ยังไงก้อขอบคุณ

ในขณะที่ฉันอยู่กับพี่บอย เค้าดูอลฉันอย่างดี ถือว่าดีมากเลยแหละ ทุกๆคืน เค้าจะต้องมีอะไรกับฉัน เพราะอยากให้ฉันท้อง แต่ตอนเช้าเค้าหายไป กลับอีกทีก้อเย็น วันนี้เค้าให้ฉันสมัครเรียน กศน. และฉันก้อเรียนจนจบ ม.6 แล้วให้ฉันเรียน ปริญญาตรีที่รามคำแห่งในกรุงเทพ แต่... ต้องเรียนที่บ้านเท่านั้น ก้อเส้นสายเค้าก้อใหญ่พอดู ฉันเรียน ปริญญาได้2ปีก้อเริ่มมีอาการ

"แหวะ!!"ฉันอาเจียรไม่หยุด เวียนหัว กินอะไรไม่ได้เลย

"ไป ร.พ.กันเถอะ"//เค้าอุ้มฉันขึ้นรถแล้วตรงดิ่งไป

หมอ "ยินดีด้วยคับ ภรรยาคุณท้องได้3เดือนแล้วคับ "

"แต่ฉันมีประจำเดือนทุกเดือนน่ะค่ะ"

หมอ "ทางการแพทย์ เค้าเรียกเลือดออกคับ เดี๋ยวหมอฉีดยาให้ ก้อจะหยุดคับ"

"ไม่มีอันตรายกับทั้งสองคนใช่ไหมคับหมอ"//พี่บอยถามทันทีหลังหมอพูดจบ

หมอ "ไม่มีคับ แค่หลังจากนี้อย่าทำงานหนัก แม้แต่ การรวมกลับนอนแบบรุนแรง แต่ถ้าให้ดี น่าจะหยุดก่อนในช่วง6เดือนแรก เพราะการมีเลือดออกนั่นหมายถึง ภรรยาคุณ มดลูกต่ำคับ "//หมออธิบายอีกมากมาย จนรับยาแล้วกลับบ้าน

"พี่ไปนอนข้างนอกน่ะ"//ไม่รอให้ฉันถามก้อรวบผ้าห่มผืนหนากับหมอน1ใบออกไป

ไม่มีอันตรายกับทั้งสองคนใช่ไหมคับหมอ คำถามนี้มันยังก้งหูฉันอยู่ หรือเค้ารักฉันจิงๆ หรือแค่ห่วงลูกเค้ากันแน่ แต่จากวันนี้ไป ฉันจะลืมผู้ชายที่ชื่อนิติ และจะไม่มีสามีเพิ่ม ถ้าพี่บอยยังไม่ทิ้งฉันไป

ทุกๆเช้า ของทุกๆวันหลังจากนี้

"ตื่นได้แล้ว อาบน้ำ ไปกินข้าว"//พี่บอยปลุกฉันทานข้าวทุกๆวัน และเค้าคงรับรู้ได้ว่าฉันอ่อนลง นั่นเพราะฉันทั้งเอาแต่ใจ และอ้อนหนักมาก เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันทำกับทุกคนที่บ้าน

วันเวลาก้อชั่งเร็วเหลือเกิน ฉันเรียนจบปริญญาตรีแค่2ปีครึ่ง ในสาขา บัญชี คอมฯ และยังได้เกียตินิยมพ่วงท้ายมาด้วย

หลังจากนั้นไม่นาน

"โอ๊ย!!พี่บอย ๆ"//ฉันรู้สึกปวดท้อง

"เป็นไร"//วิ่งเข้ามาหา เมื่อรู้ว่าฉันปวดท้องคลอด ก้อรีบอุ้มฉันขึ้นรถไป ร.พ.ทันที

ฉันไปถึง ร.พ.ไม่นาน

หมอ "ลูกสาวครับ ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกคับ"

ฉันอยู่ ร.พ.3วันก้อได้กลับบ้าน เราช่วยกันเลี้ยง ช่วยกันดูแล นั่นเพราะเราอยู่กันแค่2คน คืนนี้ฉันดันป่วย ถือว่าหนักทีเดียว ฉันไม่ยอมไป ร.พ. พี่บอยทำทุกอย่างแทนฉัน ทุกอย่าง จิงๆ ทั้งเช็ดตัว เอาข้าวมาป้อน และเอายามาให้ถึงที่ โดยฉันไม่ต้องกระดิกตัวเลยแม้แต่นิดเดียว

"พรุ้งนี้กลับบ้านกันน่ะ"//เค้ามองฉัน แล้วเอามือลูบหัว ฉันได้แต่ยิ้มพนน้ำตา

คราวนี้พี่บอยพามาถึงคิวรถตู่ แต่มันคุ้นน่ะ นี่มันใกล้บ้านฉันแค่20กิโลเอง นี่เค้าพาฉันหนีมาใกล้แค่นี้เองเหรอ ฉันนั่งรอรถเต็ม พี่บอยพาลูกเดินไปไกลคน เพราะมันร้อน ฉันตัดสินใจ ยื้มโทรฯคนขับรถตู่ โทรหาแม่แล้วเล่าให้แม่ฟังว่าเค้าดียังไงเพื่ให้แม่ช่วยพูดกับพ่อ และพี่ชายกับน้องชาย ฉันไม่ห่วงพี่กับน้องหรอก เราสามคนรักมาก

เวลาผ่านไป10นาทีแม่โทรกลับมา บอกว่ากลับมาเถอะ แต่ทุกคนไม่รู้ว่าฉันกำลังพาหลานกลับไปหาด้วย

ถึงบ้าน พี่บอยอุ้มลูกลงไป พี่กับน้องนั่งประกบพ่อ ทันทีที่เราก้าวขาลงจากรถตู่ ฉันมองเห็นสีหน้าพ่อจากทางกระจกข้างในรถ พี่บอยต้องตายแน่ๆ ความคิดนี้ก้อผุดขึ้นมา แต่สวนทางกัน สีหน้าพ่อเปลี่ยนไป แล้วเดินมากที่พี่บอยทันที

"เหนื่อยกันไหม ไปพักก่อนไป "//แล้วไม่รอช้าก้อคว้าหลานไปอุ้มทันที

เราคุยกันจนทุกเรื่อง จนเข้าใจกัน แล้วหลังจากนั้น ฉันไม่เคยได้ดูลูกเลย ยกเว้นตอนกินนม ทุกคนสลับกันอุ้ม แม้ยามหลับก้อต้องตื่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***