หนึ่งสัปดาห์พาเปลี่ยนใจ
แค่เจ็ดวัน . . . เปลี่ยนใจฉันให้ได้
สะพานลอยข้ามทางด่วนกลางกรุงเทพฯ เงียบกว่าปกติในยามดึก มีเพียงเสียงลมพัด กับแสงไฟสีส้มจากเสาไฟที่ทอดเงาบนพื้นปู
ภัทรธร ยืนอยู่ตรงของราวสะพาน ชายเสื้อเชิ้ตปลิวตามแรงลม เขาก้มหน้ามองลงไปยังถนนเบื้องล่างที่รถยังคงวิ่งผ่านไปเรื่อย ๆ ใบหน้าเรียบนิ่ง. . . แต่ดวงตาแดงก่ำ
เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นจากด้านหลัง
น้ำเหนือ
เฮ้! อย่าพึ่ง. . . !
ชายหนุ่มอีกคนหอบหายใจพลางวิ่งเข้ามาใกล้ เขาใส่แค่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงขาสั้น กับรองเท้าแตะ ไม่รู้ว่ามาจากไหน รู้แค่ว่า. . . เขาวิ่งมาห้ามโดยไม่ทันคิด
น้ำเหนือ ไม่รู้จักชื่อของคนตรงหน้า รู้แค่ว่าแววตาของเขาเจ็บปวดมากพอที่จะทำให้ใครล้มทั้งยืนได้
น้ำเหนือ
จะกระโดดทำไม. . .โลกมันเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ ?
ภัทรธรเหลือบตามามองนิ่ง ๆ ไม่ตอบ แต่ไม่ได้ขยับตัวเข้าไปใกล้ขอบสะพานเหมือนตอนแรก
น้ำเหนือ
อย่าเพิ่งตายนะครับ ถ้ายังไม่รู้จักผม😊
น้ำเหนือพูดขึ้นเบา ๆ แต่มั่นคง
ภัทรธรหัวเราะแผ่ว ๆ เหมือนเอือมโลก
ภัทรธร
แล้วนายเป็นใคร ถึงคิดว่าจะเปลี่ยนใจฉันได้ ?
น้ำเหนือ
ผมก็แค่คนที่เดินผ่านมา. . . แต่ผมไม่อยากให้คุณกลายเป็นข่าวเย็นนี้
ภัทรธรนิ่งไปอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับ
เดินผ่านน้ำเหนือไปอย่างเงียบ ๆ จนคนที่พยายามห้ามเองยังทำอะไรไม่ถูก
แต่ก่อนจะเดินเลยกันไป เขาหยุด
ภัทรธร
อยู่กับฉัน 7 วัน ถ้าทำให้ฉันเปลี่ยนใจได้ ฉันจะไม่ตาย
น้ำเหนือ
คุณพูดจริงหรอครับ ?
ภัทรธร
ถ้าใน 7 วันนี้ฉันยังรู้สึกว่าไม่มีอะไรน่าอยู่ นายจะต้องปล่อยฉันไป ไม่ห้ามอีก
น้ำเหนือไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงตอบตกลง
แต่พอเห็นแววตานั้น. . . มันไม่ใช่แค่การขอความช่วยเหลือแต่มันคือการร้องไห้โดยไม่เสียน้ำตา
น้ำเหนือ
. . .ได้ครับ ผมตกลง
น้ำเหนือ
ถ้าผมเปลี่ยนใจคุณไม่ได้ ผมจะเดินไปส่งคุณเองในวันสุดท้าย
รถยนต์คันหรูขับมาจอดใกล้สะพาน
บอดี้การ์ดเปิดประตูรอเงียบ ๆ
ภัทรธรเดินไปโดยไม่หันกลับ
ระหว่างเขาคุยกับบอดี้การ์ด น้ำเหนือยืนรอ
ฝนปรอยลงมาอีกครั้งจากฟ้าเดิม
น้ำเหนือ
ฝนตกอีกแล้วหรอ //ลูบผมเปียกเบา ๆ
ภัทรธรมองซุ้มป้ายรถเมย์ที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะถอนหายใจ
น้ำเหนือ
เดินไม่ไกลครับ. . . แต่เล็กมากนะ
ภัทรธร
พาฉันไปด้วยแล้วกัน. . .
ห้องเช่าชั้นสองเก่า ๆ ขนาดไม่ถึง 20 ตร.ม
มีแค่พัดลมหนึ่งตัว เสื่อเก่า หมอนสองใบ และผ้าห่มบาง ๆ
น้ำเหนือหยิบเสื้อยืดของตัวเองให้อีกคนเปลี่ยน
น้ำเหนือ
ขอโทษนะครับ ห้องแคบหน่อย
ภัทรธร
ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ต้องการความดี แค่ต้องการที่หายใจ
ผ่านไปพักใหญ่ น้ำเหนือส่งหมอนให้
น้ำเหนือ
คืนนี้. . . คุณนอนได้ที่เตียงนะครับ ผมนอนพื้นเอง
ภัทรธรเหลือบตาไปมอง
ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่เหมือนจะเบาลงนิดหนึ่ง
ภัทรธร
ฉันนอนที่ไหนก็ได้ ถ้านายยังอยู่ตรงนี้
น้ำเหนือนิ่งไป ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินผิดรึเปล่า
เขาเปิดพัดลมจ่อเตียงให้
ก่อนจะนั่งลงข้างเตียงเงียบ ๆ
น้ำเหนือ
คุณภัทรธร. . . ขอให้คืนนี้เป็นคืนแรกที่คุณหลับได้โดยไม่อยากหนีอีกนะครับ
ในความเงียบสงบของห้องแคบ ๆ เสียงฝนยังคงโปรยปรายเบา ๆ และ“ เจ็ดวัน ” กำลังเริ่มนับหนึ่ง
พร้อมเงื่อนไขที่ไม่มีใครรู้. . . ว่าระหว่างการเปลี่ยนใจ อาจมีหัวใจหนึ่งถูกเปลี่ยนไปตลอดกาล
BiBi 𖹭
เพียงแค่คืนแรก ในห้องเล็ก ๆ กับคนแปลกหน้า ความตายที่เคยใกล้. . . อาจเริ่มถอยห่างออกไปทีละนิด 🙂↕️
แค่เช้า. . . ก็ยังดี
หลังคืนแรกที่ภัทรธรอยู่ที่ห้องของน้ำเหนือ
เสียงฝนหยุดไปตั้งแต่ตีสาม อากาศเช้าตรู่เย็นชื้นเล็กน้อย
น้ำเหนือ
คุณภัทร. . . ตื่นรึยังครับ //เดินเข้าไปยืนข้างที่นอนชั่วคราว
ภัทรธร
ตื่นแล้ว //ลืมตาขึ้นช้า ๆ
น้ำเหนือ
ผมจะหุงข้าวนะครับ แล้วก็ทอดไข่ คุณกินได้ใช่ไหม
ภัทรธร
ขอแค่อย่าทำเป็นน้ำ ก็โอเค
น้ำเหนือหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า
น้ำเหนือ
ครับ จะทำให้แห้งที่สุดเท่าที่น้ำพอมี
ไม่กี่นาทีต่อมา น้ำเหนือยื่นจานไข่เจียวมาให้
น้ำเหนือ
ไม่มีช้อนส้อมเงินหรือผ้าปูโต๊ะนะครับ ห้องผมเรียบ ๆ แบบนี้แหละ
ภัทรธร
หิวกว่าที่นึกไว้แฮะ //รับจานมาเงียบ ๆ
น้ำเหนือ
คุณไม่ได้กินอะไรเลยใช่ไหม เมื่อวาน ?
ภัทรธร
กินความเศร้าไปหลายคำแล้วมั้ง
น้ำเหนือ
งั้นวันนี้ลองกินข้าวดู เผื่อมันจะอร่อยกว่า
ภัทรธร
ถ้ามันไม่อร่อย นายจะรับผิดชอบยังไง ?
น้ำเหนือ
งั้นพรุ่งนี้ผมจะทำเมนูใหม่ให้ครับ แก้ตัว
เงียบไปพักใหญ่ มีแต่เสียงเคี้ยวข้าวและเสียงจานกระทบกันเบา ๆ
ภัทรธร
นายเคยนอนกับคนแปลกหน้ามั้ย
น้ำเหนือ
ถ้าแบบเมื่อคืน. . .ครั้งแรกครับ
น้ำเหนือ
กลัวตอนคุณยืนอยู่บนราวสะพานมากกว่า
น้ำเหนือ
แต่พอคุณยอมลงมา. . .ผมไม่กลัวแล้ว
น้ำเหนือ
จะฆ่าตัวตายแต่ยังเลือกเสื้อให้แมทช์กันอยู่เลย
ภัทรธร
ฉันไม่ได้อยากตายเพราะไม่มีหวัง
ภัทรธร
แค่ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
น้ำเหนือ
งั้น. . .ลองใช้ 7 วันนี้
น้ำเหนือ
หาคำตอบไปพร้อมกันมั้ยครับ
น้ำเหนือ
แค่ให้คุณเห็นว่าโลกมันไม่ได้เลวร้ายเสมอไปก็พอ
น้ำเหนือ
วันนี้เริ่มจากข้าวไข่เจียวครับ
น้ำเหนือ
พรุ่งนี้อาจเป็นอะไรที่มีหมูสับด้วย
ภัทรธรเงียบไป ก่อนจะพูดเบา ๆ
ภัทรธร
ข้าวไข่เจียวธรรมดานี่แหละ อร่อยที่สุดที่เคยกินมา
น้ำเหนือ
ดีใจครับ ที่คุณยังอยู่พอจะได้กินมัน //ยิ้มเขิน ๆ
ภัทรธร
อย่าเพิ่งดีใจ นายยังต้องเปลี่ยนใจฉันให้ได้อยู่นะ
น้ำเหนือ
แค่วันนี้คุณยังอยู่ ผมถือว่าผมเริ่มชนะแล้วครับ
ภัทรธร
คนอย่างนาย ทำไมพูดอะไรให้ใจอ่อนเก่งจังว้ะ
น้ำเหนือ
เพราะผมไม่อยากให้คุณหายไปเฉย ๆ ไงครับ
เงียบอีกครั้ง แต่ไม่อึดอัด คราวนี้คล้ายอุ่นกว่าเดิมเล็กน้อย
BiBi 𖹭
ในห้องเล็ก ๆ ข้าวไข่เจียวธรรมดาจานหนึ่ง
BiBi 𖹭
กับคำพูดธรรมดาบางคำ อาจเป็นเหตุผลแรกที่ใครบางคนเลือกที่จะอยู่
BiBi 𖹭
คนเราชีวิตแตกต่างกัน ทุกคนมีข้อดีเป็นของตนเอง อย่าเลือกคิดสั้นเพียงเพราะใครบางคนไม่รัก
BiBi 𖹭
คนที่อยู่กับเราได้ถึงวันสุดท้ายคือ “ ตัวเราเอง ”
BiBi 𖹭
อย่าเป็นตัวเลือกของใครนะคะ 🫶🏻😊
แสงแดดอ่อนกับความเงียบที่พูดแทนใจ
หลังจากกินข้าวไข่เจียวเสร็จ น้ำเหนือลุกขึ้นไปเก็บจานชามอย่างระมัดระวัง
ภัทรธรยังนั้นอยู่บนเก้าอี้ตัวเก่า ๆ ร่างกายดูเหมือนจะคลายความตึงเครียดลงบ้าง แต่ดวงตายังคงเปล่งประกายความเศร้าอยู่ลึก ๆ
น้ำเหนือ
ผมว่า ถ้าอยู่แบบนี้ทุกวันคงไม่ดีนะครับ
ภัทรธรหันหน้ามองอย่างไม่ใส่ใจนัก
ภัทรธร
นายก็พูดเหมือนรู้สึกดีกับฉันเหมือนกัน
น้ำเหนือ
ก็ผมแค่ไม่อยากเห็นคนที่ผมชอบเป็นแบบนี้ไง //ยิ้มบาง ๆ
ภัทรธร
//ขมวดคิ้วก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ
ภัทรธร
ชอบ ? อย่ามาพูดเล่นแบบนั้นเลย
น้ำเหนือ
ผมไม่ได้พูดเล่น ผมหมายความตามนั้นจริง ๆ //ก้มหน้าลงเช็ดจาน
น้ำเหนือ
( หัวใจเต้นแรงกว่าปกติ )
ภัทรธรไม่ได้ตอบอะไร แค่หลุบตามองพื้นอย่างคิดอะไรอยู่
เหนือเดินไปที่โต๊ะตัวเล็ก ๆ แล้วหยิบหนังสือเก่า ๆ ขึ้นมา
เปิดไปหน้าหนึ่งแล้วเริ่มอ่านออกเสียงด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและอ่อนโยน
น้ำเหนือ
ในคืนที่มืดมิดใจคนเหงา...
น้ำเหนือ
แสงดาวที่ไกลแสนไกล...
น้ำเหนือ
ก็ยังส่องนำทางเราต่อไป...
ภัทรธร
//ค่อย ๆ หันมามองน้ำเหนือ
ดวงตาที่แสดงความเศร้าเริ่มเปลี่ยนเป็นแวววาวของความอบอุ่นอย่างเงียบ ๆ
ภัทรธร
นายทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ //เสียงแผ่ว
น้ำเหนือ
//ยิ้มบาง ๆ แบบเขิน ๆ
น้ำเหนือ
ดีแล้ว. . .อย่างน้อยก็แปลกในทางที่ดี
เวลาผ่านไป น้ำเหนือเดินเข้าไปใกล้ภัทรธร
ยื่นมือไปแตะที่แขนอย่างแผ่วเบา
ภัทรธร
//สะดุ้งแต่ไม่ดึงมือกลับ
ภัทรธร
อย่าแตะฉันแบบนั้น. . .มันทำให้ใจฉันเต้นแรง
น้ำเหนือ
ผมก็อยากให้ใจเต้นแรง. . .แต่ไม่ใช่เพราะกลัวนะครับ
ภัทรธรหลุบตามอง มือที่ยังคงถูกแตะเบา ๆ น้ำเหนือยิ้มอย่างเขิน ๆ แล้วถอนหายใจเบา ๆ
ภัทรธร
นายชอบอ่านบทกวีจริง ๆ หรอ ?
น้ำเหนือ
ครับ มันทำให้ผมคิดถึงความหวังและความอบอุ่น
ภัทรธร
บางที. . . ฉันก็อยากมีความหวังแบบนั้นบ้าง
น้ำเหนือวางหนังสือลง ยิ้มให้บาง ๆ
น้ำเหนือ
ผมจะอยู่ตรงนี้ เป็นความหวังให้คุณเอง😊
ความเงียบเข้าปกคลุม แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นที่ไม่ต่องเอ่ยออกมา
ขอต้อนรับเข้าสู่ช่วง “ คำศัพท์ภาษาไทย ”
* คำว่า " หลุบตา " ในภาษาไทย เป็นคำกริยา หมายถึง
ก้มตาลง หรือหลบสายตา โดยเฉพาะในอารมณ์ที่รู้สึกเขินอาย ผิด หวั่นไหว หรือไม่กล้าสบสายตา กับใครบางคน
เช่น
• เขาหลุบตาลงเมื่อถูกชมต่อหน้า →เขาก้มตาเพราะเขาเขิน
• น้ำเหนือหลุบตา ไม่กล้าสบตากับภัทรธร →เขาอายหรือรู้สึกหวั่นไหว
คำนี้มักใช้ในบทบรรยายเพื่อแสดงความรู้สึกของตัวละครอย่างละเอียดอ่อนและมิติทางอารมณ์ คำใกล้เคียง เช่น " " หลบตา " หรือ " ก้มหน้า " ก็ได้ความคล้ายกัน แต่ " หลุบตา" จะให้ฟิลลิ่งที่อ่อนโยน ละมุน มากกว่า 🙇🏻♀️🙌🏻
BiBi 𖹭
บางครั้ง ความหวังไม่ได้ต้องการคำพูดมากมาย แค่มีใครสักคนอยู่เคียงข้าง ก็เพียงพอแล้วสำหรับหัวใจที่เคยแตกสลาย
BiBi 𖹭
คำพูดที่น้อยนิดและสัมผัสที่แผ่วเบา ก็สามารถพูดแทนความรู้สึกทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ในใจ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
