บทรักลำนำเฉ่าเย่า ep. 2 ปลอบใจ

!!..เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นเพื่อความบรรเทิง..!!

เป็นนักเขียนที่ไม่ได้เขียนมานานอาจจะไม่ค่อยเข้าใจบางศัพท์หรือลืมอะไรไปบ้างก็ฝากช่วยเตือนด้วยนะคะ😘

เพิ่มเติม: (.......) =ความคิดในใจ ........ =เสียงเบาลง ~ =เสียงลากยาว //.. =การกระทำ "...." =คำเน้น,คำพูดที่มีความสำคัญ,

. .

ควันไฟโขม่งลอดเข้ามาในห้องลับใต้ดิน🌫️

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

//เอาผ้าปิดจมูก

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

(คงจะขึ้นไปไม่ได้เเล้วจริงๆ)

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

(เห็นทีพยายามต่อไปข้าอาจจะสำลักควันไฟจนหมดสติได้)

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

(จริงสิห้องลับนี้ยังมีอีกทางออกหนึ่ง)

. .

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

//เปิดประตูลับออกมาอย่างหมดเเรง

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

..เเฮ่กๆ...//ไอ

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

(ร่างกายข้า..ไม่ไหวเเล้ว)//ภาพตรงหน้าเริ่มมืดลง เรื่อยๆ

ตัวประกอบ

://อุ้มนายเอกขึ้น

เย่าลู่เสียน :นายเอก📿

(ใครกัน)//พยายามลืมตาขึ้นดูเเต่ก็สลบไป

. .

┻⁠━⁠┻โรงเตี๊ยม┻⁠┻

เสียนอี้ :นายเอก📿

//ค่อยๆลืมตาขึ้น

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เป็นอย่างไรบ้าง//นั่งอยู่ข้างเตียง

เสียนอี้ :นายเอก📿

//มองไปยังเสื้อผ้าของตนเเละมองไป รอบๆ ห้อง

เสียนอี้ :นายเอก📿

ใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ข้า!//หันมองหน้า ชายหนุ่มร่างหนาตรงหน้า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ต่างก็เป็นบุรุษด้วยกับจะเคอะเขินไปใย

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเต่ร่างกายของเจ้าก็ใช้ได้เลย ไม่มีกล้ามเนื้อเลยสักจุด//😏

เสียนอี้ :นายเอก📿

//ตกใจในปฏิกิริยาชายตรงหน้า

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เอาหละๆ ข้าไม่แหย่เจ้าเเล้ว

เสียนอี้ :นายเอก📿

เจ้าเป็นใคร!! เหตุใดต้องช่วยข้า(เขาจะหวังอะไรจากข้าหรือไม่)//ระเเวง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าจะไม่ปิดบังเจ้า ข้าเป็นองครักษ์ของฮ่องเต้ //โกหก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ฮ่องเต้มีรับสั่งให้ข้า สะกดตามองค์ชายรองมา

เสียนอี้ :นายเอก📿

//นึกถึงคำพูดที่ได้ยินในห้องใต้ดิน

เฟิงเหวินอวี่ :องค์ชายรอง

ฮ่องเต้มีรับสั่งมาให้ข้า สังหารคนในเผ่าเจ้าเเละเชื้อราชวงศ์ของพวกเจ้าให้สิ้นซาก ราบเป็นหน้ากลอง

เสียนอี้ :นายเอก📿

เจ้าจะมาเอาชีวิตข้าหรือ!(ปลิดชีพคนในเผ่าข้าไม่พอ ยังจะไม่ให้เหลือรอดสักคนเลยหรือ)//น้ำตาคลอ

เสียนอี้ :นายเอก📿

(คนพวกนี้โหดเหี้ยมเกินไปเเล้ว)//ถอยไปจนติดผนังมุมเตียง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

จะถอยไปไหน..//จับขานายเอก ลากเข้าหาตน

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//ขึ้นคร่อมตัวนายเอก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเล้วถ้าข้าบอกว่า"จะมาเอาชีวิตเจ้าหละ"//ยื่นหน้าเข้าไปใกล้นายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

(หากข้าพกยาพิษมาจะปาใส่บุรุษตรงหน้านี่เสีย!!)//น้ำตาไหลลงอาบเเก้ม

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

วางใจเถอะข้าไม่ได้มาเอาชีวิตเจ้าหรอก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เลิกมองเหมือนจะฆ่.าข้าได้เเล้ว//ส่งยิ้มให้นายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

เเล้วเจ้าช่วยข้าทำไมมีจุดประสงค์อะไร

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าเเค่มาจับตาดูองค์ชายรอง เเต่ไม่นึกว่าเขาจะทำได้ถึงเพียงนี้

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ลำพังตัวข้ามาเเค่คนเดียว ไม่สามารถช่วยอะไรคนทั้งเผ่าของเจ้าได้

เสียนอี้ :นายเอก📿

นี่.. เป็นคำสั่งของฮ่องเต้ จริงๆหรือ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าไม่ได้-

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ฮ่องเต้เพียงรับสั่งให้เขาเจรจาเพื่อเชิญองค์ชายเเห่งเผ่าไปรักษาเเค่นั้น

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ไม่นึกเลยเขาจะทำถึงเพียงนี้//กำมือเเน่น

เสียนอี้ :นายเอก📿

เจ้าลุกจากตัวข้าก่อนเถอะ//เอามือปาดน้ำตา

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

อ๋อ.. ข้าลืม ขออภัยๆ//ลุกขึ้นนั่งลงข้างนายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

//ลุกขึ้นนั่ง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

วางใจเถอะ ข้าจะทวงความยุติธรรมให้เจ้าอย่างเเน่นอน

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้าจะฆ่.าเขาด้วยมือของข้าเอง!//ร้องไห้

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ร้องไห้ให้พอเถอะ หลังจากนี้เจ้าต้องเข้มเเข็ง//ตบบ่าปลอบ

เสียนอี้ :นายเอก📿

เจ้าออกไปเถอะ ข้าจะนอนเเล้ว//นอนลงกับเตียงร้องไห้

ฟึ่บ..!

เสียนอี้ :นายเอก📿

//หันไปดูชายหนุ่มร่างหนา

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//โอบเอวชายหนุ่มร่างบางตรงหน้ามากอด

เสียนอี้ :นายเอก📿

เหตุใดเจ้ายังไม่ไป!

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

น่าเสียดายข้าจองเเค่ห้องเดียว จะนอนพื้นก็ไม่สะดวกเท่าไหร่

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าจะนอนกอดปลอบเจ้าจนกว่าจะเลิกร้องไห้

เสียนอี้ :นายเอก📿

เหตุใดข้าต้องมาเจออะไรเเบบนี้ด้วย (ทั้งโดยฆ่.าล้างเผ่าเเล้วยังมาเจอบุรุษด้วยกันทำตัวลุ่มล่ามใส่อีก) //😭ร้องไห้นักกว่าเดิม

. .

รุ่งเช้า🌄

เสียนอี้ :นายเอก📿

//นอนหนุนเเขนชายร่างหนาอยู่

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

(เเขนของข้าเหมือนจะไม่มีความรู้สึกไปเเล้ว)//ค่อยๆ เอาเเขนออก

เสียนอี้ :นายเอก📿

//รู้สึกตัวตื่น

เสียนอี้ :นายเอก📿

ท่านทำอะไร!

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เมื่อคืนเจ้านอนหนุนเเขนข้าทั้งคืน

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเขนของข้าชาไปหมดเเล้ว~

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้า..ขอโทษด้วย

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ไม่เป็นไร

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

วันนี้ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง

เสียนอี้ :นายเอก📿

ข้าสามารถเข้าไปได้หรือ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเน่นอนสิ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เจ้าไปเปลี่ยนเสื้อก่อน

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าให้คนซื้อมาให้เเล้ว

เสียนอี้ :นายเอก📿

ไหนหละ?//มองไป รอบๆ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เย่หมิง~//ปรบมือ2ครั้ง

เย่หมิง :องครักษ์ลับ

มาเเล้วขอรับ//ถือเสื้อผ้ามา

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เอาไปเปลี่ยนเถอะ

เสียนอี้ :นายเอก📿

อืม..//หยิบเสื้อไปเปลี่ยนหลังฉากกั้น

. .

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//มองเงาของชายร่างบางผ่านฉากกั้น

เย่หมิง :องครักษ์ลับ

//มองตามสายตาพระเอก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

มองอะไร! เจ้าออกไปได้เเล้ว

เย่หมิง :องครักษ์ลับ

ขอรับ!..//เดินออกไป

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

//มองชายร่างบางเปลี่ยนเสื้อต่อ

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

(หากได้เขามาครอบครองคงจะดีไม่น้อย)//😏

. หลังนายเอกเปลี่ยนเสื้อ .

เสียนอี้ :นายเอก📿

เสร็จเเล้ว

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เหตุใดนานนักเล่า

เสียนอี้ :นายเอก📿

นี่มันไม่ใช่เสื้อผ้าที่บุรุษใส่ไม่ใช่หรือ//ไม่ค่อยมั่นใจ

ชุดที่นายเอกสวม

เสียนอี้ :นายเอก📿

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เเน่นอนว่าไม่ใช่

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

การที่จะเข้าวังได้ ง่ายๆนั้นต้องปลอมตัวเป็นสตรีเพื่อเข้าไป

เสียนอี้ :นายเอก📿

อ๋อ.. เเบบนี้นี่เอง

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

มาข้าจะทำผมให้

. .

ทรงผมที่พระเอกทำให้นายเอก

เสียนอี้ :นายเอก📿

ก็ไม่เลวหนิ//ส่องกระจก

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

ข้าก็พอทำได้นิดหน่อย

เฟิงเทียนเฉิน :พระเอก🎲

เรารีบไปกับเถอะ เราจะช้าเอาได้

เสียนอี้ :นายเอก📿

ไปกัน.. (ท่านพ่อ ท่านเเม่ ท่านพี่ ตงจื่อ ข้าจะล้างเเค้นมันด้วยมือของข้า พวกท่านตั้งใจดูให้ดีหละ..)

. .

จบตอน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ