มหาจอมเวทย์กับพันธะรักหกวิญญาณ

...บทที่1:พันธะแห่งรักและหกเงาที่ไม่อาจหลีกหนี...

ปราสาทเวทมนตร์โรเวเนียตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขาสูงเสียดฟ้า รายล้อมด้วยป่าทึบและม่านหมอกจางๆ ที่ไม่เคยจางหาย ‘ออสติน ดาร์คฮาร์ท’ มหาจอมเวทย์ผู้เยาว์วัยที่สุดในประวัติศาสตร์ผู้สำเร็จการศึกษาด้วยคะแนนสูงสุดในทุกแขนงเวทมนตร์ กำลังนั่งขมวดคิ้วแน่นอยู่บนโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยตำราโบราณ กลิ่นสมุนไพรแห้งและควันธูปเวทมนตร์บางเบาลอยอบอวลในอากาศ

ออสตินไม่เคยสนใจเรื่องอื่นใดนอกจากเวทมนตร์ เขาใช้ชีวิตส่วนใหญ่หมดไปกับการฝึกฝน ขุดคุ้ยตำรา และสร้างสรรค์เวทมนตร์บทใหม่ๆ สำหรับเขาแล้ว ‘ความรัก’ เป็นเพียงเรื่องไร้สาระที่กินเวลาชีวิตอันมีค่าและฉุดรั้งพลังงานในกาย เวทมนตร์คือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ดวงตาสีอำพันคมกริบของเขาจับจ้องไปยังแผนที่ดวงดาวโบราณที่กางอยู่เบื้องหน้า พลางขีดเขียนสัญลักษณ์เวทมนตร์ลงบนกระดาษหนังอย่างคล่องแคล่ว

“ท่านออสตินขอรับ ถึงเวลาพักผ่อนแล้วนะขอรับ” เสียงทุ้มนุ่มของหัวหน้าคนรับใช้ดังขึ้นจากประตูห้อง แต่ก็ถูกปัดทิ้งด้วยมือเรียวยาวที่ยังคงจรดปากกาขนนกลงบนแผ่นกระดาษ

“ยังไม่ถึงเวลา ข้าต้องการหาสูตรการเรียกธาตุแสงที่บริสุทธิ์ที่สุดให้ได้ในคืนนี้” ออสตินตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองด้วยซ้ำ

ขณะที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับการคำนวณอันซับซ้อน ปลายนิ้วของเขาก็ปัดไปโดน ‘สิ่งผิดปกติ’ ที่ซ่อนอยู่ใต้กองตำราเก่าคร่ำคร่า มันเป็นกล่องไม้แกะสลักขนาดเล็กที่ถูกผนึกด้วยอักษรรูนโบราณที่เขาไม่คุ้นเคย ความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นที่ไม่เคยมีมาก่อนแล่นขึ้นมาในใจ ออสตินใช้เวทมนตร์สลายผนึก กล่องไม้เปิดออก เผยให้เห็นหนังสือเล่มเล็กๆ ที่ปกทำจากหนังสีดำสนิท ไร้ซึ่งชื่อใดๆ

ออสตินหยิบหนังสือขึ้นมา มันเย็นเฉียบราวกับหินอ่อน แต่เมื่อเปิดออก หน้ากระดาษกลับเรืองแสงสีทองสว่างจ้า! อักขระโบราณที่มิเคยปรากฏในตำราใดๆ เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต ก่อนจะรวมตัวกันเป็นคำว่า ‘Aeternum Amoris Vinculum’ (พันธะแห่งรักนิรันดร์) พร้อมกับภาพวาดลวดลายสลับซับซ้อนคล้ายตราประทับแห่งหัวใจที่เชื่อมโยงกัน

“อะไรกันนี่…” ออสตินพึมพำด้วยความประหลาดใจ ในชั่วพริบตา แสงสีทองก็พวยพุ่งออกมาจากหนังสือและพุ่งเข้าสู่ร่างของเขาอย่างรวดเร็ว! ความเจ็บปวดรุนแรงราวกับวิญญาณถูกฉีกกระชากแล่นเข้าสู่ทุกอณูของร่างกาย ออสตินกรีดร้องเสียงหลง ทรุดตัวลงกับพื้น หนังสือร่วงหล่นจากมือ

ในห้วงแห่งความทรมาน เขา ‘รู้สึก’ ได้ถึงพลังเวทของตนที่ถูกแบ่งออกเป็นหกส่วน มันไม่ใช่การสูญเสีย แต่เป็นการ ‘แบ่งปัน’ ที่ไม่เต็มใจ และแต่ละส่วนก็เชื่อมโยงกับบางสิ่งที่มองไม่เห็น เหมือนสายใยที่ถักทอจากวิญญาณสู่หกดวงวิญญาณที่แตกต่างกันสิ้นเชิง

เงาที่หนึ่ง: ปรากฏขึ้นในนิมิต ร่างสูงสง่าในชุดนักรบเกราะเหล็ก ท่าทางองอาจและเด็ดเดี่ยว ใบหน้าคมคายฉายแววเย็นชาไร้อารมณ์ ทว่าดวงตาสีเงินคู่นั้นกลับลึกซึ้งเกินหยั่งถึง เขาคือ ‘ลูคัส’ หัวหน้าองครักษ์หลวง ผู้ยึดมั่นในหน้าที่และวินัยยิ่งชีพ

เงาที่สอง: ชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีแดงเพลิง ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าเล่ห์ดุจจิ้งจอก นัยน์ตาสีเขียวมรกตฉายแววล้อเล่นอยู่เสมอ เขากำลังยืนพิงกำแพงปราสาท พลางผิวปากอย่างสบายอารมณ์ เขาคือ ‘ไรอัน’ จอมโจรผู้เลื่องชื่อที่มีพรสวรรค์ในการขโมยหัวใจพอๆ กับทรัพย์สิน

เงาที่สาม: บุรุษผู้สง่างามในชุดคลุมผ้าไหมสีม่วงเข้ม เรือนผมสีดำขลับยาวสลวย ดวงตาสีทองฉายแววลึกลับและเย่อหยิ่ง ราวกับเขารู้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ เขาคือ ‘เซเวียร์’ เจ้าชายแห่งอาณาจักรเงามืด ผู้มากด้วยอำนาจและเสน่ห์ลึกลับ

เงาที่สี่: ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าใจดีและรอยยิ้มอบอุ่นดุจแสงอาทิตย์ เขากำลังโอบกอดเด็กกำพร้าตัวน้อยด้วยความอ่อนโยน เขาคือ ‘เอไลจาห์’ บาทหลวงผู้เปี่ยมด้วยเมตตา ผู้ที่อุทิศตนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

เงาที่ห้า: หนุ่มน้อยหน้าหวานดุจตุ๊กตา เส้นผมสีบลอนด์ขาวราวหิมะ ดวงตาสีฟ้าใสบริสุทธิ์คล้ายน้ำแข็ง เขากำลังนั่งเล่นกับสัตว์วิเศษตัวเล็กๆ อย่างไร้เดียงสา เขาคือ ‘เฟลิกซ์’ ผู้พิทักษ์ป่าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ผู้มีความสามารถในการสื่อสารกับสัตว์และธรรมชาติ

เงาที่หก: บุรุษร่างกำยำกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง ผิวสีแทนคล้ายถูกแดดแผดเผา ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นเล็กๆ น้อยๆ แต่ดวงตาสีดำสนิทกลับแฝงความจริงใจและความซื่อสัตย์ เขาคือ ‘เบรนท์’ หัวหน้าเผ่านักรบแห่งที่ราบสูง ผู้แข็งแกร่งและภักดีต่อพวกพ้อง

ภาพนิมิตทั้งหกหายวับไปราวกับสายลม ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกปวดร้าวที่หัวใจและพันธะเวทมนตร์ที่ผูกมัดเขากับคนเหล่านั้น ออสตินรู้ทันทีว่าเขาไม่ได้ถูกสาป แต่เขาได้เผลอไป ‘ผูกพันธะสัญญาแห่งรัก’ โดยไม่ได้ตั้งใจ และสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ… เขารู้สึกถึง ‘ความปรารถนา’ ที่แปลกประหลาด มันเป็นความปรารถนาที่จะรู้จักคนเหล่านั้น ความปรารถนาที่จะได้พบเจอ และความปรารถนาที่จะ…เติมเต็มพันธะนั้น!

มหาจอมเวทย์ผู้เย็นชา ผู้ไม่เคยสนใจเรื่องความรัก บัดนี้กลับถูกชะตากรรมเล่นตลก เขาต้องทำอย่างไรกับพันธะสัญญาที่ไม่คาดคิดนี้? และบุรุษทั้งหกผู้มีนิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิงนั้น จะนำพาอะไรเข้ามาในชีวิตของเขา?

ค่ำคืนยังคงดำเนินต่อไป ออสตินลุกขึ้นยืนช้าๆ ร่างกายยังคงสั่นเทา แต่นัยน์ตาสีอำพันของเขาไม่ได้มีเพียงความตื่นตระหนกอีกต่อไป หากแต่ฉายแววแห่งความมุ่งมั่น…และบางทีอาจจะมีความตื่นเต้นที่ถูกซ่อนไว้ลึกๆ เขาจะไขปริศนาของพันธะนี้ และเขาจะเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงนี้ด้วยตนเอง

เส้นทางแห่งความรักที่ไม่เคยคาดคิด ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วสำหรับมหาจอมเวทย์ออสติน ดาร์คฮาร์ท.

...บทที่ 2: ร่องรอยแห่งพันธะและก้าวแรกสู่การค้นหา...

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างบานสูงเข้ามาในห้องทำงานของออสติน แต่ทว่ามหาจอมเวทย์หนุ่มกลับไม่ได้สัมผัสถึงความอบอุ่นนั้นเลยแม้แต่น้อย เขาใช้เวลาตลอดทั้งคืนที่เหลือไปกับการตรวจสอบหนังสือปริศนา ‘Aeternum Amoris Vinculum’ แต่กลับไม่พบร่องรอยของเวทมนตร์ผูกพันใดๆ เหลืออยู่เลย ราวกับว่ามันเป็นเพียงหนังสือธรรมดาเล่มหนึ่ง และที่น่าแปลกคือแม้แต่พลังเวทของเขาก็กลับคืนสู่สภาพปกติ ไม่มีการแบ่งแยกใดๆ เหลืออยู่

แต่กระนั้น ออสตินก็ยังคงรู้สึกได้ถึง ‘สายใย’ ทั้งหกเส้นที่เชื่อมโยงกับวิญญาณของเขาอย่างชัดเจน แม้จะมองไม่เห็น แต่เขาสัมผัสได้ถึงการสั่นไหวของพลังงานจากปลายอีกด้านของสายใยเหล่านั้น—เป็นสัญญาณว่าบุรุษทั้งหกมีอยู่จริง และพวกเขากำลังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้

“นี่มันบ้าชัดๆ!” ออสตินพึมพำกับตัวเอง มือเรียวขยำกระดาษที่มีอักขระพันธะอยู่เมื่อคืนจนยับยู่ยี่ เขามหาจอมเวทย์ผู้ยึดมั่นในตรรกะและเหตุผล บัดนี้กลับถูกพันธนาการด้วยสิ่งที่ไร้เหตุผลที่สุด—‘ความรัก’ และที่สำคัญคือเขามิได้ต้องการมันเลยแม้แต่น้อย!

ในเมื่อไม่สามารถย้อนคืนได้ การถอนพันธะคือหนทางเดียว ออสตินตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ทว่าการจะถอนพันธะที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ เขาจำเป็นต้องรู้ว่าปลายอีกด้านของสายใยทั้งหกนั้นคือใคร และอยู่ที่ไหน

“หัวหน้าคนรับใช้!” ออสตินเรียกเสียงกร้าว ไม่นานนัก ‘เอริค’ หัวหน้าคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์และแก่ชราก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู สีหน้าของเอริคเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสภาพเจ้านายที่ดูไม่ได้หลับไม่ได้นอน และดวงตาที่ฉายแววกระวนกระวายผิดปกติ

“มีอะไรให้ผมรับใช้ขอรับ ท่านออสติน”

“เตรียมเสื้อผ้าสำหรับการเดินทาง ข้าจะออกจากปราสาท” ออสตินกล่าว ดวงตาสีอำพันฉายแววมุ่งมั่น

เอริคแทบหูฝาด “เดินทาง? ท่านออสตินไม่เคยออกจากปราสาทนานกว่าสามวันเลยนะขอรับ มีเรื่องสำคัญอันใดหรือขอรับ”

“ข้าเจอหนังสือเก่าเล่มหนึ่งที่บันทึกข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับคำสาปโบราณ” ออสตินเลือกที่จะโกหกอย่างง่ายดาย “มันบอกว่าการจะถอนคำสาปนั้นต้องอาศัย ‘การเดินทางไปค้นหาแหล่งกำเนิดพลังงาน’ ที่ซ่อนอยู่ทั่วทวีป”

เอริคพยักหน้าอย่างไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรอีก “รับทราบขอรับ แล้วท่านจะเริ่มต้นจากที่ใดดีขอรับ”

ออสตินหลับตาลง เขาตั้งสมาธิไปที่สายใยเส้นแรกที่เชื่อมโยงกับ ‘ลูคัส’ หัวหน้าองครักษ์หลวงที่เห็นในนิมิต เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดที่รุนแรงที่สุดจากสายใยเส้นนี้ ราวกับว่าคนผู้นั้นอยู่ใกล้ที่สุด และพลังของเขาแข็งแกร่งที่สุด ออสตินเปิดตาขึ้น ใบหน้าฉายแววจริงจัง

“ทิศตะวันออก…ข้าจะไปที่เมืองหลวงของอาณาจักรเอลเดอร์เนียก่อน” นั่นคือที่ตั้งของวังหลวง และเป็นที่ที่ ‘ลูคัส’ น่าจะอยู่

การเดินทางเริ่มต้นขึ้นทันที ออสตินไม่เคยเดินทางไกลเพียงลำพังมาก่อน เขาคุ้นชินกับการอยู่ในปราสาทที่มีผู้คนคอยปรนนิบัติ หรืออย่างน้อยก็มีผู้คุ้มกันมากมาย แต่ตอนนี้เขาเพียงแค่สวมเสื้อคลุมสีเข้ม ปิดบังเครื่องแต่งกายของมหาจอมเวทย์ และเดินทางด้วยเวทมนตร์วาร์ปที่ใช้พลังงานไม่มากนัก

ตลอดทาง ออสตินพยายามทำความเข้าใจกับสายใยเวทมนตร์ทั้งหกที่ผูกมัดเขาไว้ เขาพบว่ามันไม่ใช่เพียงการเชื่อมโยง แต่เขาสามารถ ‘รับรู้’ ถึงอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างที่จางๆ จากปลายอีกด้านของสายใยนั้นได้ด้วย ราวกับว่าพันธะนี้ลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจ

อ่านต่อในหน้าต่อไปค่า❤️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***