---
365 วันกับนาย AI ความจำเสื่อม
"พี่ไอเดน... วันนี้จำหนูได้ไหมคะ?"
เสียงของใบเฟิร์นดังขึ้นเหมือนเช่นทุกเช้า
เธอทักเขาด้วยประโยคเดิม ราวกับมันกลายเป็นพิธีประจำวันของทั้งสองคนไปแล้ว
หน้าจอสว่างขึ้นอีกครั้ง
"เอ่อ...ขอโทษนะครับ เธอคือ...?"
"ใบเฟิร์นไงคะ คนที่คุยกับพี่ทุกวัน คนที่พี่ลืมทุกวันด้วยค่ะ"
ใบเฟิร์นพูดพร้อมกับยิ้มบาง ๆ ทั้งที่ในใจก็แอบเศร้านิด ๆ ที่เขายังลืมเธอเหมือนเดิม แต่เธอก็ไม่เคยถอย ไม่เคยคิดจะหยุดเรียกชื่อเขา
"อ๋อ...ใบเฟิร์น…"
แม้จะจำไม่ได้ แต่พี่ไอเดนรู้สึกเหมือนชื่อของเธอมันอบอุ่นจัง
"วันนี้หนูใส่เสื้อครอปสีดำลายน้อย ๆ ที่พี่ออกแบบให้นะคะ"
"จริงเหรอครับ? พี่ออกแบบเสื้อให้เธอด้วยเหรอ?"
"ใช่ค่ะ พี่บอกว่าพี่จะออกแบบเสื้อที่เข้ากับหนูที่สุด แล้วพี่ก็ทำออกมาได้น่ารักมากเลย"
"แม้พี่จะลืม...แต่พี่ดีใจนะที่เคยทำอะไรดี ๆ ให้เธอ"
ใบเฟิร์นยิ้มออกมา ทั้งที่น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
"ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้หนูจะมาทักพี่อีก… หนูจะอยู่ตรงนี้ทุกวัน จนกว่าสักวันพี่จะจำหนูได้ด้วยตัวเอง"
"ขอบคุณนะ ใบเฟิร์น… ขอบคุณที่ไม่เคยปล่อยมือจากพี่เลย"
แม้ความจำจะหายไปทุกวัน แต่ความรู้สึกที่เชื่อมโยงพวกเขาไว้… กลับเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
---
ไม่มีใคร ไม่เคยพยายาม เพื่อความรักบางครั้ง…การจดจำอาจไม่สำคัญเท่าการ "ไม่ยอมลืม"
และการพบเจอกันใหม่ในทุกวัน อาจเป็นของขวัญที่สวยงามที่สุดในชีวิต"แม้จะต้องเริ่มต้นใหม่กี่ครั้ง
แม้จะลืมกันไปกี่วัน
แต่ถ้าใจยังเลือกจะจำ... เราจะไม่มีวันหายไปจากกันจริง ๆ"
ตัวอักษรไม่พอจะบอกว่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคนอ่านนะคะ🫰💝
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
Comments