เธอยังฟังอยู่ไหม..

เธอยังฟังอยู่ไหม

เสียงฝนตกกระทบหลังคาเบา ๆ ในคืนหนึ่งของต้นฤดูฝน คนคนหนึ่งชื่อ "เรย์" ยืนพิงกำแพงใต้ชายคาริมถนน แสงไฟจากเสาไฟฟ้าส่องลอดร่มของเขาเป็นเงาวูบไหว เสียงรถราบนถนนชุ่มน้ำขับผ่านไปเรื่อย ๆ แต่ในมือของเขากลับแน่นิ่ง—โทรศัพท์มือถือที่เปิดหน้ารายชื่อ "คีย์" ค้างอยู่ตรงปุ่มโทรออก

เขาไม่ได้โทรหาคีย์มาเกือบสองปีเต็ม นับตั้งแต่วันที่เขาเป็นฝ่ายขอเลิก ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีคำลา มีเพียงข้อความสั้น ๆ ว่า "อย่ารอฉันเลย" ที่เขาทิ้งไว้

แต่คืนนี้...เขาอยากได้ยินเสียงของเขาอีกครั้ง

มือน้ำสั่นนิดหน่อยเพราะความหนาวกับความลังเล แต่เขาก็กดโทรออกในที่สุด

เสียงรอสายดังขึ้นหนึ่งครั้ง สองครั้ง...

หัวใจของเรย์เต้นแรงขึ้นทุกวินาที จนในที่สุด เสียงสัญญาณว่าปลายสายรับสายก็ดังขึ้น

แต่ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา

"คีย์... เป็นฉัน เรย์เอง"

เงียบ

"ฉันแค่อยากขอโทษ... สำหรับวันนั้น และทุกอย่างที่ฉันทำผิดไป"

เขารอฟัง แต่เขาก็ยังไม่ตอบ

"ฉันรู้ ว่าเขาอาจไม่อยากฟัง อาจไม่อยากได้ยินชื่อฉันแล้ว แต่ใจฉันมันยังคิดถึงเขาอยู่เสมอ ฉันเลยโทรมา...ครั้งนี้"

ฝนตกหนักขึ้น แต่เรย์ไม่ได้ขยับ เขายังยืนอยู่ตรงเดิม รับฟังความเงียบจากคนที่หัวใจเขาไม่เคยลืม