หนี้(รัก)ที่ไม่เคยขอ ¹

. .

ณ ร้านอาหาร

เสียงช้อนกระทบจานในร้านอาหารเล็กๆ ย่านชานเมืองเริ่มเงียบลงเมื่อกลุ่มชายแปลกหน้าในชุดสูทสีดำสามคนเดินเข้ามา ภายใต้แสงไฟสีอุ่น นางเอกที่กำลังเช็ดโต๊ะหยุดมือชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินไปหยิบเมนูมาส่งให้ตามหน้าที่

ชาลิสา•นางเอก•

รับอะไรดีคะ?//เสียงนิ่งๆ ไม่มีรอยยิ้มแบบที่เคยใช้กับลูกค้าทั่วไป

ชายตรงกลางไม่ได้มองหน้าเธอ แต่เอ่ยสั่งเสียงทุ้ม

วินเซนต์•พระเอก•

อะไรก็ได้ที่ไม่หวาน//เพียงแค่นั้น ไม่มีการขอบคุณ ไม่มีคำพูดต่อ

ชาลิสา•นางเอก•

ผู้ชายอะไร หยิ่งชะมัด...//หันไปบ่นใส่เพื่อนร่วมงาน

เขาไม่คุย ไม่ขยับ ไม่แม้แต่จะยิ้ม แต่จ่ายทิปมากกว่าลูกค้าทั้งร้านรวมกัน เธอยืนงงอยู่หน้าบิลที่เพิ่งรับมา ก่อนเขาจะเดินออกจากร้านไป

ชาลิสา•นางเอก•

คนพวกนี้มันอะไรของมันวะ...

แต่เธอไม่รู้เลยว่า นั่นคือจุดเริ่มต้นของความพังพินาศ... และโชคชะตาที่จะผูกเธอกับเขาในแบบที่เธอไม่มีวันหนีได้

. .

บ้านนางเอก

เสียงฝนตกกระทบหลังคากระเบื้องบ้านเก่าๆ ดังเป็นจังหวะที่น่าหดหู่ นางเอกยืนพิงประตูห้อง น้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง หลังจากเจอใบแจ้งหนี้ก้อนใหม่ในกล่องจดหมาย และรู้ดีว่าแม่เธอคงไปกู้เพิ่มอีกจนได้

ชาลิสา•นางเอก•

แม่… หนูบอกแล้วไงว่าอย่ากู้เพิ่ม! หนี้เก่ายังไม่ทันจะหมดเลย!

ผู้หญิงวัยกลางคนแต่งหน้าแน่นในชุดนอนหรู ทำท่าทางไม่สะทกสะท้าน