เริ่ม
---
ตอนต่อ: “มันเขี้ยว... แต่ก็ไม่กล้าปล่อยให้หายไป”
ทิวมองแผ่นหลังของภูมิที่นั่งนิ่งอยู่ข้างเคาน์เตอร์ ใบหน้าเขาไม่แสดงอารมณ์อะไรเลยสักนิด ต่างจากก่อนหน้านี้ที่พูดเก่ง ยิ้มบ่อย ยิ้มจนทิวอยากตะโกนใส่หน้าว่าหุบยิ้มบ้างเถอะ แต่ตอนนี้…เงียบจนห้องดูหนาวกว่าเดิม
ทิว:
“กูพูดกับมึงอยู่นะ... ไม่ได้หูหนวกใช่ป่ะวะ หรือกูต้องส่งจดหมายแทนแล้วมึงถึงจะอ่าน”
ภูมิยังคงเงียบ ดวงตาเหม่อมองไปทางหน้าต่าง ท่าทางเขาเหมือนไม่ได้อยู่ตรงนี้เลยสักนิด
ทิว (กัดฟัน):
“โอเค ไม่ตอบใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวลองวิธีอื่นก็ได้”
เขาก้าวเข้าไปใกล้ ก่อนจะยื่นมือไปดึงไหล่ของภูมิให้หันมา — แต่ร่างนั้นกลับสั่นเฮือก
ภูมิ (เบา ๆ):
“อย่าจับผมได้มั้ย... ผมยังรู้สึกกลัวอยู่”
คำว่า “กลัว” เหมือนฟาดหน้าทิวดัง ๆ
มือที่จับอยู่ชะงักทันที ก่อนจะปล่อยช้า ๆ ดวงตาเขากระตุก
ทิว (เสียงแหบ):
“...ขอโทษ”
เขาไม่เคยพูดคำนี้กับใครง่าย ๆ แต่วันนี้... พูดออกไปเหมือนมันไม่หนักเท่าความเงียบของภูมิเลยสักนิด
ภูมิ (ไม่กล้ามองตา):
“ผมแค่ไม่เข้าใจ ว่าผมทำอะไรผิด ถึงต้องโดนแบบนั้น”
ทิว (ก้มหน้า):
“มึงไม่ได้ผิด... กูเองที่แม่งไม่เข้าใจตัวเอง”
เขานั่งลงข้าง ๆ ไม่แตะต้อง ไม่บังคับ รอแค่ให้ภูมิพูดต่อ
ทิว (พึมพำ):
“ตอนมึงล้มไป กูกลัว... กลัวว่ามึงจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก มึงรู้ป่ะ กูไม่เคยกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยนะเว้ย”
ภูมิ (เหลือบตามามอง):
“...แล้วตอนนั้นพี่ — เอ่อ... คุณทิว คิดอะไรอยู่”
ทิวสบตาเขา ดวงตาแดง ๆ ด้วยความอัดอั้นปนรำคาญตัวเอง
ทิว:
“ก็คิดว่า... ถ้ามึงหายไป กูคงไม่รู้จะอยู่กับอะไรที่เหลืออยู่ในตัวเองอีกแล้ว”
เงียบไปนาน
ภูมิหลบตาก่อนจะพูดเบา ๆ
ภูมิ:
“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมเรียกพี่... ผมจะไม่เรียก แต่ผมอยากอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ได้มั้ย ถึงจะเป็นแค่... คนที่คุณไม่เกลียดก็ยังดี”
ทิวหลุดหัวเราะเบา ๆ ส่ายหน้า ก่อนจะพูดออกมาเหมือนคนยอมแพ้
ทิว:
“แม่ง... มึงนี่มันโคตรน่ารำคาญเลยว่ะ...”
ทิว (ถอนหายใจ):
“อยู่ก็อยู่ แต่อย่าทำหน้าจะร้องไห้แบบนั้นอีก กูไม่ชอบ... มันทำให้กูรู้สึกผิดฉิบหาย”
ภูมิยิ้มบาง ๆ ราวกับคำพูดหยาบ ๆ นั่นทำให้หัวใจเขาค่อย ๆ อุ่นขึ้น
ภูมิ:
“งั้นผมจะกินข้าวต้ม... แต่ขอไข่ต้มเพิ่มอีกฟองได้มั้ยครับ?”
ทิวกลอกตา แล้วลุกขึ้น
ทิว:
“เออ จะให้ทั้งเบ้าเลยก็ได้ แค่มึงหยุดมองกูด้วยตาแบบนั้นก็พอ”
เขาหันหลังให้ทันที — ซ่อนใบหน้าที่เริ่มร้อนวูบ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า...หัวใจเขากำลังยอมรับคำว่า “มากกว่าพี่น้อง” ช้า ๆ แล้ว
---
...เด๋มาต่อให้นะครับ...
...ตัดจบค้าบบ✨♥️...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 31
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments