เริ่ม......
ตอนต่อ: “ไม่ใช่พี่ก็ได้... แค่ไม่เกลียดกันก็พอ”
เสียงพัดลมเพดานหมุนเบา ๆ ดังเป็นจังหวะ ในห้องนั่งเล่นที่เงียบงัน ทิว นั่งนิ่งอยู่ข้างโซฟา มองร่างของ ภูมิ ที่ยังไม่ฟื้นจากการสลบ ใบหน้าเขาเรียบเฉย แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน
ทิว (คิดในใจ):
นี่กูทำเหี้ยอะไรวะ กูแค่โมโห... กูไม่ได้อยากให้มันถึงขนาดนี้
เขายกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองแรง ๆ แล้วถอนหายใจอย่างหงุดหงิดก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าภูมิอย่างลวก ๆ
ทิว:
“ตื่นดิไอ้น้องเวร ตื่น! อย่าทำกูรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลยเว้ย...”
ภูมิขยับเปลือกตาช้า ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมา ดวงตาเขาเบลอด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
ภูมิ (เสียงสั่น):
“พะ...พี่ทิว ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะ... จะทำให้พี่โกรธ ผมแค่... ผมอยากเข้ากับพี่ได้เท่านั้นเอง”
ทิวเงียบไป ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวกลับสั่นไหว ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับกำลังกลืนคำบางอย่างลงไป
ทิว:
“เลิกเรียกกูว่าพี่ได้แล้ว กูไม่อยากได้ยิน”
ภูมิ (เสียงเบา):
“ไม่เรียกก็ได้... แค่... แค่ไม่เกลียดกันได้มั้ย”
ทิวเบือนหน้าหนี ไม่ตอบ แต่ในใจกลับรู้สึกหน่วงแปลก ๆ ราวกับคำพูดของภูมิกำลังสะกิดบางอย่างที่เขาไม่อยากยอมรับ
ทิว:
“ลุกขึ้นสิ กินข้าว กูทำข้าวต้มไว้ให้ มึงจะกินก็รีบกิน จะได้ไม่ต้องมาเป็นลมอีก”
ภูมิ (ยิ้มจาง ๆ):
“ขอบคุณนะ... เอ่อ... คุณทิว”
ทิวลุกเดินหนีไปก่อนจะได้ยินเสียงนั้นชัด ๆ แต่ก็รู้ดีว่ามันทำให้เขารู้สึก... แปลกดี
_ _ _
ทิว:
เฮ้ยมึงเป็นบ้าอะไรหรอกป่ะเนี่ยหรือกูจะเป็นแล้วจริงๆหรือเปล่าแต่กูก็อยู่ในแน่ใจว่ะ....เอาไงดีวะเนี่ยเฮ้ยยยยยย???
คำถามเริ่มก่อตัวในใจทิวว่า.....อะไรทำให้กูคิดแบบนี้วะเนี่ย//มันก็แค่พี่น้องบุญธรรมป่ะ..
(ไม่ยอมรับอยู่ดีอ่ะว่ากูคิดเกินพี่น้อง😐)
...2 ชั่วโมงถัดมา...
เสียงของทิวลอยออกมาตามห้องครัวพูดว่าเฮ้ยมึงหายดีแล้วหรอวะ..."
ทำไมถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะจ๊ะ"ภูมินั่งนิ่งแล้วไม่ตอบ
ภูมิ:
........
ทิว:
เฮ้ยทำไมไม่ตอบกูวะ2 วันที่ผ่านมายังตอบกูอยู่เลยนี่ยังพูดคับขาอยู่เลยนี่4435555หรือว่ามึงกลัวกูจะสติแตกไปแล้วถึงไม่กล้าพูดหา...ตอบกูสิ
ในใจทิว:
"กูทำไปแบบนั้นกูทำไปทำไมวะก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะแต่เห็นแล้วแ***น่าแกล้งว่ามันเขี้ยวชิบหายอ่ะ
.......
...ตัดจบ...
...เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ💖✨...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 33
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments