ดอกไม้​ของ​เจ้าพายุ ฟินกันต่อออ

กลางคืนท้องฟ้าไร้ดาว ทะเลทรายเย็นยะเยือก ไฟจากฐานทัพศัตรุสว่างไกลสุดตา มีเสียงเครื่องบินรบ บินวนเฝ้าระวังอยู่เหนือหัว...

พายุ

(เสียงเข้ม ตะโกนฝ่าลมแรง) “คืนนี้...พวกมันจะจำชื่อ ‘คนที่มันไม่ควรยุ่ง’ ไปจนตาย!”

เชลย

(ถือระเบิดด้วยมือข้างเดียว ปืนกลอีกข้าง) “ถ้าจะตาย...ก็ต้องให้โลกจำว่าเราสองคน ‘รักกันอย่างบ้าระห่ำ!’”

บูม!! — มอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าใกล้ฐาน เฉลยโดดลงกลางดงศัตรู ยิงกระหน่ำด้วย M4 พายุพุ่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ปล่อยระเบิดทำลายจุดควบคุมกลาง!

พายุ

(บนเฮลิคอปเตอร์) “ถ้านายไม่รอด ฉันจะลากวิญญาณนายกลับมาเอง!”

เชลย

(ยิงพลางหัวเราะบ้าคลั่ง) “อย่าคิดว่าแค่ระเบิดจะฆ่าฉันได้… ฉันยังไม่ได้ ‘รัก’ นายให้พอเลย!”

ทั้งคู่วางแผนใช้ "นิวเคลียร์จำลอง" ที่ขโมยมาจากห้องทดลองใต้ดิน เชลยติดตั้งระเบิดไว้ใต้ฐาน… พายุขับเฮลิคอปเตอร์ลงมารับทันที แต่ศัตรูโผล่จากเงามืด! ล้อมทั้งคู่ด้วยอาวุธหนัก

ศัตรู

“แกสองคนจะเอารักโง่ๆ มาทำลายโลกใต้ดินไม่ได้!”

พายุ

(ยิ้มเย็น จ่อปืนใส่) “ไม่โง่หรอก… เพราะมันคือสิ่งเดียวที่ทำให้ ‘คนอย่างฉัน’ ยังเป็นมนุษย์อยู่ได้!”

ปัง! — ยิงหัวศัตรูก่อนที่ระเบิดจะทำงาน เฉลยกดระเบิด... ฐานทัพระเบิดเป็นทะเลเพลิงกลางคืน เฮลิคอปเตอร์พายุบินออกมาทันเฉียดวินาทีสุดท้าย!

พายุพาเชลยนั่งอยู่บนหลังคาตึกที่ห่างไกล ควันจากฐานยังลอยลิ่ว ทั้งคู่เปื้อนเลือด เหงื่อ และฝุ่น แต่ดวงตายังจับจ้องกันเหมือนวันแรกที่เจอ

เชลย

(หอบเหนื่อยพิงไหล่) “ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีโลกแล้ว...ขอให้คืนนี้เรามีแค่กันก็พอ”

พายุ

(กอดแน่น กระซิบเสียงพร่า) “ไม่ว่าจะมีนรกหรือสวรรค์... ฉันจะเป็นปีศาจของนาย แค่ของนายคนเดียว”

เสื้อคลุมถูกปลดออกช้าๆ กล้ามเนื้อแข็งแรงจากการรบ สัมผัสแนบแน่นกันใต้แสงจันทร์ เสียงหอบเหนื่อยกลายเป็นเสียงครางที่แผ่วเบา นิ้วของพายุลูบไล้ร่องรอยบาดแผลบนร่างเฉลยราวกับจะจดจำทุกมิลลิเมตร

ทั้งคู่หลอมรวมกันกลางซากสงคราม ความเจ็บปวดจากอดีตถูกกลืนหายด้วยการสัมผัสในค่ำคืนนั้น...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ