บทที่ 4 หมัดถงเป่ยที่พัฒนาขึ้น

ในสถานการณ์ปกติ หมัดถงเป่ย เป็นเพียงศิลปะการต่อสู้ระดับ 1 และเมื่อพัฒนาเต็มที่แล้ว จะมีเพียง 9 เสียงเท่านั้น นี่เป็นความรู้ทั่วไปที่ทุกคนที่เข้ามาฝึกฝนรู้

สำหรับการซ้อนทับของเสียงทั้ง 9 เสียงนั้นเทียบได้กับศิลปะการต่อสู้ระดับ 2 แต่เป็นเพียงการประจบสอพลอเท่านั้น หากคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ทำงานหนักมาหลายปี คุณจะรู้ว่า "สิ่งที่เทียบได้กับสิ่งหนึ่ง" ที่กล่าวถึงในทักษะและความลับทั่วไปนั้นเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน

บางทีในมือของผู้สร้างศิลปะการต่อสู้ การเปรียบเทียบเหล่านี้อาจกลายเป็นจริงได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกฝนทั่วไปจะนึกถึงได้

อย่างไรก็ตาม หากใครบางคนสามารถพัฒนา หมัดถงเป่ย ด้วยความสำเร็จด้านศิลปะการต่อสู้ได้ พวกเขาก็จะสามารถทะลุขีดจำกัดของศิลปะการต่อสู้ระดับนี้ได้ ด้วยความทรงจำจากชีวิตก่อนหน้านี้ ฉื่อหลง รู้ว่า หมัดถงเป่ย ที่ปรับปรุงโดย ซู่ชิ มีเสียงที่ 10 เสียงทั้งสิบเสียงถูกปล่อยออกมาพร้อมกัน และพลังนั้นถือเป็นแนวหน้าของศิลปะการต่อสู้ระดับสอง

เนื่องจากเขารู้ว่าเสียงทั้งเก้านั้นไม่ใช่ขีดจำกัด ฉื่อหลง จึงยังคงไล่ตามมันต่อไปอย่างเป็นธรรมชาติ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็มีทุนอยู่เช่นกัน

ทำมันทันทีที่คุณนึกถึง ร่างกายของ ฉื่อหลง ก็แกว่งไปมาและฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ยกข้อศอกของคุณสูงขึ้นอีกนิดตรงนี้"

"คุณเตะเร็วเกินไปตรงนี้ มากเกินไปก็แย่พอๆ กับน้อยเกินไป"

"แค่นั้นไม่เพียงพอ คุณต้องระดมพลังทั้งหมดของร่างกาย"

ในขณะที่ฝึกฝน เขารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของความแข็งแกร่งในร่างกายของเขา ฉื่อหลง ปรับรายละเอียดเล็กน้อย และการเคลื่อนไหวของเขาก็สมบูรณ์แบบมากขึ้นเรื่อยๆ

โดยไม่รู้ตัว เวลาผ่านไปอีกชั่วโมงหนึ่ง และท้องฟ้าก็มืดลงอย่างสมบูรณ์ แต่ ฉื่อหลง ไม่มีความตั้งใจที่จะพักผ่อน

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และชกหมัดอีกครั้ง หากมีคนเฝ้าดูกระบวนการทั้งหมด พวกเขาคงจะพบว่าการเคลื่อนไหวของ ฉื่อหลง ในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนๆ มาก

“ปัง ปัง ปัง”

เก้าเสียงไม่น่าแปลกใจ และเขาก็โดนโจมตี

ในตอนนี้ ฉื่อหลง หลับตาลงแล้ว และจิตใจของเขาจดจ่อมากกว่าเดิม เมื่อรู้สึกถึงความรู้สึกในจิตใจ เขาจึงระดมพลังทั้งหมดของร่างกาย และรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆ ของพลังที่เคลื่อนตัวไปมาระหว่างกล้ามเนื้อและกระดูกในร่างกายของเขา

ขณะที่รู้สึกถึงมัน ร่างกายของ ฉื่อหลง ก็สั่นเล็กน้อยตามกระแสพลังนั้น และแม้แต่ผิวที่บอบบางใต้เสื้อผ้าของเขาก็ยังถูกปกคลุมด้วยชั้นคลื่นสีขาวอ่อนๆ

กล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกระดมพลัง ผลักชั้นพลังออกมา และในที่สุดก็ควบแน่นบนแขนของ ฉื่อหลง อย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

เมื่อชั้นพลังพุ่งไปที่กำปั้นของเขา ดวงตาที่ปิดสนิทของ ฉื่อหลง ก็เปิดขึ้นทันที และเสียงที่คมชัดละเอียดอ่อนก็ดังออกมาจากร่างกายของเขาอย่างเงียบๆ

เสียงนี้ไม่ดัง แต่เต็มไปด้วยพลังอันทรงพลัง!

กระสุนนัดที่สิบถูกยิงสำเร็จ

ฉื่อหลง ลืมตาขึ้น แต่ระหว่างคิ้วของเขากลับไม่มีความสุขมากนัก ตรงกันข้าม มีความสงสัยอย่างมากในดวงตาอันเฉียบแหลมของเขา

“ทำไม ฉันรู้สึกอึดอัด”

ย่อมมีเหตุผลที่ศิลปะการต่อสู้ชั้นหนึ่งทะลุขีดจำกัดและพลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก ศิลปะการต่อสู้นั้นต้องสมบูรณ์แบบ และแม้ว่าจะไม่น่าตื่นเต้นมากนักที่จะใช้ แต่อย่างน้อยก็จะสบายมาก

แต่ ฉื่อหลง ไม่ได้รู้สึกยินดีแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะโจมตีจริง ๆ ไปแล้วสิบครั้งและพลังของเขายังสูงกว่านั้น แต่เขาก็รู้สึกว่ามีความรู้สึกไม่สมดุลอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ต้องมีบางอย่างผิดปกติ ไม่มีหลักฐาน มีเพียงลางสังหรณ์

อย่างไรก็ตาม สำหรับคนอย่างเขาที่เข้าใจในระดับสูงมาก สัญชาตญาณของเขาจะไม่โกหก

“เกิดอะไรขึ้น?”

ทันใดนั้น ฉื่อหลง ปรับร่างกายของเขาและแสดง ถงเป่ยเฉวียน อีกครั้ง

“ปา ปา ปา ปา”

คราวนี้มีเพียงเก้าครั้ง

แม้ว่าจำนวนเสียงจะไม่มากเท่าครั้งก่อน แต่ก็รู้สึกถึงจังหวะที่บรรยายไม่ได้ระหว่างร่างกายที่เต้นรำของเขา รู้สึกเหมือนว่ามวยในเวลานี้ถูกสร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

“แนวคิดสองอย่างนี้อันไหนถูกต้อง?” ฉื่อหลง รู้สึกสับสนเล็กน้อย

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉื่อหลง ก็หยุดคิด

ไม่ใช่เพราะเขาคิดออก แต่เพราะเขาหิว เขาเรียนศิลปะการต่อสู้มาทั้งบ่ายแล้ว กระโดดขึ้นกระโดดลง และท้องของเขาก็ว่างแล้ว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะหยุดแบบนี้ อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผู้ที่กลับชาติมาเกิด

มุมปากของเขายกขึ้นเป็นเส้นโค้ง และ ฉื่อหลง ก็กระตือรือร้นที่จะลอง

"ผนึกการกลับชาติมาเกิด ให้ฉันเห็นขีดจำกัดของคุณ!"

เขาตั้งสมาธิ รวบรวมมันไว้ที่กลางคิ้ว ผนึกลึกลับก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน การแสดงออกที่มีชีวิตชีวาบนใบหน้าของ ฉื่อหลง ก็ค่อยๆ จางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเฉยเมยที่เย็นยะเยือก

ในขณะนี้ ดวงตาคู่นั้นไม่ฉลาดอีกต่อไป แต่เหมือนเทพเจ้าเหนือสวรรค์ทั้งเก้า มองข้ามสิ่งมีชีวิตทั้งหมด มีแสงแห่งปัญญาไหลเวียนอยู่ในนั้น ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะหนีรอดจากการมองเห็นของดวงตาคู่นั้นได้

“ข้าเข้าใจแล้ว”

ด้วยแสงสว่างในดวงตาของเขา ฉื่อหลง ก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ชุด ถงเป่ยเฉวียน ถูกแสดง และความคล่องแคล่วของการเคลื่อนไหวก็ดีกว่าครั้งก่อนๆ

“ปา ปา ปา ปา”

แปลกที่คราวนี้มีเพียงแปดเสียง

แม้ว่าจะมีเพียงแปดเสียง แต่ ฉื่อหลง ก็รู้สึกได้ว่าพลังนั้นแข็งแกร่งกว่าเก้าเสียงที่เคยทำมาก่อน

เครื่องหมายบนหน้าผากของเขาปรากฏขึ้น และแสงแห่งปัญญาก็ไหลผ่านดวงตาของเขา ฉื่อหลง ยังคงสรุปต่อไป

“ปา ปา ปา”

เจ็ดเสียง คราวนี้มีเพียงเจ็ดเสียง แต่พลังก็แข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง

ห้าเสียง สี่เสียง สามเสียง

เมื่อเสียงเริ่มน้อยลง เวลาที่ใช้ในแต่ละ ถงเป่ยเฉวียน ก็สั้นลงเช่นกัน ในขณะที่พลังก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุด หลังจากธูปหนึ่งอัน ดูเหมือนว่ามันจะทะลุขีดจำกัดบางอย่างในที่สุด

“ปา!”

เสียงที่คมชัดผิดปกติดังขึ้น

เก้าเสียง ในขณะนี้ ทับซ้อนกันเป็นเสียงเดียว เสียงเดียวดีกว่าเก้าเสียง!

แม้ว่าจะแตกต่างจากแนวคิดของการปรับปรุงเครื่องรางหิน แต่เชื่อกันว่าพลังจะไม่ด้อยไปกว่าเสียงที่สิบของ ถงเป่ย เฉวียน

ที่สำคัญกว่านั้นด้วยความช่วยเหลือของ หมัดถงเป่ย ที่ได้รับการปรับปรุงของ Samsara Seal คุณสามารถเคลื่อนไหวได้ตามต้องการโดยไม่ต้องผ่านการซ้อนแหวนสิบวงที่น่าเบื่อ มันเร็วกว่าในการทำและมีข้อได้เปรียบมากขึ้นในการต่อสู้ ในเวลาที่คุณใช้ในการชก ฉันได้ชกไปหลายครั้งแล้ว

หลังจากกระจาย Samsara Seal ฉื่อหลง รู้สึกถึงความรู้สึกนั้นเมื่อไม่นานนี้

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็กลับมามีสติสัมปชัญญะและรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเขา ในทันใดนั้นมันก็เหมือนกับการละลายของน้ำแข็งและหิมะและท้องฟ้ายามค่ำคืนโดยรอบก็ถูกย้อมด้วยสีสันแห่งความสุข

"นั่นไง!"

ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจทุกอย่าง!

ผู้ที่เรียนรู้จากผู้อื่นมีชีวิตอยู่และผู้ที่เลียนแบบผู้อื่นก็ต้องตาย

ฉื่อหลง ครุ่นคิด เขาเลือกทิศทางที่ผิดในตอนแรกซึ่งจริงๆ แล้วได้รับอิทธิพลจากงานดั้งเดิม ในผลงานต้นฉบับ หลินตง ฝึกฝน หมัดถงเป่ยสิบแหวน และเขาคิดไปในทิศทางนั้นโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตาม ฉื่อหลง มองข้ามไปว่าทุกคนต่างกัน หากคนอื่นสามารถผ่านมันไปได้ นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน มีเพียงสิ่งที่เหมาะกับคุณเท่านั้นที่ดีที่สุด

บางทีในนิยายต้นฉบับ ศิลปะการต่อสู้ที่แสดงโดยแสงและเงาของเครื่องรางหินล้วนถูกสร้างมาสำหรับ หลินตง โดยเฉพาะ

"ฉันคลั่งไคล้"

หลังจากขจัดหมอกและฝ่าฟันอุปสรรคแห่งความรู้และการรับรู้ ความคิดของ ฉื่อหลง ก็ชัดเจนอย่างยิ่งในขณะนี้

เขาเป็นตัวของตัวเองและมีหนทางของตัวเองที่จะไป หากเขาเพียงแค่เดินตามเส้นทางที่ หลินตง เดินในนิยายต้นฉบับอีกครั้ง มันจะน่าเบื่อเกินไป

เขามีความเข้าใจในระดับสูง และมันง่ายสำหรับเขาที่จะเรียนรู้และพัฒนาศิลปะการต่อสู้ ความคิดของเขาเปิดกว้าง และประสบการณ์ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขาทำให้เขาไม่ถูกจำกัดด้วยโลกนี้

ด้วยความช่วยเหลือเล็กน้อยจาก ผนึกการกลับชาติมาเกิด เขาก็เพียงพอที่จะเดินออกจากเส้นทางศิลปะการต่อสู้ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

บางทีอาจเป็นเพราะสภาพจิตใจของเขาได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลง และในขณะนี้ อารมณ์ของ ฉื่อหลง ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

แม้ว่าก่อนหน้านี้ ฉื่อหลง จะมั่นใจมาก แต่การเคลื่อนไหวของเขากลับหุนหันพลันแล่นเกินไปและรู้สึกไม่จริง ในขณะนี้ การเคลื่อนไหวของเขาถูกจำกัดไว้ บนพื้นผิว เขาดูเหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาข้างบ้านที่ฉลาดและมีชีวิตชีวา

แต่ในส่วนลึกที่ตรวจจับได้ยาก มีจิตวิญญาณที่ไม่เหมือนใครซ่อนอยู่ มันคือจิตวิญญาณการต่อสู้ที่ร้อนแรงและมีศักยภาพที่ลึกเท่าทะเล หากมันถูกปล่อยออกมาสักวัน มันคงทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ พร้อมกับเสียงฝีเท้า มีคนเดินเข้ามาพูดคุยและหัวเราะ

ประตูเปิดออก และ มู่หยุน และ มู่หลิงซา ก็เดินเข้าไป

"พี่สาว ลุง!" เด็กหนุ่มพูดด้วยความประหลาดใจ

"เสี่ยวหลง คุณยังฝึกอยู่ดึกขนาดนี้เลยเหรอ" มู่หยุน มีรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้า และความกังวลในส่วนลึกของดวงตาของเขาก็ค่อยๆ หายไป เขากังวลมากเกี่ยวกับสภาพของ ฉื่อหลง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มสบายดี เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุด

“ลุง ศิลปะการต่อสู้มันยากเกินไป ฉันจะศึกษาให้มากกว่านี้”

“คุณมีจิตใจที่ดี ดีกว่าที่ฉันมีตอนแรกมาก แต่คุณต้องใส่ใจร่างกายและทำงานและพักผ่อนด้วย”

มู่หยุน รู้สึกยินดีมาก ดูเหมือนว่า ฉื่อหลง จะอดทนต่อความยากลำบากในการฝึกฝน และเขาจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนในอนาคต วิญญาณของน้องชายและน้องสะใภ้ของเขาในสวรรค์ก็สามารถพักผ่อนอย่างสงบได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าดวงตาของ มู่หลิงซา เริ่มแปลกไปเล็กน้อยในเวลานี้

“ศิลปะการต่อสู้ฝึกยากเหรอ? ฉันไม่เชื่อคุณ!”

หมัดถงเป่ยสิบแหวน นั้นว่ากันว่าดีพอๆ กับศิลปะการต่อสู้ระดับสามในหนังสือต้นฉบับ แต่ไม่มีการแสดงออกเหมือนศิลปะการต่อสู้ระดับสาม ฉันได้ปรับเปลี่ยนเล็กน้อย ฉันหวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ

(จบบทนี้)

ผมได้ปรับเปลี่ยนบทที่ 4 ให้ ฉื่อหลง เป็นตัวเอกชาย และปรับคำพูดรวมถึงสรรพนามให้ถูกต้องทั้งหมดแล้วครับ หากคุณต้องการให้ผมปรับเปลี่ยนบทอื่นๆ หรือมีคำแนะนำเพิ่มเติม สามารถแจ้งได้เลยนะครับ!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***