The Hungry(BL/ฮาเร็ม) #1Survivor

. . . . .

โลกถึงจุดเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง ทำให้มีผู้ล้มตายจำนวนนับไม่ถ้วน

หายนะที่ทำให้มนุษย์ต้องหนีเอาชีวิตรอดและกลายเป็นเหยื่อของสิ่งมีชีวิตลี้ลับเหนือธรรมชาติ

พวกมันคือสัตว์ประหลาด นักล่าผู้บ้าคลั่งหิวโหยพร้อมจู่โจมอยู่ตลอดเวลา

. . . . . .

บรรยากาศยามบ่ายที่ร้อนระอุ รอบข้างเต็มไปด้วยอันตรายมากมายที่พร้อมปรากฏออกมาได้ทุกเมื่อ

มีกลุ่มผู้รอดชีวิตซึ่งเป็นเหล่าชายหนุ่มหน้าตาดีกำลังออกสำรวจและหาเสบียงอาหาร

เซดริก(29) วินเทอร์(28) แอนดรูว์(23) อีเดน(20) ไอแซค(20) อเล็กซ์(28)

เซดริก ผู้นำกลุ่มผู้รอดชีวิตที่อายุมากที่สุดในกลุ่ม เป็นผู้ควบคุมและอำนาจในการสั่งการคนอื่นๆ

(เซดริก)

อเล็กซ์กับอีเดน นายไปบ้านที่ทรุดโทรมแถวนั้นนะ

(อีเดน)

ครับ

(อเล็กซ์)

//พยักหน้า

(เซดริก)

อาเธอร์และไอแซคไปบ้านด้านขวา

(ไอแซค)

ครับ

(อาเธอร์)

ครับ

(เซดริก)

วินเทอร์ แอนดรูว์แยกกันไป ส่วนฉันจะไปอีกทางเพื่อหาอาวุธ

(แอนดรูว์)

ครับ หัวหน้า~

(วินเทอร์)

ครับ

ทั้งหมดแยกกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง

เซดริกสอดส่องดูทางว่ามีอันตราย ก่อนจะรีบก้าวเกินไปที่พื้นที่ที่มีอาวุธ โดยในมือถือปืนไรเฟิลเอาไว้แน่น

ขณะนั้นเอง ก็มีเด็กหนุ่มปริศนาสวมชุดสเวตเตอร์บางๆสีดำและกางเกงวอร์มสีเทาพร้อมมีดในมือสิ่งมาชนกับเขาอย่างแรง จนอีกฝ่ายล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง มีดีในมือกระเด็นออกไป

(เซดริก)

อะไรวะ//สบถ

(เนโค)

อูย...

เซดริก มองอีกฝ่ายด้วยสายตาประเมิน

(เซดริก)

//ก้มไปหยิบมีดและยื่นให้เด็กหนุ่ม

(เซดริก)

เฮ้ย ระวังหน่อยสิ ไอ้เด็กนี่

(แอนดรูว์)

เกิดอะไรขึ้น?! หัวหน้า//วิ่งหน้าตั้งมา

(เซดริก)

ไม่มีอะไร ก็แค่แมวดำจอมเซ่อซ่าตัวหนึ่งน่ะ

(เซดริก)

เฮ้ ถ้าไม่คิดจะขอโทษก็ไปให้พ้นๆ ซะ//หงุดหงิด

เซดริก ผู้คุ้นชินกับอำนาจในการสั่งการผู้อื่น นิสัยที่แก้ไม่ติดของเขาทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดหากมีสิ่งที่กวนใจเขาทำให้เขาไม่พอใจ

(เนโค)

//ลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าสงบนิ่ง

(เนโค)

ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ระวังเอง//โค้งขอโทษอย่างสุภาพ

(แอนดรูว์)

//ผิวปากอย่างเจ้าชู้

(เซดริก)

//ขมวดคิ้ว

(เซดริก)

เฮอะ! ฉันไม่ต้องการคำขอโทษแบบนี้ มันดูไม่จริงใจ

(เซดริก)

//เดินเข้าไปใกล้

ขณะที่เซดริกเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กกว่า ร่างของสูงตระหง่านทำให้มีเงา

(เนโค)

//สีหน้าสงบนิ่ง

(เซดริก)

คุกเข่าหรือไม่ก็คลานสิ

(เนโค)

...

วินเทอร์ อาเธอร์และคนอื่นๆ เดินมาด้วยท่าทางงุนงง เมื่อเห็นเด็กหนุ่มผู้มาใหม่อย่างปริศนา

(เนโค)

ผมว่านี่ไม่ใช่เวลามาทำอะไรแบบนี้นะครับ//ยิ้มหวานแบบลึกลับ

(เนโค)

ผมว่าพวกเราควรสอนตัวดีกว่านะครับ

(เซดริก)

คิดจะหาเรื่องเบี่ยงเบนความสนใจล่ะสิ...

โฮก!

กรรรรร!

(เซดริก)

//หันขวับ

(เซดริก)

แม่ง! //ผลักเด็กหนุ่มไปหาคนอื่นๆ

(เนโค)

อ๊ะ!//ถอยหลังจนหลังกระแทกแผ่นอกหนาของใครบางคน

(แอนดรูว์)

😏

(เนโค)

//ขยับตัวออกห่างเล็กน้อย

ทั้งหกกราดยิงใส่สัตว์ประหลาดอย่างไม่ลดละ

(เนโค)

//ตัวสั่นและหวาดกลัว

(เซดริก)

วิ่งเร็ว!!//ออกคำสั่ง

ทั้งหมดวิ่งหนีและหลบหลีกการโจมตีของสัตว์ประหลาด

(ไอแซค)

//จับแขนเด็กหนุ่มและพาวิ่งหนี

(ไอแซค)

ระวังตัวนะ//น้ำเสียงอ่อนโยนต่างจากคนอื่นๆ

(เนโค)

ครับ...//สูดหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์และฟื้นสติอย่างรวดเร็ว

(ไอแซค)

//ปล่อยมือและยิงสัตว์ประหลาดที่เข้ามาใกล้

ปังๆๆๆ

ในความวุ่นวายที่เสี่ยงตาย ทุกคนสนใจกับศัตรูตรงหน้าโดยลืมระวังหลัง

สัตว์ประหลาดตนหนึ่งเห็นเด็กหนุ่มจึงพุ่งกระโจนเข้าใส่

(เนโค)

//ไหวตัวทัน

(เนโค)

//หมุนตัวและใช้มีดพุ่งเข้าไปแทงที่คอสัตว์ประหลาดอย่างว่องไว โดยคอยหลบการโจมตี

(เนโค)

//กรีดคอสัตว์ประหลาดจนเป็นทางยาว

กรี๊ซซซ!

เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของสัตว์ประหลาดทำให้ชายหนุ่มทั้งหลายหันมาดูเหตุการณ์ด้วยความประหลาดใจ

(เซดริก)

//ยิงสัตว์ประหลาด

ปัง

สัตว์ประหลาดล้มลงและตาย

(เซดริก)

ทำได้ดีนี่

(เซดริก)

ฉันถือซะว่าคำขอโทษไม่จำเป็นอีกต่อไป//แตะไหล่

โฮกก!

สัตว์ประหลาดโผล่ออกมาสองตัว

(แอนดรูว์)

//ใช้ดาบสั้นฟัน

(เนโค)

//วิ่งไปด้านหน้า

(เนโค)

//กระหน่ำแทงไม่ยั้งอย่างคล่องแคล่ว

(เซดริก)

สู้ต่อไปอย่าหยุด!//ยิง

ไม่นาน สัตว์ประหลาดทั้งสองก็พ่ายแพ้และตายไป

(เซดริก)

ยินดีต้อนรับสู่กลุ่มของเรา เด็กน้อย

(เนโค)

ผมชื่อ เนโค

(เซดริก)

ยินดีที่ได้รู้จัก เนโค

(เซดริก)

ฉัน เซดริก อายุ29

(แอนดรูว์)

แอนดรูว์ 23ปี//รอยยิ้มเจ้าชู้

(อเล็กซ์)

อเล็กซ์ 28ปี

(วินเทอร์)

วินเทอร์ อายุ28ปี//เย็นชา

(ไอแซค)

ไอแซค 20//ยิ้มอ่อนโยน

(อีเดน)

อีเดน 20 กุหลาบดำน้อย

"ยินดีต้อนรับสู่กลุ่มผู้รอดชีวิต"

(เนโค)

ครับ//ยิ้มอ่อนๆ

. . . . . . . .

. . . . . .

To be continued...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ