...----------------...
ทิวทัศน์สีขาวโพลนของหิมะที่ทอดยาวราวไร้จุดสิ้นสุด ค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยเส้นทางหินแกรนิตที่ตัดตรงสู่ภูเขาสูงชัน เสียงน้ำตกจากหิมะที่ละลายไหลผ่านช่องเขาดังอยู่ไกล ๆ
เซรีสที่นั่งอยู่ด้านหลังไลแอทบนหลังม้า มองเห็นสิ่งแรกที่แตกต่างจากความเวิ้งว้างของสองวันที่ผ่านมา—เงาร่างสูงตระหง่านของ กำแพงเมือง ที่ตั้งตระหง่านบนเชิงเขา ด้านบนปกคลุมด้วยหิมะจนขาวโพลน แต่ยังคงแสดงให้เห็นสัญลักษณ์สลักลึกของอาณาจักร—รูปดาบไขว้คู่กับมังกรโอบรอบ
"นั่นแหละ… เอสเทียร์" ไลแอทเอ่ย น้ำเสียงมีทั้งความภูมิใจและความคุ้นเคย "ใหญ่ใช่ไหม"
เซรีสเงยหน้ามอง เธอไม่ตอบทันที แต่สายตาบ่งบอกว่าใช่—มันใหญ่จนบดบังท้องฟ้าบางส่วนไปเลย
เมื่อขบวนเข้าใกล้มากขึ้น เสียงแตรจากบนกำแพงก็ดังรับสัญญาณ ประตูไม้เสริมเหล็กหนาหนักถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นถนนหลักที่ทอดเข้าสู่ตัวเมือง
ทันทีที่เข้าสู่เขตกำแพง ภาพตรงหน้าของเซรีสก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง—บ้านเรือนหินสีเทาสูงเรียงราย มีควันจากปล่องไฟลอยขึ้นสู่อากาศหนาว ร้านค้าข้างถนนเต็มไปด้วยสินค้าหลากชนิด และผู้คนในเสื้อคลุมหนาเดินกันขวักไขว่ เสียงสนทนา การต่อรองราคา และเสียงล้อเกวียนบดหิมะดังผสมกันจนกลายเป็นชีวิตชีวาที่เธอไม่เคยพบมาก่อน
"ถนนนี้เรียกว่า สายเงิน" ไลแอทเอ่ยพลางชะลอม้า "เพราะพ่อค้าและนักเดินทางจากต่างแดนมักมาขายของที่นี่"
เซรีสมองไปรอบ ๆ สายตาสะดุดกับแผงขายเครื่องประดับที่แสงจากคริสตัลสะท้อนระยิบระยับ เธออยากจะหยุดมองนานกว่านี้ แต่ขบวนเคลื่อนต่อไป
---
ภายในเขตปราสาท
หลังผ่านย่านการค้า ขบวนก็เข้าสู่เขตปราสาทที่สูงกว่าและมีกำแพงอีกชั้นคั่น เสียงรอบข้างเงียบลง มีเพียงเสียงเกือกม้ากระทบหิน ภายในเขตนี้ถนนสะอาดกว่ามาก และอาคารสร้างด้วยหินสลักลวดลายละเอียด
เมื่อถึงลานกว้างหน้าตึกหินสีขาว คาเลนหยุดม้าแล้วหันกลับมามองทั้งสอง "พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะให้คนพาเธอไปพบผู้บัญชาการสูงสุด" เขาบอกเซรีส ก่อนจะส่งสายตาให้ลูกชายดูแลเธอต่อ
"มา ข้าจะพาไปที่พัก" ไลแอทเอื้อมมือช่วยพยุงเธอลงจากม้า
---
หอพักอัศวินหนุ่ม
หอพักที่ไลแอทพาไปอยู่ด้านตะวันออกของปราสาท ห้องของเธอเล็กแต่สะอาด มีเตียงไม้ ปลอกหมอนลายเรียบ และหน้าต่างมองเห็นลานฝึกอัศวินด้านล่าง
"ถ้าเธออยากเดินเล่นในเขตนี้ก็บอกข้า ข้างนอกยังหนาวมาก อย่าออกไปคนเดียว" ไลแอทวางถุงผ้าที่มีขนมปังและผลไม้อบไว้บนโต๊ะ "ข้าฝากไว้ เผื่อหิว"
เซรีสเงียบไปสักพัก ก่อนถามเสียงเบา "ทำไมเจ้าถึงช่วยข้ามากนัก"
ไลแอทเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยิ้ม "เพราะข้ารู้ว่า การอยู่คนเดียวในที่ที่ไม่รู้จักมันน่ากลัวแค่ไหน" เขาพูดเรียบ ๆ ราวกับเป็นความจริงที่เคยสัมผัสเอง
เธอมองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนจะอยากพูดอะไรแต่ก็เลือกกลืนคำลงคอ
---
ช่วงบ่าย
หลังพักไม่นาน ไลแอทพาเธอเดินชมรอบ ๆ เขตปราสาท เขาชี้ให้ดูหอสมุดเก่า โรงฝึกอาวุธ และบ่อเก็บน้ำที่ปกคลุมด้วยน้ำแข็งบาง ๆ
"ถ้าอยู่ที่นี่นานพอ ข้าจะสอนให้เจ้าขี่ม้า" เขาพูดขณะเดินผ่านคอกม้า "ม้าของข้าชื่อ ดัสท์—มันชอบให้ลูบตรงคอ"
เซรีสไม่ได้ยิ้มออกมา แต่ปลายนิ้วที่ลูบคอม้าสีดำเงานั้นอ่อนโยนจนไลแอทสังเกตได้
---
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มลับฟ้า ทั้งสองกลับไปยังหอพัก อากาศหนาวเย็นลงอย่างรวดเร็วจากลมภูเขา ไลแอทเดินเคียงข้างเธอโดยไม่ได้เร่งฝีเท้าเหมือนคนอื่นที่รีบเข้าห้อง
"วันแรกในเอสเทียร์เป็นไงบ้าง" เขาถาม
"...ไม่เหมือนที่ข้าคิด" เธอตอบสั้น ๆ แต่เสียงนั้นไม่ได้เย็นชาเหมือนเมื่อก่อน—มันมีแววของความสงสัยและความเปิดใจเล็กน้อย
"งั้นดีแล้ว" ไลแอทยิ้ม "พรุ่งนี้ ข้าจะพาไปดูที่สูงที่สุดของปราสาท มองเห็นทั้งเมืองเลย"
เซรีสหันไปมองเขานิดหนึ่ง แต่ไม่ได้ปฏิเสธ…
และนี่ อาจเป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพันที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางกำแพงหิมะแห่งอาณาจักรเอสเทียร์—โดยที่ทั้งคู่ยังไม่รู้เลยว่าชะตากำลังพาพวกเขาไปสู่เรื่องราวที่เกินกว่าจินตนาการ
...----------------...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments