กระจกแห่งเรื่องราว #4 เรื่องราวที่หนึ่ง

ต่อ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

หืม...//มอง

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

มาที่นี้จะมาดูนกด้วยกันงั้นหรอ

อามะ(นักเดินทาง)

...

คิรัน(นักเดินทาง)

...

รัว(นักเดินทาง)

...

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ทำไมเงียบแบบนี้หล่ะ

อามะ(นักเดินทาง)

ปิดบังอะไรพวกเราอยู่กันแน่ครับ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

....//เงียบ

รัว(นักเดินทาง)

ทำไมถึงไม่พูดละครับ

คิรัน(นักเดินทาง)

คุณกำลังวางแผนอะไรอยู่

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

อ่า....ฉลาดกันจังเลยนะ...//ยช.

อามะ(นักเดินทาง)

คุณทำอะไรอยู่กันแน่

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ฉันขอโทษนะแต่....

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ฉันไม่สามารถปล่อยพวกนายไปได้ฉันต้องการพวกนาย...

อามะ(นักเดินทาง)

อะ!?อะไรเนี้ย!//โดนดึงลงสู่ห่วงลึก

คิรัน(นักเดินทาง)

อะมะ!?//จะไปช่วย

คิรัน(นักเดินทาง)

อะ!//ตกลงไปในห่วงลึก

รัว(นักเดินทาง)

คุณช่วยคุมสติหน่อยสิ!!//โดนดึงตามไป

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ทุกอย่างมืดดับลง

. .

อามะ(นักเดินทาง)

อึก...//ปวดหัว

อามะ(นักเดินทาง)

ที่ไหนละเนี้ย....

อามะ(นักเดินทาง)

//เดินตามทาง

อามะ(นักเดินทาง)

มีแต่ขนนกเต็มไปหมดเลยแฮะ

เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องกระจกมากมาย

อามะ(นักเดินทาง)

นี้มัน...

อามะ(นักเดินทาง)

กระจกทำอะไรได้กันนะ

บุคคลปิศนา(??)

สวัสดีค่ะ

อามะ(นักเดินทาง)

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ข..ขอโทษที่ทำให้ตกใจค่ะ...

อามะ(นักเดินทาง)

อ่า..ไม่เป็นไร

อามะ(นักเดินทาง)

เธอคือใคร...

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เอ่อ...ฉันชื่อเชียนค่ะ

อามะ(นักเดินทาง)

อ่า...ผมชื่ออามะนะ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ค่ะ....

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

คุณมาที่ได้ยังไงหรอคะ....//เสียงที่สั่นเคลือ-มีความหวัง

อามะ(นักเดินทาง)

ฉันถูกดึงลงมาจากใครสักคน

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ใช่พี่เพสเทียรึป่าวคะ!//น้ำเสียงที่ดูมุงมั่น

อามะ(นักเดินทาง)

น่าจะใช่นะ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

....

อามะ(นักเดินทาง)

เธอเป็นอะไรกับเขาคนนั้นหรอ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เรื่องนั้น...ยังบอกไม่ได้หรอกค่ะ...

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

แต่ได้โปรดช่วยหนูหน่อยได้รึป่าว...//ก้มหน้า

อามะ(นักเดินทาง)

ช่วย?ช่วยอะไรละ?

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ปลดปล่อยพี่เพสเทียทีนะคะ....//น้ำตาคลอ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

และได้โปรดช่วยดูเรื่องราวของกระจกที่อยู่ตรงหน้าได้รึป่าวคะ...

อามะ(นักเดินทาง)

อ่า....

อามะ(นักเดินทาง)

ได้สิ

เสียงเรียก:อามะ!

อามะ(นักเดินทาง)

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เพื่อนพี่หรอคะ

อามะ(นักเดินทาง)

ใช่

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เดียวหนูนำทางพวกเขามาให้นะ

อามะ(นักเดินทาง)

ขอบใจนะ

เวลาผ่านไปสักพัก

คิรัน(นักเดินทาง)

ตามหาตั้งนาน

รัว(นักเดินทาง)

นั้นสิ

อามะ(นักเดินทาง)

ขอโทษทีนะฉันเดินสำรวจไปทั่วอยู่นะ

คิรัน(นักเดินทาง)

แล้วที่นี้คือ....

อามะ(นักเดินทาง)

กระจกกักเก็บเรื่องราวของเพสเทียเมื่ออดีต

รัว(นักเดินทาง)

อ่า...

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

แต่ว่านะคะ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

แต่ละบานต้องแก้ไขปริศนาด้วยนะคะ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ไม่งั้นเราจะไม่สามารถดูเรื่องราวของพี่เพสเทียได้

อามะ(นักเดินทาง)

อย่างงี้นี้เอง

รัว(นักเดินทาง)

เหมือนจะมี6บานแฮะ

คิรัน(นักเดินทาง)

ตามคำใบ้ที่เราได้มารึป่าว

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

...

อามะ(นักเดินทาง)

นี้

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

คะ?

อามะ(นักเดินทาง)

//เอาสร้อยออกมา

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

อามะ(นักเดินทาง)

ฉันไม่รู้ว่าสร้อยเส้นนี้สำคัญรึป่าวแต่ฉันรู้สึกอยากให้เธออย่างบอกไม่ถูก//ยื่นให้

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ไม่คิดว่าจะได้เจออีกครั้ง//รับ-มองสร้อยที่มือ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เอาสิ่งนี้ไปสิค่ะ

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

อามะ(นักเดินทาง)

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

ฝากไปให้พี่เลสเทียทีนะคะ...//ยิ้ม

อามะ(นักเดินทาง)

เข้าใจแล้ว

คิรัน(นักเดินทาง)

เรามาเริ่มกันเลยดีไหม

รัว(นักเดินทาง)

เอาสิ

อามะ(นักเดินทาง)

//แตะที่กระจกบานแรก

คำถาม

อามะ(นักเดินทาง)

ปริศนางั้นหรอ...

คำถาม:สิ่งที่บินสง่างามอยู่บนฝากฟ้าสิ่งนั้นคืออะไร

อามะ(นักเดินทาง)

นกสีขาวอันบริสุทธิ์ที่เปรียบเสมือนตัวเราที่ยังคงบริสุทธิ์ไร้รอยแผลและสนุกกับการใช้ชีวิตอย่างผ่าเผยและกล้าหาญเหมือนได้กางปีกอย่างมีชีวิตชีวา

คำถาม:.....

คำถาม:ถูกต้อง

กระจกได้ส่องสว่างขึ้น

และนำทั้งสามคนไปพบกับเรื่องราวที่งดงาม(?)

ทุกอย่างได้เริ่มต้นขึ้นในเมืองแห่งหนึ่ง

ผู้คนเดินผ่านกันไปมา

เสียงแจ๋วแจ๋วที่ดูมีชีวิตชีวา

ชายหนุ่มและหญิงสาวที่กำลังหัวเราะกันอย่างสนุก

และเดินเลือกซื้อของกันอย่างไร้เดียงสา

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

นี้เอาอะไรอีกรึป่าว//จับหัวอีกฝ่าย

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

หนูอยากได้ขนม!

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ได้สิ//ยิ้ม

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

รักพี่เพสเทียที่สุดเลย!//กอด-ยิ้ม

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

น่ารักจริงๆ//ลูบหัว-ซื้อขนมให้เด็กสาว

อามะ(นักเดินทาง)

(ดูมีความสุขดีนี่น่า?)

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

พี่เพสเทียไปดูสวนดอกไม้กันไหมเห็นมีแต่คนบอกว่ามันสวยมากๆเลยนะ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

เอาสิ

. .

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

สวยจัง~//วิ้งไปรอบๆ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ระวังล้มละ//น้ำเสียงอ่อนโยน

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

พี่เพสเทียช่วยอยู่กับหนูแบบนี้ไปนานๆเลยนะ//ยิ้ม

เชียน(หญิงสาวคนหนึ่ง)

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ได้สิ//ยิ้ม

ทั้งสองคนนอนเล่นกันบนดอกไม้และยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

คิรัน(นักเดินทาง)

อบอุ่นจัง...

รัว(นักเดินทาง)

นั้นสิ..

อามะ(นักเดินทาง)

.....//มองดูเงียบๆ-ซึม

คิรัน(นักเดินทาง)

เป็นอะไรรึป่าวอามะทำไมซึมแบบนั้นละ

รัว(นักเดินทาง)

นั้นสิ

อามะ(นักเดินทาง)

ป่าวหรอกพวกนายคิดไปเอง//ยิ้ม

คิรัน(นักเดินทาง)

...

รัว(นักเดินทาง)

ก็ได้

อามะ(นักเดินทาง)

(ก่อนฉันจะมาที่นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ)

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ