---
หลังจากงานเลี้ยงคืนนั้น เหวินอี้สังเกตเห็นบางอย่างที่ฝังใจ
ไม่ใช่แค่ “หลินเซิ่ง” ที่พยายามเข้าใกล้เขา
แต่คือ “ซียอน”...ที่เอาแต่ยืนคุยกับหญิงสาวลูกสาวพ่อค้าปืนรายใหญ่แห่งสเปน
และยัง...ยิ้มให้เธออีกด้วย
> “ให้ตายเถอะ…เวลาฉันพูดยาวกว่าสามคำยังทำหน้าหงุดหงิด แต่ยัยนั่นพูดอะไรก็ยิ้มใส่”
เหวินอี้นั่งกอดอกอยู่บนระเบียง คางเกยเข่า มองแสงไฟจากห้องด้านล่างที่ซียอนยังไม่ขึ้นมานอน
ข้างกายมีแค่คนใช้ชื่อ “หลานซิน” ที่แอบส่งน้ำส้มให้เงียบ ๆ
> “คุณเหวินอี้ โกรธคุณซียอนเหรอเจ้าคะ?”
> “เปล่า”
“แค่รำคาญตัวเอง…ที่คาดหวังอะไรจากคนแบบเขา”
---
🌪️ ซียอน...ผู้ไม่รู้ว่าความเงียบคือสัญญาณอันตราย
เช้าวันต่อมา ซียอนเดินเข้าไปในห้องอาหาร เห็นเก้าอี้ของเหวินอี้ว่างเปล่า
ถามบอดี้การ์ดก็ไม่มีใครรู้ ไปถามคนใช้ก็ได้แต่ “ไม่ทราบค่ะ...คุณเหวินอี้ขออยู่คนเดียว”
> “เขาเป็นอะไร?” ซียอนถามหลานซินในที่สุด
> “อารมณ์เสียค่ะ”
“เพราะบางคนไปยิ้มให้คนอื่นโดยไม่รู้ตัวว่า...มีคนแอบมองอยู่ตลอดเวลา”
ซียอนชะงัก
ครั้งแรกในรอบหลายเดือน...ที่เขารู้สึกเหมือนใจมัน “หล่นวูบ”
---
🧊 ฉากง้อ: ซียอน × เหวินอี้
ประตูห้องของเหวินอี้ถูกเคาะเบา ๆ
“เปิดหน่อย”
“ฉันมีอะไรจะพูด”
ไม่มีเสียงตอบ
แต่เขายังเคาะต่อ…ครั้งแล้วครั้งเล่า จนสุดท้ายประตูเปิดแง้มออก
เหวินอี้ยืนพิงประตู แขนกอดอก ไม่สบตา
> “ว่าไง...มาขอให้ฉันสวมชุดรับรองแขกให้ดีขึ้นเหรอ?”
> “...ฉันไม่เคยให้ใครสำคัญเท่านาย” ซียอนพูด
“แต่ฉันไม่ชอบพูดให้ฟัง เพราะกลัวว่าถ้าพูดไป...จะไม่มีทางกลับคำได้”
เหวินอี้นิ่งงัน
ซียอนจึงพูดต่อ ช้า ๆ ตรง ๆ
> “ฉันไม่ได้ยิ้มให้เธอ”
“ฉันแค่หงุดหงิดที่คนที่ฉันอยากคุยด้วยดันหายไปตั้งแต่กลางงานเลี้ยง”
เหวินอี้สบตาเขาชั่วครู่ ก่อนเบือนหน้าหนี
> “นายมันพูดไม่เก่ง...แต่พูดทีไรฉันดันเชื่อทุกคำ…”
---
💘 ฉากละลายใจ: บทลงโทษคนทำให้งอน
> “ถ้างั้น...”
“ฉันขอลงโทษนายที่ทำให้ฉันน้อยใจอยู่ครึ่งคืน” เหวินอี้พูดเสียงเบา
“ขออะไร?” ซียอนขมวดคิ้ว
> “ขอให้...นายยิ้มให้ฉัน”
“แบบที่ยิ้มให้คนอื่น...แต่ครั้งนี้ ขอให้มันเป็นของฉันคนเดียว”
ซียอนนิ่ง
แล้วริมฝีปากที่เย็นชานั้น...ก็โค้งขึ้นอย่างเชื่องช้า
เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน น้อยคนนักจะเคยได้เห็น
> “นี่มัน...ยิ้มของซียอนหรือนายแบบนิตยสารกันแน่วะ?”
เหวินอี้หัวเราะเบา ๆ แต่หน้าแดงนิด ๆ
> “อยากได้บ่อยกว่านี้ก็อย่าหนีหน้าฉันอีก”
“เพราะฉันไม่ยิ้มให้ใครนอกจากนายอีกแล้ว”
---
💭 ความรู้สึกในใจทั้งคู่ (หลังจากง้อกันสำเร็จ)
> ซียอน:
“เขาเหมือนระเบิดเวลาที่กดไม่ถูก…แต่ต่อให้ต้องเสี่ยง ฉันก็อยากอยู่ใกล้เขา”
> เหวินอี้:
“ฉันไม่รู้ว่าซียอนรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า…”
“แต่แค่เขายอมง้อฉันแบบนั้น...หัวใจฉันก็ไม่เหลือพื้นที่ให้ใครอีกแล้ว”
---
💌 END EP.5
งอนแล้วก็ต้องง้อ และซียอนก็ทำได้ “โคตรละลาย!”
รอยยิ้มที่มอบให้กันครั้งแรก...อาจกลายเป็น “จุดเริ่มต้นของบางสิ่ง”
แต่หลินเซิ่งยังไม่จบง่าย ๆ นะ... (EP.6 อาจจะมีปั่นแรงกว่านี้!)
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments