ฟ้าลิขิต | ตำนานจอมยุทธ์ภูตถังซาน
第四集 | พันลี้
อวี้เหม่ยหรง
ข้าอยากไปเรียนที่นั่วติง
อวี้เสวี่ยเฉิน
เจ้าคิดดีแล้วรึ
อวี้เหม่ยหรง
ข้าคิดดีแล้วเพคะ
อวี้หราน
งั้นแม่ขอเหตุผลหน่อยค่ะ
อวี้หราน
ทำไมหรงเอ๋อร์ของแม่ถึงอยากไปไกลถึงที่เทียนโต่ว
อวี้เหม่ยหรง
ที่นั่วติงมีอาจารย์คนหนึ่ง
อวี้เหม่ยหรง
ที่เชี่ยวชาญเรื่องวิญญาณยุทธ์
อวี้เหม่ยหรง
เขาเป็นคนเดียวที่มีหลักการความคิดแปลกจากคนอื่น
อวี้เหม่ยหรง
ข้าได้ศึกษาตำราของเขาแล้ว
อวี้เหม่ยหรง
ข้ารู้สึกถูกชะตา
อวี้เหม่ยหรง
ข้าอยากเป็นศิษย์ของเขา
อวี้เสวี่ยเฉิน
สำนักพฤกษาสวรรค์
อวี้เสวี่ยเฉิน
กับโรงเรียนนั่วติง
อวี้เสวี่ยเฉิน
ห่างกันหลายพันลี้
อวี้เสวี่ยเฉิน
ลูกคิดให้ดี
อวี้เสวี่ยเฉิน
ที่นี่ก็มีผู้อวุโสที่พร้อมจะสอนเจ้า
อวี้เหม่ยหรง
ข้าถือครองดอกบัวเซียนสวรรค์
อวี้เหม่ยหรง
ข้ารู้ดีว่าใจข้าต้องบริสุทธิ์
อวี้เหม่ยหรง
ไม่โลภไม่อาฆาต
อวี้เหม่ยหรง
แต่ถ้าหากข้าไม่รู้จักโลกกว้าง
อวี้เหม่ยหรง
ไม่รู้จักความชั่วร้าย
อวี้เหม่ยหรง
ไม่เคยเห็นความโหดร้าย
อวี้เหม่ยหรง
ข้าจะยิ่งใหญ่ได้อย่างไรล่ะคะ
อวี้เหม่ยหรง
ข้าคิดมามากแล้ว
แม้น้ำเสียงของหรงเอ๋อร์จะยังเด็กนัก
แต่กลับมีสาระมากจนเสวี่ยเฉินเงียบไป
อวี้เหม่ยหรง
ข้าอยากเป็นดั่งเขา
อวี้เหม่ยหรง
ข้าอยากเข้าใจถึงแก่นแท้ของวิญญาณยุทธ์
อวี้เหม่ยหรง
ไม่ใช่เพียงแค่ฝึกให้แข็งแกร่ง
เสวี่ยตงหาน
ถ้าหรงเอ๋อร์ไปข้าจะไปด้วย
เสวี่ยตงหานที่เงียบมานานก็เอ่ยปากพูด
อวี้หราน
พวกเจ้าเป็นอะไรกันหมด
อวี้หราน
ที่นี่ก็มีอาจารย์สายอาวุธพร้อมที่จะสอนเจ้ามากมาย
เสวี่ยตงหาน
หรงเอ๋อร์คือบัวเซียนสวรรค์
เสวี่ยตงหาน
วิญญาณยุทธ์นางจะปิดตาย
เสวี่ยตงหาน
หากใจนางมีแค้น
เสวี่ยตงหาน
ความบริสุทธิ์จะจางหาย
เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้ใหญ่ทั้งสอง
เสวี่ยตงหาน
จงปล่อยให้ข้าเป็นคนแบกบาปแทนนางเถอะ
น้ำตาคลอในดววตาของอวี้หราน
ส่วนอวี้เสวี่ยเฉินก็เงียบงันไปหลายนาที
อวี้เสวี่ยเฉินก็ยกมือขึ้นลูกหัวผู้เป็นลูกของตน
อวี้เสวี่ยเฉิน
พวกเขาอาจจะพร้อมกว่าที่เราคิด
อวี้เหม่ยหรงนั่งหย่อนขาลงน้ำพลางแกว่งไปมา โดยมีเสวี่ยตงหานยืนมองอยู่ด้านหลัง
อวี้เหม่ยหรง
ทำไมเจ้าถึงพูดแบบนั้นล่ะ
อวี้เหม่ยหรงหันไปมองผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชาย
เสวี่ยตงหาน
ไอเด็กขี้แย //เดินเข้ามายีหัวหรงเอ๋อร์
อวี้เหม่ยหรง
อือ.. ผมมันจะยุ่ง
เสวี่ยตงหาน
เจ้าเป็นน้องสาวข้านะ
เสวี่ยตงหานทิ้งตัวนั่งลงข้างๆนาง
เสวี่ยตงหาน
ข้าก็ต้องตามดูแลเจ้าอยู่แล้ว
เสวี่ยตงหาน
อีกอย่างเจ้าดื้ออย่างกับอะไร
เสวี่ยตงหาน
ปล่อยเจ้าไปคนเดียวไม่ได้หรอก
อวี้เหม่ยหรง
ข้าไม่ได้ดื้อขนาดนั้นสะหน่อย
ทั้งสองนั่งมองธรรมชาติด้วยกัน
พอรู้ตัวอีกทีมือทั้งสองก็ประสานกันเสียแล้ว
เสวี่ยตงหาน
... //มองมือที่จับกัน
เสวี่ยตงหาน
วิววันนี้สวยดีเนอะ //ยิ้ม
อวี้เหม่ยหรง
ลมเย็นสบายเลย
เสวี่ยไป๋เฉินที่ยืนกอดอกมองพวกเขาจากไกลๆตั้งแต่แรก
เสวี่ยไป๋เฉิน
ขอให้ความรักพวกเจ้าสมหวังก็แล้วกัน
เสวี่ยไป๋เฉิน
อย่าเหมือนฉันล่ะ
เสวี่ยไป๋เฉิน เดินลับหายออกไป
Comments