...เมื่อความใกล้ชิดเริ่มทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ… ทั้งคีย์และมีนาต่างเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ควรเกิดขึ้น ในความสัมพันธ์ที่ควรเป็นแค่ "สัญญา"...
...เช้าวันใหม่ - บ้านคุณยาย...
...มีนาตื่นมาอย่างเบลอๆ หลังเมื่อคืนกลับเข้านอนดึก...
...เธอเดินสะลึมสะลือออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนผ้าซาติน......
......โดยลืมไปว่า “ห้องนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียว!”...
...“......”...
...คีย์ที่กำลังจะใส่เสื้อเชิ้ตอยู่ตรงปลายเตียง...
...เงยหน้าขึ้นมองเธอในชุดบางพริ้วด้วยสายตา...
...“นิ่ง แต่จ้อง”...
...“อะ...ขอโทษค่ะ ฉันลืมว่าคุณอยู่ในห้องด้วย!”...
...“ต่อไปใส่เสื้อคลุมก่อนออกจากห้องน้ำด้วย... หรือเธอจงใจ?”...
...“ฉันไม่ใช่คนโรคจิตแบบคุณนะคะ!!”...
...“ใครว่าฉันโรคจิต...ฉันแค่ผู้ชายปกติที่มองเห็นผู้หญิงในชุดนอนบางๆ แล้วใจเต้นก็แค่นั้น”...
...มีนาเบิกตากว้าง หน้าแดงเถือก...
...“คุณคีย์!!”...
...ช่วงกลางวัน ทั้งสองถูกคุณยายลากไปช่วยงานที่มูลนิธิ...
...มีนาเข้าไปช่วยดูแลเด็กๆ ส่วนคีย์รับหน้าที่...ทำบัญชี (แน่นอนว่างานถนัดของเขา)...
...ระหว่างนั่งเล่นกับเด็กๆ คนหนึ่งดึงแขนมีนาเบาๆ...
...“พี่มีนาจ๋า พี่กับพี่ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ?”...
...“เอ่อ...ก็...ประมาณนั้นแหละจ้ะ”...
...“แล้วพี่รักเขามั้ย?”...
...มีนาหลุดขำ “ทำไมถามแบบนั้นล่ะลูก?”...
...“ก็พี่มองเขาบ่อยอะ พี่หน้าแดงตลอดเลย”...
...มีนาสะอึก...
...เธอหันไปมองคีย์ที่กำลังนั่งจดบัญชีเงียบๆ...
...ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตแขนพับ ก้มหน้าขมวดคิ้วตั้งใจทำงาน—ดูจริงจังแต่ก็อบอุ่นแปลกๆ...
...หัวใจของเธอ...เต้นแปลกๆ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว...
...“ไม่นะมีนา...อย่าบ้าไปเอง…”...
...คืนนั้นฝนตกหนัก...
...ทั้งบ้านเงียบสงัด มีนานอนไม่หลับเพราะเสียงฟ้าร้อง...
...เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้อง (เธอหลับแยกคนละห้องกับคีย์ชั่วคราว เพราะคุณยายออกไปต่างจังหวัด)...
...เธอเห็นแสงไฟลอดมาจากห้องนั่งเล่น...
...เมื่อเดินเข้าไป...ก็พบว่าคีย์นั่งจิบไวน์คนเดียวอยู่ในความมืดสลัว...
...“คุณนอนไม่หลับเหรอคะ?”...
...“อืม… เสียงฝนมันทำให้คิดถึงเรื่องเก่าๆ”...
...“เรื่องแบบไหนเหรอคะ?”...
...เขาเงียบไปครู่หนึ่ง...
...แล้วพูดเบาๆ ราวกับไม่อยากให้ใครได้ยิน...
...“ตอนเด็ก ฉันเคยติดฝนอยู่ในรถกับแม่…แต่เธอเลือกที่จะออกไปหาแฟนใหม่ แล้วทิ้งฉันไว้คนเดียวทั้งคืน”...
...“ฉันเลยไม่ชอบฝน…มันทำให้ฉันรู้สึกว่า ไม่มีใครอยู่เพื่อเราได้จริงๆ”...
...มีนานั่งลงข้างๆ...
...เธอไม่พูดอะไร…แค่ยื่นผ้าห่มให้อย่างเงียบๆ...
...คีย์หันมามองเธอ ดวงตาเขาไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนเดิม...
...กลับดูอ่อนแอ และเปราะบางจนเธออดไม่ได้ที่จะ......
...“คุณคีย์…”...
...“หืม?”...
...“คุณอาจจะเคยถูกทิ้งก็จริง…แต่ตอนนี้คุณไม่ได้อยู่คนเดียวนะ”...
...เธอยิ้มบางๆ ให้เขา...
...“ฉันอยู่ตรงนี้ค่ะ ถึงจะปลอม แต่ก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งได้…ถ้าคุณอยากได้”...
...เขานิ่งไป...
...ก่อนจะเอื้อมมือมาสัมผัสหลังมือเธอแผ่วเบา......
...“ขอบคุณนะ...มีนา”...
...วันต่อมา...
...ข่าวลือเรื่อง “แฟนปลอม” เริ่มสะพัดในบริษัท...
...มีคนในออฟฟิศกระซิบกันว่า......
...“แฟนคุณคีย์ดูบ้านๆ ไปหน่อยมั้ย?”...
...“หรือเป็นแฟนซื้อเวลา?”...
...“ไม่แน่นะ อาจเป็นแค่แผนประชาสัมพันธ์อะไรสักอย่างก็ได้”...
...มีนาเริ่มกดดัน—เธอไม่อยากทำให้คีย์เสียชื่อ...
...คีย์จึงประกาศกลางที่ประชุม...
...“มีนาไม่ใช่ผู้หญิงที่ทุกคนควรมองด้วยสายตาแบบนั้น”...
...“ถ้าใครพูดอะไรลับหลังเธออีก...เชิญหางานใหม่”...
...เธอตกใจ…เขาออกตัวแทนเธอจริงๆ...
...คืนนั้น...
...มีนานั่งดื่มโกโก้คนเดียวที่ระเบียง...
...คีย์เดินมานั่งข้างๆ...
...“ขอบคุณนะคะ สำหรับวันนี้”...
...“ไม่ต้องขอบคุณ ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกคนที่ฉันเลือก”...
...“เลือก?”...
...“...แฟนปลอม หรือไม่ปลอม ฉันก็เลือกแล้วว่าจะให้เธออยู่ข้างฉันหนึ่งเดือนเต็ม”...
...มีนาหัวเราะเบาๆ “ก็สัญญาเขียนไว้นี่นา”...
...“แต่ใจฉันไม่ได้เขียนไว้แบบนั้น”...
...เธอชะงัก...
...คำพูดนั้นเหมือนสั่นสะเทือนอยู่ในอก...
...เธอไม่กล้าถามว่า “หมายความว่าไง”...
...เพราะเธอก็เริ่มกลัวเหมือนกัน......
...กลัวว่าถ้าถามแล้วได้คำตอบว่า—เขากำลังรู้สึกเหมือนกัน...
...เธออาจจะถอยไม่ได้อีกเลย...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments