ ๆ

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี

เล่นกับพวกมึงนี่…ก็สนุกดีเหมือนกัน”

เพื่อนทั้งสามรีบถอยกรูดมาหลังแสงตะวัน แต่เจ้าตัวกลับหัวเราะเสียงดัง

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ฮ่า ๆ ๆ แค่ของตกใส่หัวก็กลัวกันจะเป็นจะตาย! นี่แหละว่ะ ที่กูเรียกว่า…จินตนาการเกินไป”

ทว่าดวงตาของยูโรกลับจับจ้องแสงตะวันไม่วาง ราวกับว่าความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างกำลังตื่นขึ้นมาในใจของเขา…

!!!!!

เสียงโทรศัพท์มือถือของแสงตะวันดังขึ้นขณะทุกคนกำลังเก็บอุปกรณ์ทาสี

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

หยิบโทรศัพท์ขึ้นกดรับ “ฮัลโหลครับ คุณธีระ นายหน้าขายบ้านใช่มั้ย?”

ธีระ

ครับ คุณตะวัน…คุณเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้นแล้วใช่ไหมครับ?”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ยิ้ม “ใช่ครับ กำลังรีโนเวทกันอยู่เลย บ้านสวยมากเลยนะครับ ถึงจะเก่าหน่อยแต่ผมชอบ”

มีเสียงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนปลายสายพูดต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำจริงจัง

ธีระ

คุณตะวัน…ผมมีเรื่องอยากบอก เรื่องสำคัญมาก… ห้องใต้ดินของบ้านหลังนั้น เป็นห้องต้องห้ามนะครับ”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

เลิกคิ้ว หัวเราะเบา ๆ “ห้องต้องห้าม? หมายความว่ายังไงครับ”

ธีระ

ได้โปรด…อย่าเผลอเข้าไปในห้องนั้นเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น…ชีวิตคุณจะไม่มีวันสงบสุข”

บรรยากาศรอบบ้านเหมือนเงียบลงทันที ลมเย็นพัดวูบมาจากไหนไม่รู้ ทำให้ทุกคนที่ยืนฟังอยู่รอบ ๆ แสงตะวันขนลุก

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

แล้วทำไมวะ!? ทำไมถึงห้ามเข้าไป!”

ธีระ

เสียงสั่น “ผมก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง…แต่เจ้าของบ้านรุ่นก่อนหน้าก็ย้ำไว้แบบนี้ เขาบอกเหมือนกันว่า ‘ห้ามเข้าห้องใต้ดิน’”

เสียงโทรศัพท์ตัดไปอย่างกะทันหัน เหลือเพียงสัญญาณสายว่าง…

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

หน้าซีด มองไปทางประตูบานไม้เก่าที่อยู่ตรงมุมโถง ซึ่งเชื่อมไปสู่ชั้นใต้ดิน “โห…กูว่ามันเริ่มไม่ขำนะเว้ย ดูดิ ประตูห้องใต้ดินแม่งเหมือนกำลังจ้องกูอยู่เลย”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

หรี่ตามองประตูใต้ดิน “คำเตือนแบบนี้ มันต้องมีเหตุผลแน่ ๆ”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

หันไปหาแสงตะวัน “กูเตือนเลยนะ มึงอย่าแม้แต่จะคิดเข้าไปเลยตะวัน!

แสงตะวันกลับยักไหล่ หัวเราะอย่างไม่ยี่หระ

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

“กูไม่เชื่อเรื่องงมงายหรอกน่า ห้องใต้ดินก็แค่ห้องเก็บของ…อย่าคิดมากเลย”

บนบันไดชั้นสอง ยูโรยืนกอดอก ดวงตาจ้องประตูห้องใต้ดินด้วยสีหน้าเจ็บปวดปนเศร้า ก่อนจะพึมพำออกมาเบา ๆ

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี

อย่า…อย่าเปิดมัน…ที่นั่น…คือความทรงจำของกู…”

เสียงประตูไม้เก่าของห้องใต้ดินดัง เอี๊ยดดดด… เบา ๆ ราวกับมีใครกำลังเชื้อเชิญ…

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ