—ถ้ารอดแล้วจะทำอะไรต่อ..
—มีเป้าหมายอะไร....
—ยังอยากมีชีวิตอยู่รึป่าว..
...----------------...
...
เสียงลมหนาวพัดผ่านเหนือซากไม้พังพินาศ หิมะขาวที่กำลังร่วงหล่นถูกย้อมเป็นสีแดงเข้ม ราวกับแม้แต่ฤดูหนาวก็ต้องร้องไห้ให้กับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น
"—พบแล้ว! ที่นี่!"
เสียงทุ้มเข้มแหวกผ่านความเงียบงัน
ไม่นาน ร่างสูงในชุดเกราะสีเงินขลิบดำหลายสิบนายก็ปรากฏตัวขึ้นจากเงามืดป่า ธงสัญลักษณ์ของอาณาจักรสะบัดไหวในลมหนาว ฝีเท้าหนักของพวกเขากระทบหิมะอย่างเป็นจังหวะ ก่อนจะหยุดลงเมื่อเห็นซากบ้านที่แหลกเหลว
อัศวินคนหนึ่งรีบพุ่งเข้าไปตรงกองเศษไม้ เขาก้มลง ใช้มือเปื้อนเลือดค่อย ๆ ขยับแผ่นไม้ขนาดใหญ่ที่ทับร่างเล็ก ๆ อยู่
ดวงตาที่เคยขาวบริสุทธิ์ของเด็กสาวเปิดขึ้นช้า ๆ—พร่าเลือน ดวงตาข้างซ้ายที่มีเลือดไหลซึมเผยให้เห็นบาดแผลขีดลึกยาวลงมาที่ใต้ตา ข้างขวามีรอยข่วนของเศษไม้ขนาดใหญ่ฝังลึกจนเห็นเนื้อด้านใน
"เด็กคนนี้... ยังหายใจอยู่!" อัศวินผมดำตะโกนเรียกเพื่อนร่วมกองด้วยน้ำเสียงรีบเร่ง
อีกคนรีบเข้ามาช่วยประคองร่างเซรีส(เด็กสาว)ออกมาอย่างระมัดระวัง เลือดที่ยังไม่แห้งจากบางส่วนตามบาดแผลไหลอาบมือเกราะของเขา
"ท่านแม่..." เสียงแหบพร่าเล็กแผ่วราวกับจะหายไปกับลม ทำให้อัศวินชะงัก เขาเหลือบไปมองร่างไร้วิญญาณของหญิงวัยกลางคนที่ถูกทับอยู่ไม่ไกล—เย็นชืดและไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีก
"ขอโทษนะ เด็กน้อย..." อัศวินเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะอุ้มเซรีสขึ้นแนบอก เสียงเกราะกระทบกันเบา ๆ
"รีบพาเธอกลับค่าย! ถ้าช้าไปกว่านี้ เธอจะไม่รอด ดูเหมือนว่าเธอจะกระดูกหักหลายจุด เเละเสียเลือดไปเยอะมาก" หัวหน้ากองสั่งเสียงเข้ม แต่ดวงตาสะท้อนแววหนักใจ เหมือนลางสังหรณ์ว่าชีวิตของเด็กคนนี้ จะไม่ธรรมดาอีกต่อไป
ท่ามกลางหิมะที่โปรยลงมา อัศวินหลายสิบคนเคลื่อนขบวนออกจากซากบ้าน ทิ้งไว้เพียงร่องรอยเลือดและกลิ่นคาวที่จางหายไปกับลมหนาว...
เด็กสาวเพียงแค่เหลือบตาไปมองร่างของผู้เป็นแม่ที่ไร้วิญญาณที่อยู่ห่างออกไปเรื่อยๆ...
...----------------...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments