เมื่อแม่ของลูกเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล
ใจเต้นเมื่อได้พบหน้าเธออีกครั้ง
คลินิกเด็กในโรงพยาบาล RK Medical Center — เวลากลางวัน วันต่อมา
บรรยากาศอบอุ่น คุณพ่อคุณแม่พาลูกมาตรวจสุขภาพ รันนั่งรอลูกอยู่ที่ม้านั่งด้านหน้า
ข้าวปั้นและข้าวฟ่างเข้าไปตรวจอยู่ในห้องกับคุณหมอประจำที่ดูแลตามนัด
รัน(นายเอก)
(นั่งก้มหน้าเล่นมือถือ พยายามไม่สบตาใคร เหมือนจะหลบสายตาของใครบางคน)
ประตูห้องตรวจเด็กเปิดออกช้า ๆ และเป็นธีร์ที่ก้าวออกมาจากด้านใน ราวกับโชคชะตาจงใจจัดฉากไว้
ธีร์(พระเอก)
(ชะงักเมื่อเห็นรันนั่งอยู่ตรงนั้น ก่อนจะพยายามเก็บอาการแล้วเดินเข้าไปใกล้)
ธีร์(พระเอก)
รัน...บังเอิญจังเลย เจอกันอีกแล้วนะ
รัน(นายเอก)
(เงยหน้าขึ้นช้า ๆ พูดเสียงนิ่ง)
อืม...บังเอิญจริง ๆ
ธีร์(พระเอก)
(นั่งลงข้าง ๆ แต่เว้นระยะพอสมควร)
วันนี้พาลูกมาหาหมอเหรอ?
รัน(นายเอก)
ใช่ หมอนัดตรวจสุขภาพประจำปี
ธีร์(พระเอก)
เด็กทั้งสองคน...ดูแข็งแรงดีนะ
รัน(นายเอก)
ก็เลี้ยงมาแบบเรียบ ๆ ไม่ได้ดีอะไร แต่ก็พยายามให้เขามีความสุข
ธีร์(พระเอก)
(นิ่งไป ก่อนจะพูดเบา ๆ)
นายเก่งนะ...เลี้ยงลูกคนเดียวแบบนั้นได้
รันนิ่งเงียบ หัวใจเขาเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว เขาจำได้ว่า ธีร์ไม่ใช่คนพูดชมใครง่าย ๆ...แต่คำพูดเรียบ ๆ แบบนี้กลับสั่นหัวใจเขาได้มากกว่าคำหวานใด ๆ
ธีร์(พระเอก)
(เหลือบมองรัน แล้วพูดต่อ)
แล้ว...พ่อเด็กเขาไม่เคยติดต่อมาหรือ?
รัน(นายเอก)
(เงยหน้าขึ้นสบตา ชั่ววินาทีนั้นดวงตาทั้งคู่สั่นไหว)
ไม่มีเหตุผลที่เขาจะติดต่อกลับมา
ธีร์ยังไม่รู้ว่าคำตอบนี้...ไม่ได้โกหก แต่ก็ยังไม่ใช่ความจริงทั้งหมด]
[เขาไม่รู้เลยว่า คนที่เขาพูดถึง...คือตัวเขาเอง]
ธีร์(พระเอก)
(หลบสายตา แล้วหัวเราะนิด ๆ)
ขอโทษนะ...ฉันคงถามมากไป
รัน(นายเอก)
ไม่เป็นไรหรอก...คำถามแบบนี้ ฉันได้ยินบ่อย
ธีร์(พระเอก)
แต่ฉัน...รู้สึกมากกว่าคนทั่วไปนะ
...เพราะเด็กสองคนนั้น ทำให้ใจฉันเต้นแรงแบบแปลก ๆ
คำพูดนั้นทำให้รันหายใจสะดุด เขาพยายามวางสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ในใจกลับสั่นไหวเกินควบคุม
ข้าวฟ่าง
(เปิดประตูออกมาแล้ววิ่งมาหาแม่)
แม่! คุณหมอใจดีมากเลยค่ะ!
ธีร์(พระเอก)
(ย่อตัวลงสบตาลูกทั้งสองคน)
ดีจังเลย แล้วพรุ่งนี้จะมาอีกมั้ย?
ข้าวปั้น
ถ้ามีขนมก็มาแน่นอนครับ!
ข้าวฟ่าง
คุณหมอชื่ออะไรเหรอคะ?
ธีร์(พระเอก)
หมอชื่อธีร์ครับ
ข้าวฟ่าง / ข้าวปั้น
(พร้อมกัน)
หมอธีร์~ หมอธีร์~!
รันมองภาพตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ หัวใจเขาแน่นหนึบอีกครั้ง ทั้งดีใจ ทั้งกลัว...และทั้งคิดถึง]
[เขาไม่ได้พูดอะไร แต่...แค่การได้เห็นธีร์ย่อตัวคุยกับลูกแบบนั้น มันทำให้ความรู้สึกเก่าที่เคยพยายามฝัง...กลับมาเต้นอีกครั้ง
ธีร์(พระเอก)
(ยิ้มให้รัน แล้วพูดเสียงเบา)
บางที...เราอาจจะควรนัดคุยกันจริง ๆ สักครั้ง
รัน(นายเอก)
(นิ่ง...แต่พยักหน้าช้า ๆ)
อืม...ก็ได้นะ
Comments