ตอนที่3

เอ่อข้าต้องทำยังไงเหรอครับ! กู่ฉางเอ่ยขึ้น

กู่โม่เหลือบมองกู่ฉางแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยวาจา

เจ้าไม่ดูประกาศเลยหรือไง เอ่อ ข้าไม่ได้ ไม่เออคือ

ดูแต่ลืมไปแล้ว กู่ฉางเอ่ยด้วยท่าทางทีเงอะงะ เมื่อเห็นทำอะไรไม่ถูกของอีกฝ่ายกู่โม่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะถ้าเขาฆ่าขอทานมันจะเป็นการหมิ่นเกียรติยศของตระกูลด้วยนิสัยของเขาแล้วนี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้

เอาล่ะเจ้าต้องการทราบอะไร? กู่โม่เอ่ยอย่างอดทน

ข้าต้องการทราบว่าข้าต้องทำอย่างไรบ้างถึงวิทีตั้งชื่อนายน้อย!

เจ้าเพียงแค่เขียนชื่อในป้ายกระดาษเเล้วหุ่นเชิดไม้ของข้าจะจ้ำตราประทับเเล้วเจ้าไปรับข้าวต้มตรงจุดที่คนใส่เสื้อตระกูลกู่เขาจะทำข้าวต้มให้เจ้า. กู่โม่เอ่ยอย่างอดทน.

เอ่อตกลง กู่ฉางเอ่ย

แต่ถ้าข้าไม่ต้องการข้าวต้ม ข้าสามารถขออย่างอื่นจากจ้าวตระกูลได้หรือไม่?

ขออย่างอื่นจากท่านเจ้าตระกูลงั้นหรือ? กู่โม่ขมวดคิ้ว,ได้ยินดั่งนี้กู่ปิงก็อดที่จะขมวดคิ้วตามไม่ได้.

เจ้าหนู กู่โม่เอ่ยเสียงเย็น เจ้าต้องการที่จะทำอะไร?

เอ่อคือข้าไม่ต้องอะไรเพียงแต่ข้า มั่นใจมากว่านายน้อยต้องเลือกชื่อที่ข้าตั้งให้อย่างแน่นอน.

กู่ฉางเอ่ย มั่นใจเพราะตัวเขารู้ดีว่าเขาคือนายน้อยของตระกูลกู่

เฮ้อมั่นใจชะจริงนะเจ้าเด็กขอทานแล้วจะวัดมันยังไงล่ะ กู่โม่เอ่ยโดยมีความน่าสนใจในแววตาของเขา ง่ายมากแค่ท่านให้ชื่อที่ขอทานคนอื่นตั้งกับชื่อที่ข้าตั้งมาพูดให้ฮูหยินฟังแล้วดูปฏิกิริยาของนายน้อย.

กู่ฉางเอ่ยด้วยความมั่นใจพรางเชิดอกขื้นราวกับว่าเขาจะชนะแน่นอน

ได้ตกลง กู่โม่พูดด้วยสนใจแล้วเหลือบมองกู่ปิง

ทั้งสองยิ้มให้กัน. แล้วกู่โมก็พูดขึ้นถ้าเจ้าแพ้ละ~

ข้าเอาชีวิตของข้าเป็นประกันว่าข้าจะไม่แพ้

กู่ฉางหยวนพูดขื้น

ได้ยินดั่งนั้นฝูงชนด้านหลังกู่ฉางกะชิบกะชากเสียงดังไอ้หมอนี้ มันบ้าไปแล้วไปเอาความมั่นใจมาจากไหน

น่าสนใจ กู่โม่พยักหน้า เอาละเขียนชื่อได้เลย

กู่ฉางหยิบพู่กันเขียนชื่ออย่างมั่นใจ

กู่ฉางหยวน!

กู่โม่ยิ้มชื่อที่ดี หวังว่าเจ้าจะรักษาสัญญานะ

ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ

ฮ่า ๆๆ เจ้าหนุ่มเจ้าชื่ออะไรหรือ