มาแย้ววววววววว
EP.5: ฝนตก…กับร่มคันเดียวของเรา
วันศุกร์ในเดือนกรกฎาคม
ท้องฟ้ามืดครึ้มตั้งแต่เช้า เหมือนจะเตือนล่วงหน้าให้เตรียมใจ
ตอนเลิกเรียน ฉันรีบเก็บของเพราะอยากกลับหอพักไว ๆ แต่ทันทีที่ก้าวออกจากอาคาร...
เม็ดฝนก็เริ่มโปรยลงมา...และแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ฉันรีบวิ่งไปหลบตรงศาลาริมสนามฟุตบอล
โชคดีที่มีร่มติดมาด้วย แต่...เผลอวางไว้ในห้องเรียน
"ลืมอีกแล้ว!" ฉันบ่นกับตัวเองเบา ๆ มองสายฝนที่เทลงมาราวกับม่านน้ำขาว
และในจังหวะที่กำลังลังเลว่าจะวิ่งฝ่าฝนกลับดีไหม
เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลัง...
“น้องขวัญ?”
ฉันหันขวับ
พี่พีท...อีกแล้วเหรอ
เขายืนอยู่ตรงขอบศาลา ใส่ชุดพละเปียกนิด ๆ ผมยุ่งจากการวิ่ง แต่รอยยิ้มยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“ลืมร่มเหรอ?”
“อื้อ…ค่ะ”
“งั้นกลับด้วยกันไหม เราไปทางเดียวกันนี่”
เขายื่นร่มสีกรมท่าให้ ถืออยู่ในมือเดียว แต่ชัดเจนว่า เขาหมายถึงให้เดินด้วยกัน ใต้ร่มคันเดียว
ฉันพยักหน้าช้า ๆ หัวใจเต้นรัวราวกับกลองรัวในคอนเสิร์ต
“ขะ…ขอบคุณค่ะ”
—
ระหว่างเดิน พี่พีทถือร่มให้สูงกว่าปกติ เหมือนพยายามบังฝนให้ฉันมากกว่า
เสียงฝนกระทบพื้นดังพร่ำ ๆ แต่กลับไม่กลบเสียงหัวใจฉันได้เลย
“วันนั้นเราเขินเหรอ ตอนฉันเรียกชื่อ”
เขาถามยิ้ม ๆ ไม่มองหน้า
“มะ…ไม่ใช่นะคะ แค่ตกใจนิดหน่อย...”
ฉันตอบพลางหลบสายตา
“จำชื่อไว้ เพราะหน้าเราดูซื่อดี ฮ่า ๆ”
เขาหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นยังคงอบอุ่นเหมือนเคย
เราหยุดเดินเมื่อถึงหน้าหอพักหญิง
“ถึงแล้ว ขอบคุณนะคะ” ฉันพูด ขณะมือยังแตะชายเสื้อเล็กน้อย
พี่พีทยื่นร่มมาให้ฉัน
“ถือไว้เลยก็ได้ ฝนยังไม่หยุด เดี๋ยวจะได้ใช้ต่อพรุ่งนี้”
“อ๊ะ…เอาจริงเหรอคะ”
เขาพยักหน้าแล้วยิ้ม
“ไว้เจอกันใหม่ ขวัญ”
—
หลังจากเขาเดินจากไป ฉันมองร่มในมืออย่างไม่เชื่อสายตา
“ขวัญ...ใจเย็นนะ ใจอย่าเต้นแรงแบบนี้!”
แต่ก็หยุดไม่ได้เลยจริง ๆ
---
ครั้งแรกที่เดินเคียงข้างเขา…แม้จะเป็นแค่ตอนฝนตก แต่ก็อบอุ่นกว่าฤดูไหน ๆ
---
✂️✂️✂️✂️✂️ ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
EP.6 จะเริ่มมีความรู้สึกใหม่ ๆ เกิดขึ้นจากฝั่งพี่พีทแล้วนะ
ทุกคนอยากให้แต่งกี่เรื่องค่ะะะะะะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 19
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments