เช้าวันเปิดเรียน เพชรเดินตามหลังเมย์ไปที่หน้าห้องทำงานครู กระดานข่าวบานใหญ่แขวนกระดาษเรียงเป็นแถว รายชื่อชั้นเรียนใหม่พับปลิวตามลมอ่อน ๆ
เมย์ยืนเขย่งหาเจอชื่อของตัวเองก่อน ยิ้มจนตาเป็นประกาย “เราอยู่ห้อง 1/1!”
เพชรขยับเข้าไปมองหาชื่อตัวเอง เห็นชื่อสั้น ๆ ของเธออยู่คนละแผ่น “เราอยู่ 1/2…”
เมย์หุบรอยยิ้มลงชั่วครู่ “เสียดายเนอะ…”
เพชรพยักหน้า ตาก็ยังมองชื่อเธอกับชื่อเมที่ถูกขีดแยกไว้คนละห้อง “แต่…เรายังเจอกันได้ใช่ไหม?”
“อยู่แล้วสิ!” เมย์หัวเราะเบา ๆ แล้วดึงแขนเพชรออกจากบอร์ดข่าว “เดี๋ยวพักเที่ยงเรามาหากันนะ อย่าหนีไปนั่งคนเดียวล่ะ”
เพชรยิ้มบาง ๆ “อืม…เราจะรอ”
เสียงกริ่งเตือนเข้าเรียนดังขึ้น ทั้งคู่ต่างแยกกันไปตามห้องเรียน เพชรเลือกโต๊ะริมหน้าต่างอีกเหมือนเดิม เพื่อนในห้องใหม่ทักเธอบ้าง เพชรพยักหน้า ตอบกลับคำสั้น ๆ แล้วหันไปขีดลายเส้นดอกหญ้าในสมุด
พักเที่ยง เพชรเดินออกจากห้องช้ากว่าคนอื่น เธอเดินไปที่สนามหญ้าหน้าตึกเรียน เห็นเมย์โบกมือให้ใต้ร่มต้นไม้ใหญ่ ข้างเมย์มีเด็กผู้หญิงผมสั้นและเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้วย
“นี่! เพชร ทางนี้!” เมย์เรียกเสียงดัง ใบหน้าเธอกลับมาสดใสเหมือนเดิม
เพชรเดินเข้าไปใกล้ เมย์หันมาแนะนำเพื่อนใหม่ด้วยรอยยิ้ม
“นี่เอม เพื่อนห้องเดียวกันเราเอง แล้วนี่คริส ก็อยู่ห้องเดียวกันด้วย” เมย์พูดเสียงชัด ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มกว้าง
เอมหัวเราะทันที “เมย์บอกว่าเธอชอบวาดรูปใช่ปะ? คราวหน้าวาดให้เราด้วยนะ”
เพชรยิ้มบาง ๆ “อืม…ได้ แต่เราวาดไม่สวยหรอกนะ”
"ไม่สวยอะไรกัน เราเห็นเพชรวาดสวยจะตาย" เมย์พูด
คริสยืนพิงรั้วข้างหลัง ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่พยักหน้ารับสายตาเพชร เพชรพยักหน้ากลับเบา ๆ เธอไม่ได้พูดกับเขา แต่แอบสังเกตว่าสายตาคริสดูนิ่งกว่าคนอื่น
เมย์ยื่นขนมปังใส่มือเพชรเหมือนเดิม “วันนี้เอมซื้อให้ เลือกไส้โปรดของเธอด้วยนะ”
เพชรหันไปยิ้มให้เอมเล็กน้อย “ขอบคุณนะ”
พวกเขากินขนมกันใต้ต้นไม้ เสียงหัวเราะของเมย์กับเอมดังชัดเจน ส่วนเพชรยังนั่งฟังเป็นส่วนใหญ่ แต่ครั้งนี้เธอพูดแทรกเป็นบางคำ ตอบบ้าง สบตาเอมบ้าง เธอไม่ได้รู้สึกแปลกแยกเหมือนเมื่อเช้า
คริสนั่งเงียบ ๆ ฟังไปด้วยกัน เพชรแอบมองเขาบางครั้ง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม
หลังเลิกเรียน เมย์เดินมาส่งเพชรที่รั้วโรงเรียนเหมือนเดิม วันนี้มีเอมเดินมาด้วย ส่วนคริสเดินนำหน้าไปก่อน ไม่หันกลับมา
“ต่อไปเราจะมากินข้าวด้วยกันทุกวัน” เมย์พูดย้ำอีกครั้ง รอยยิ้มกว้างเหมือนเดิม
เพชรยิ้มตอบ “อืม…เราจะรอเหมือนเดิม”
เสียงหัวเราะของเมย์กับเอมค่อย ๆ เบาลงเมื่อพวกเขาแยกย้าย เพชรหันมองหลังเพื่อนใหม่ที่เดินลับไป รู้สึกว่าชื่อบนกระดาษที่แยกห้องออกจากกัน ไม่ได้แยกรอยยิ้มของพวกเขาไปได้ง่าย ๆ เลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 21
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments