หนึ่งสัปดาห์พาเปลี่ยนใจ แค่เจ็ดวัน . . . เปลี่ยนใจฉันให้ได้

สะพานลอยข้ามทางด่วนกลางกรุงเทพฯ เงียบกว่าปกติในยามดึก มีเพียงเสียงลมพัด กับแสงไฟสีส้มจากเสาไฟที่ทอดเงาบนพื้นปู

ภัทรธร ยืนอยู่ตรงของราวสะพาน ชายเสื้อเชิ้ตปลิวตามแรงลม เขาก้มหน้ามองลงไปยังถนนเบื้องล่างที่รถยังคงวิ่งผ่านไปเรื่อย ๆ ใบหน้าเรียบนิ่ง. . . แต่ดวงตาแดงก่ำ

่ ่

เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นจากด้านหลัง

น้ำเหนือ

เฮ้! อย่าพึ่ง. . . !

ชายหนุ่มอีกคนหอบหายใจพลางวิ่งเข้ามาใกล้ เขาใส่แค่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงขาสั้น กับรองเท้าแตะ ไม่รู้ว่ามาจากไหน รู้แค่ว่า. . . เขาวิ่งมาห้ามโดยไม่ทันคิด

น้ำเหนือ ไม่รู้จักชื่อของคนตรงหน้า รู้แค่ว่าแววตาของเขาเจ็บปวดมากพอที่จะทำให้ใครล้มทั้งยืนได้

น้ำเหนือ

จะกระโดดทำไม. . .โลกมันเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ ?

ภัทรธรเหลือบตามามองนิ่ง ๆ ไม่ตอบ แต่ไม่ได้ขยับตัวเข้าไปใกล้ขอบสะพานเหมือนตอนแรก

น้ำเหนือ

อย่าเพิ่งตายนะครับ ถ้ายังไม่รู้จักผม😊

น้ำเหนือพูดขึ้นเบา ๆ แต่มั่นคง

ภัทรธรหัวเราะแผ่ว ๆ เหมือนเอือมโลก

ภัทรธร

แล้วนายเป็นใคร ถึงคิดว่าจะเปลี่ยนใจฉันได้ ?

น้ำเหนือ

ผมก็แค่คนที่เดินผ่านมา. . . แต่ผมไม่อยากให้คุณกลายเป็นข่าวเย็นนี้

ภัทรธรนิ่งไปอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับ

เดินผ่านน้ำเหนือไปอย่างเงียบ ๆ จนคนที่พยายามห้ามเองยังทำอะไรไม่ถูก

แต่ก่อนจะเดินเลยกันไป เขาหยุด

ภัทรธร

ตกลง. . .

ภัทรธร

อยู่กับฉัน 7 วัน ถ้าทำให้ฉันเปลี่ยนใจได้ ฉันจะไม่ตาย

น้ำเหนือตาโต

น้ำเหนือ

คุณพูดจริงหรอครับ ?

ภัทรธรพยักหน้าเรียบ ๆ

ภัทรธร

ถ้าใน 7 วันนี้ฉันยังรู้สึกว่าไม่มีอะไรน่าอยู่ นายจะต้องปล่อยฉันไป ไม่ห้ามอีก

น้ำเหนือไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงตอบตกลง แต่พอเห็นแววตานั้น. . . มันไม่ใช่แค่การขอความช่วยเหลือแต่มันคือการร้องไห้โดยไม่เสียน้ำตา

น้ำเหนือ

. . .ได้ครับ ผมตกลง

น้ำเหนือ

ถ้าผมเปลี่ยนใจคุณไม่ได้ ผมจะเดินไปส่งคุณเองในวันสุดท้าย

่ ่

รถยนต์คันหรูขับมาจอดใกล้สะพาน

บอดี้การ์ดเปิดประตูรอเงียบ ๆ

ภัทรธรเดินไปโดยไม่หันกลับ

น้ำเหนือเดินตามช้า ๆ

ระหว่างเขาคุยกับบอดี้การ์ด น้ำเหนือยืนรอ ฝนปรอยลงมาอีกครั้งจากฟ้าเดิม

น้ำเหนือ

ฝนตกอีกแล้วหรอ //ลูบผมเปียกเบา ๆ

ภัทรธรมองซุ้มป้ายรถเมย์ที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะถอนหายใจ

ภัทรธร

บ้านนายอยู่ใกล้ไหม

น้ำเหนือ

เดินไม่ไกลครับ. . . แต่เล็กมากนะ

ภัทรธร

พาฉันไปด้วยแล้วกัน. . .

่ ่

ห้องเช่าชั้นสองเก่า ๆ ขนาดไม่ถึง 20 ตร.ม

มีแค่พัดลมหนึ่งตัว เสื่อเก่า หมอนสองใบ และผ้าห่มบาง ๆ

น้ำเหนือหยิบเสื้อยืดของตัวเองให้อีกคนเปลี่ยน

น้ำเหนือ

ขอโทษนะครับ ห้องแคบหน่อย

ภัทรธร

ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ต้องการความดี แค่ต้องการที่หายใจ

ผ่านไปพักใหญ่ น้ำเหนือส่งหมอนให้

น้ำเหนือ

คืนนี้. . . คุณนอนได้ที่เตียงนะครับ ผมนอนพื้นเอง

ภัทรธรเหลือบตาไปมอง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่เหมือนจะเบาลงนิดหนึ่ง

ภัทรธร

ฉันนอนที่ไหนก็ได้ ถ้านายยังอยู่ตรงนี้

น้ำเหนือนิ่งไป ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินผิดรึเปล่า

น้ำเหนือ

ผมอยู่ครับ

เขาเปิดพัดลมจ่อเตียงให้ ก่อนจะนั่งลงข้างเตียงเงียบ ๆ

น้ำเหนือ

คุณภัทรธร. . . ขอให้คืนนี้เป็นคืนแรกที่คุณหลับได้โดยไม่อยากหนีอีกนะครับ

่ ่

ในความเงียบสงบของห้องแคบ ๆ เสียงฝนยังคงโปรยปรายเบา ๆ และ“ เจ็ดวัน ” กำลังเริ่มนับหนึ่ง พร้อมเงื่อนไขที่ไม่มีใครรู้. . . ว่าระหว่างการเปลี่ยนใจ อาจมีหัวใจหนึ่งถูกเปลี่ยนไปตลอดกาล

่

BiBi 𖹭

เพียงแค่คืนแรก ในห้องเล็ก ๆ กับคนแปลกหน้า ความตายที่เคยใกล้. . . อาจเริ่มถอยห่างออกไปทีละนิด 🙂‍↕️

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ