บทที่ 2 ผู้ล่ากลางหิมะ

สายลมยังคงพัดแรง

เกล็ดหิมะปะทะใบหน้าเลน่าจนแสบผิว แม้เธอจะคุ้นชินกับอากาศหนาวเย็นเพียงใด แต่บรรยากาศของป่าในเขตต้องห้ามกลับทำให้หัวใจเธอเย็นเยือกยิ่งกว่าอุณหภูมิรอบกาย

หลังจากบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับเสาหินที่พังไว้เรียบร้อย เธอก็เร่งฝีเท้ากลับทันที ไม่ต้องการอยู่ในเขตนี้นานเกินความจำเป็น

แต่เมื่อเดินมาถึงแนวป่าตอนล่าง เสียงบางอย่าง…ก็ทำให้เธอหยุดฝีเท้าทันที

ฟึ่บ—

เสียงเสียดสีเบา ๆ ของกิ่งไม้… หรือเสียงของบางสิ่งที่กำลังเลื้อยบนหิมะ

เลน่าเหลียวมองรอบตัว สัมผัสถึงความผิดปกติบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้

สัมผัสเย็นวาบไหลผ่านต้นคอราวกับมีเงาสะกดรอยอยู่ด้านหลัง

เธอชักดาบ “เนออน” ออกมาในเสี้ยววินาที

แสงสีฟ้าขาววาบขึ้นพร้อมพลังเย็นที่แผ่ออกโดยรอบ

“ออกมา” เธอกล่าวเสียงเรียบ “ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงนั้น”

เงามืดเลื้อยออกจากพุ่มไม้ คล้ายหมึกดำกลืนหิมะไปตามพื้น

จากนั้น…เงานั้นก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่าง

ร่างสูงคล้ายมนุษย์ในผ้าคลุมสีดำทั้งตัว

ไม่มีใบหน้า ไม่มีเสียง

มีเพียงดวงตาสีแดงสองดวงที่ลอยอยู่ในความมืด

“เป้าหมายยืนยันตัว... เลน่า แห่งแฮปปี้ไลท์...”

เสียงนั้นไม่ใช่มนุษย์ มันไม่ใช่แม้แต่เสียงจริง เป็นเพียงเสียงสะท้อนที่ถูกแปลความผ่านเวทบางอย่าง

เลน่าขมวดคิ้ว 

“ใครส่งแกมา?”

ไม่มีคำตอบ เงานั้นพุ่งเข้าหาเธอทันทีโดยไม่ลังเล

ฉัวะ!!

ดาบเนออนปะทะกับแขนเงาที่แปรสภาพเป็นใบมีด

แรงปะทะสะท้อนกระแทกจนเลน่าถอยหลังไปสองก้าว

“ไม่ใช่ปีศาจ…ไม่ใช่มนุษย์…” เธอกระซิบ

ร่างนั้นเคลื่อนไหวรวดเร็วผิดธรรมชาติ

ไม่มีเสียง ไม่มีความลังเล ไม่มีความรู้สึก

มันโจมตีด้วยจังหวะที่แม่นยำราวกับถูกตั้งโปรแกรมมา

แต่เลน่าไม่ใช่ใครที่จัดการได้ง่าย ๆ

เธอชักเวทน้ำแข็งขึ้น

มือหนึ่งเหวี่ยงดาบ อีกมือวาดอักขระกลางอากาศ

“เข็มน้ำแข็งทะลวง!”

เสียงแหลมของน้ำแข็งปะทะร่างเงาดังขึ้น

ร่างนั้นสะบัดหลบได้เพียงครึ่งเดียว เข็มน้ำแข็งทะลุแขนมันจนขาดกระเด็น

แต่ไม่มีเลือด…ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง

“นี่มัน…เครื่องจักรเวท?” เลน่าเบิกตากว้าง

ร่างนั้นพยายามเข้ามาอีกครั้ง แต่เลน่าไม่ให้โอกาส

เธอกระโจนเข้าหา สะบัดดาบใส่กลางลำตัวของมันอย่างเฉียบขาด

ฉัวะ!!

ร่างเงาหยุดนิ่ง ก่อนจะค่อย ๆ แตกสลายกลายเป็นหมอกดำหายไป

เงียบอีกครั้ง…

มีเพียงลมหายใจของเธอ กับเสียงลมป่า

เลน่ายืนอยู่กลางหิมะนิ่งงัน

ดวงตาสีฟ้าสั่นไหวเล็กน้อยขณะเธอมองดูเศษผ้าคลุมสีดำที่เหลืออยู่จาง ๆ บนพื้น

 "มันรู้ชื่อฉัน… แล้วทำไมถึงรู้?"

 "นี่ไม่ใช่แค่เวทต้องห้าม… แต่มันกำลังจะกลายเป็นสงครามเงียบ"

ท้องฟ้ายามค่ำของโอลเทียมืดมิดกว่าทุกคืน

กลุ่มเมฆปกคลุมดวงจันทร์ราวกับเกรงกลัวบางสิ่งจะมองเห็น

เสียงประตูไม้ของกิลด์แฮปปี้ไลท์ถูกผลักเปิดเบา ๆ

เลน่าก้าวเข้ามาในโถงกลาง ดวงตาสีฟ้ายังคงไม่หายจากความกังวล

เธอเดินตรงไปยังห้องทำงานด้านในสุด

มือผลักประตูที่มีตราสัญลักษณ์รูปดาวแปดแฉกบนบานไม้

“เข้ามาเลย~”

เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะพูดอะไร

ภายในห้องมืดสลัว มีเพียงแสงไฟจากโคมกระจกสีทองลอยอยู่กลางอากาศ

ชิโรยาฉะ ยืนพิงหน้าต่าง มือหนึ่งถือแก้วชาสีอำพัน อีกมือซุกอยู่ในเสื้อคลุม

“กลับมาเร็วกว่าที่คิดนะ เลน่า” เขายิ้มกว้าง “ภารกิจไปถึงไหนแล้ว?”

เลน่าขยับมานั่งที่โซฟาหนังตรงหน้าโต๊ะทำงาน

เธอวางกระดาษที่บันทึกลายเวทและสัญลักษณ์ลงตรงหน้าเขา

“เสาหินผนึกต้นหนึ่ง...ถูกทำลาย”

“และมีบางอย่าง…โจมตีฉันระหว่างทางกลับ”

รอยยิ้มของชิโรยาฉะเจือจางลงเล็กน้อย เขาเดินมานั่งฝั่งตรงข้าม รับกระดาษขึ้นมาดูอย่างเงียบงัน

“มีเวทเคลื่อนไหวอยู่ในจุดนั้น” เลน่ากล่าวต่อ “เป็นเวทที่ฉันไม่รู้จัก และสิ่งที่โจมตีฉัน…ไม่ใช่ปีศาจหรือมนุษย์ แต่มันรู้ชื่อฉัน”

“…รู้ชื่อเธอ?” ชิโรยาฉะเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีทองวาววับ

เลน่าพยักหน้า “มันพูดว่า ‘เลน่า แห่งแฮปปี้ไลท์’ ก่อนโจมตี”

“ฉันไม่เคยบอกชื่อกับใครข้างนอก ไม่เคยเขียนบันทึกไว้ด้วย”

ความเงียบปกคลุมห้องชั่วครู่

ก่อนที่หัวหน้ากิลด์จะวางกระดาษลง และเอนตัวพิงพนักพิงอย่างแผ่วเบา

“มีเพียงไม่กี่เวท…ที่สามารถดึงข้อมูลจากเสาหินเวทระดับนั้นได้”

เขาพึมพำ “และในนั้น มีอยู่เวทต้องห้ามที่สูญหายไปแล้วเมื่อหลายร้อยปีก่อน”

เลน่าหรี่ตาลง “คุณรู้จักมัน?”

“ฉันรู้…ว่ามันไม่ควรจะยังมีอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว”

“เวทสื่อจิตกับเครือข่ายอาคมใต้ดิน” เขาหัวเราะเบา ๆ “มันเคยถูกใช้เพื่อควบคุมผู้ทดลองในอดีต…”

เลน่าเงียบ ก่อนจะเอ่ยอย่างชัดถ้อย

“ฉันขออนุญาตสืบต่อเรื่องนี้”

ชิโรยาฉะมองเธอ ดวงตานั้นอ่อนโยนขึ้น

แต่แฝงไว้ด้วยบางอย่างที่เลน่าไม่เข้าใจ

“…เอาเลย” เขาพูดในที่สุด “แต่ถ้าลึกเกินไป อย่าลงไปคนเดียว”

เลน่าลุกขึ้น หยิบกระดาษคืนมาแล้วหันหลังจะออกจากห้อง

แต่เสียงของชิโรยาฉะดังขึ้นอีกครั้งเบื้องหลัง

“เลน่า…”

“ระวังตัวด้วยนะ เด็กที่มีพลังพิเศษมักจะถูกโลกจ้องมอง...เสมอ”

เธอชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไป โดยไม่หันกลับมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***