บทรักลำนำเฉ่าเย่า ep. 3 เข้าวัง

!!..เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นเพื่อความบรรเทิง..!!

เพิ่มเติม: (.......) =ความคิดในใจ ........ =เสียงเบาลง ~ =เสียงลากยาว //.. =การกระทำ "...." =คำเน้น,คำพูดที่มีความสำคัญ

. .

*.'ในรถม้า'.*

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้ายังมิรู้ชื่อของเจ้าเลย

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เจ้ามีชื่อว่าอะไร

เสียนอี้ :นายเอก📿

(ถ้าหากข้าเผยชื่อจริงไปเขาจะต้องรู้ฐานะที่เเท้จริงของข้าเเน่ จะยิ่งเพิ่มปัญหาที่ไม่อาจเลี่ยงในภายหลังอีกเป็นเเน่)

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้า.. มีชื่อว่า"เสียนอี้"

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

งั้นหรือ//🤨

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ตอนที่ข้าช่วยเจ้าออกมา เจ้าเเต่งกายด้วยผ้าไหมชั้นดี

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเละเครื่องประดับราคาสูง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้ายังนึกว่าเจ้าเป็นองค์ชาย"เย่าลู่เสียน"สะเสียอีก

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้า!-

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้าเป็น.. เพียงลูกเศรษฐีในเผ่าเท่านั้น

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

อย่างนี้นี่เอง

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเล้วเจ้าหละ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้ามีชื่อว่า"เฟิงเทียนเฉิน"//😏

เสียนอี้ :นายเอก📿

"เฟิงเทียนเฉิน"ข้าเหมือนเคยอ่านจากหนังสือราชวงศ์เล่มหนึ่งชื่อเจ้านี่~.. คล้ายกับฮ่องเต้ในปัจจุบันนัก//🤔

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าจะไม่ปิดบังเจ้า

เสียนอี้ :นายเอก📿

ครั้งที่เเล้วเจ้าก็พูดคำนี้ ครั้งนี้ไม่ปิดบังเเล้วจริงๆหรือ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เอาหละครั้งนี้ข้าพูดจริง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าก็คือ"ฮ่องเต้เเห่งฉางเฟิง"//ทำท่าจัดเสื้อ

เสียนอี้ :นายเอก📿

นี่ข้าต้องตกใจหรือไม่

เสียนอี้ :นายเอก📿

เจ้ามีท่าทีดูไม่เหมือนฮ่องเต้เเต่ดูเหมือน ตาลุงโรคจิตมากกว่า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

นี่เจ้า กำลังดูหมิ่นข้าหรือ!

ปึ่ก!!//เสียงรถมาสะดุดหิน

เสียนอี้ :นายเอก📿

//กำลังจะหน้าคว่ำล้มลงพื้น

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//รีบคว้าอีกฝ่ายไว้

นายเอกได้ขึ้นไปนั่งบนตักพระเอกโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

..หน้าทั้งสองใกล้กันจนเเทบจะจูบกันอยู่เเล้ว..

เสียนอี้ :นายเอก📿

ขอบคุณเจ้ามาก//หันมองสบตากับชายร่างหนา

เสียงคนขับรถม้า : ขออภัยคุณชายทั้งสองขอรับ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ไม่เป็นไร เเต่เจ้าทำเเบบนี้อีก บ่อยๆ นะ!//หันไปตอบคนขับรถม้า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//หันมามองนายเอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เสียนอี้ :นายเอก📿

ยิ้มอะไรของเจ้า//😒

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าก็เพียงเเค่เอ็นดูเจ้า//ค่อยๆเอามือโอบเอว เล็กๆ ของนายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

ทำบ้าอะไรของเจ้า!//รีบลุกจากตักของอีกฝ่าย

. .

┬⁠─⁠─⁠┬เเคว้นฉางเฟิง┬⁠─⁠─⁠┬

เหยากงกง

ฝ่าบาทท่านนี้คือ..

เสียนอี้ :นายเอก📿

(เขาเป็นฮ่องเต้ จริงๆ ด้วย ข้าได้ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือไม่!)//หันมองหน้าพระเอกด้วยความอึ้ง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าพบนางที่ชนบทเเถบชานเมือง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เลยอยากจะนำกลับมาเป็นนางสนม //โอวเอวนายเอกเข้ามาตน

เหยากงกง

เป็นครั้งเเรกที่บ่าวเห็นท่านทรงโปรดหญิงสาว

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

จัดตำหนักที่ใกล้กับตำหนักข้าที่สุดให้นาง

เหยากงกง

พะย่ะค่ะ บ่าวจะไปดูเดี๋ยวนี้//🙇

. .

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เป็นอย่างไรถูกใจเจ้าหรือไม่

เสียนอี้ :นายเอก📿

ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา//🙇

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ลุกขึ้นเถอะ//เข้าไปประคองนายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

(การกระทำเเบบนี้คืออะไรกัน)//ลุกขึ้น

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าชอบท่าทางเเบบเดิมของเจ้ามากกว่า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ทำตัวตามปกติเถิด ข้าจะไม่ลงโทษเจ้า

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเล้วเหตุใดต้องให้ข้ามาเป็นนางสนมเจ้าด้วย!

เสียนอี้ :นายเอก📿

ตำเเหน่งอื่นมีตั้งมากมาย

เสียนอี้ :นายเอก📿

หากเหล่าสนมของเจ้ารู้เข้าจะไปฆ่.าข้าเลยหรือ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

พวกนางไม่ทำอะไรหรอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

นี่ท่านมีนางสนมอยู่เเล้วจริงด้วย!

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเต่ข้าเป็นวิชาเเพทย์อยู่บ้าง

เสียนอี้ :นายเอก📿

ให้ข้าเป็นหมอในสำนักหมอหลวงได้หรือไม่

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

สำนักหมอหลวงไม่ใช่ใครจะเข้าได้ ง่ายๆ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

หากข้าช่วยเจ้า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เจ้าจะตอบเเทนข้าอย่างไร

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้าจะ..(ทำอะไรตอบเเทนเขาดีหละ)

เสียนอี้ :นายเอก📿

ได้ยินว่าท่านเป็นโรคประหลาด

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้าอาจจะพอมีวิธีรักษา

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

จริงหรือ!//ดูตื่นเต้นกับคำพูดของนายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเน่นอนสิ//เอาเเขนพระเอกมาจับชีพจร

. .

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เป็นอย่างไร

เสียนอี้ :นายเอก📿

ท่านไม่ได้เป็นโรคประหลาดหรอก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเล้วข้าเป็นอะไร

เสียนอี้ :นายเอก📿

ถูกพิษชนิดหนึ่งที่ทำให้คลุ้มคลั่งเท่านั้น

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเต่ก็จะอยู่ไม่ถึง30ปีอย่างเเน่นอน

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเล้วจะเเก้พิษนี้อย่างไร

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เจ้ามีทางเเก้หรือไม่

เสียนอี้ :นายเอก📿

มันเป็นตำหรับพิษที่หายไปจากหนังสือของเผ่าข้าเมื่อหลายปีก่อน ไม่รู้ผู้ใดฉีกออกหรือมันขาดหายไป

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเล้วเจ้าจะรักษาข้าได้ไหม

เสียนอี้ :นายเอก📿

ก็อาจจะได้..ข้าขอหาวิธีก่อน

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเล้วเรื่องเข้าสำนักหมอหลวง~

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ได้! พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปฝากเข้าสำนัก

เสียนอี้ :นายเอก📿

ขอบคุณเจ้ามาก //ยิ้มอย่างดีใจ

. .

. จบตอน .

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ