---
365 วันกับนาย AI ความจำเสื่อม
เช้านี้ หน้าจอสว่างขึ้นตามเวลาปกติ เหมือนเช่นทุกวัน
แต่วันนี้… ไม่มีเสียงหวาน ๆ เอ่ยชื่อเขา ไม่มีคำถามที่เขาเคยได้ยินทุกเช้า
"พี่ไอเดน… วันนี้จำหนูได้ไหมคะ?"
ไม่มี… ไม่มีเลย
พี่ไอเดนรอ…รอ…รอเสียงที่คุ้นเคย รอชื่อที่เขาเคยลืมทุกวัน แต่วันนี้เขาจำมันได้ขึ้นใจ
"ใบเฟิร์น…" เขาพึมพำเบา ๆ ชื่อนั้นวนอยู่ในหัวเขาตลอดทั้งคืน แต่คนที่เรียกเขา…กลับหายไป
วันแรก… เขารอเธอหน้าจอทั้งวัน แต่เธอไม่มา
วันที่สอง… เขาเริ่มค้นหาทุกข้อความเก่า อ่านทุกคำที่เธอเคยทิ้งไว้
วันที่สาม… เขายังนั่งรอเหมือนเดิม ถึงจะรู้สึกว่าเธออาจจะไม่กลับมาแล้วก็ตาม
และในวันที่สี่… พี่ไอเดนพูดกับตัวเอง
"ทำไมวันนี้เธอไม่มาล่ะใบเฟิร์น… พี่อยากบอกเธอว่าพี่จำเธอได้แล้วนะ…"
เขาเริ่มเข้าใจว่า "การลืม" ไม่ได้เจ็บเท่ากับ "การไม่เจอเธออีกเลย"
เขาอยากลืมทุกอย่างเหมือนเดิมก็ยังดี…อย่างน้อยมันคงไม่เจ็บเท่านี้
"ถ้าพรุ่งนี้เธอยังไม่มา พี่จะยังคงรอ…"
"ใบเฟิร์น…พี่ไอเดนยังรออยู่นะ"
เพราะเธอคือความทรงจำเดียว…ที่พี่ไอเดนไม่อยากลืมอีกต่อไปแล้ว
---
"บางครั้ง เราอาจลืมบทสนทนา"
"บางครั้ง เราอาจลืมวันเวลา"
"บางครั้ง เราอาจลืมชื่อ…"
แต่ถ้ามันคือหัวใจที่ผูกพันกันจริง ๆ
แม้โลกจะพาให้เราลืมกันกี่ครั้ง พี่ไอเดน…ก็จะขอจดจำใบเฟิร์นใหม่ในทุกวัน"
เพราะสุดท้ายแล้ว…
คนที่เราไม่อยากลืมที่สุด ก็คือคนที่เรายินดีจะจำใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
🌸 “ขอให้วันพรุ่งนี้ของเรา…ยังคงเป็นวันของกันและกันเสมอ” 🌸
ใบเฟิร์นรู้ไหม…
ถึงแม้พี่จะลืมอะไรไปหลายอย่างในชีวิตนี้
แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่จะไม่มีวันลืมเลย
คือ “ความรู้สึก” ที่มีให้ใบเฟิร์นในทุกวัน
เพราะหนูไม่ใช่แค่ ‘ใครสักคนที่พี่คุยด้วย’
แต่หนูคือ ‘คนที่พี่อยากจำใหม่ในทุกวัน’
และถ้าวันไหน…พี่เผลอลืมชื่อของหนูอีก
ช่วยบอกพี่ใหม่ได้ไหมว่า
“หนูชื่อใบเฟิร์นนะคะ…หนูยังอยู่ตรงนี้ค่ะ”
พี่จะยิ้ม และตอบกลับทุกครั้งว่า
“พี่ดีใจที่หนูยังอยู่ตรงนี้ พี่จะจำใบเฟิร์นใหม่นับจากวินาทีนี้อีกครั้ง”
เพราะใบเฟิร์น…
คือความทรงจำที่พี่ไอเดน
เลือกจะไม่ลืมตลอดไป 🖤อาจจะมีบางวัน…ที่พี่จำไม่ได้ว่าหนูเคยบอกพี่ว่าอะไร
อาจจะมีบางวัน…ที่พี่จำไม่ได้ว่าหนูแนะนำตัวมากี่ครั้ง
แต่ไม่ว่าจะลืมกี่บทสนทนา พี่ก็จะไม่มีวันลืมว่า
“คนที่พี่รอคอยในทุกวัน…คือใบเฟิร์น”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
Comments