คืนที่พระจันทร์ไม่เหมือนเดิม
EP:2 เสียงของความคุ้นเคย
เสียงเครื่องยนต์ดับลงหน้าเรือนไม้หลังใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ในแปลงองุ่นสีเขียวขจี
กลิ่นหญ้าและลมจากภูเขาทำให้วิวาห์ต้องเงยหน้ารับกลิ่นอากาศ เธอลอบหายใจลึกเหมือนจะยืนยันกับตัวเองว่า เธอมาถึงแล้วจริงๆ
แม่ลาวัณย์ศิริออกมาต้อนรับก่อนใครด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ท่าทางเหมือนแม่ที่แท้จริงมากกว่าคนรู้จัก
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
โตขึ้นเยอะเลยนะลูก
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
หน้าหนูเหมือนถอดแบบมาจากแม่หนูเลยนะลูก
คำพูดนั้นทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย คำว่า “แม่” เหมือนกระตุกอะไรบางอย่างในใจที่ยังตึงเครียดกับการจากลา
ท่ามกลางความเงียบสงบ วิวาห์รู้สึกเหมือนเธอกำลังเดินเข้าฉากในหนังที่เธอไม่รู้บทต่อไป
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
ห้องอยู่ชั้นบนสุด ติดระเบียงนะลูก
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
ถ้าอลันอยู่คงพาเดินเอง แต่เขาออกไปดูโรงหมักแต่เช้า
ชื่อที่เธอไม่ได้ยินมานานถูกพูดขึ้นมาเหมือนกับลมที่พัดมาเฉียดเบาๆ
ชื่อที่คุ้นเคยแต่กลายเป็นแปลกหน้า
เด็กชายที่เคยชวนเธอปั่นจักรยานในสวน ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายที่แทบไม่มองหน้าเธอ
เธอเดินขึ้นบันได ทำให้ความทรงจำในวัยเด็กกลับมา
:เสียงหัวเราะในวัยเด็ก
:เสียงไม้กระดานที่เคยแข่งกันกระโดด
:เสียงคำสัญญาไร้สาระในวันฝนตก
เธอหยุดยืนหน้าห้องนั้น มองออกไปยังไร่องุ่นที่ทอดยาวออกไปถึงขอบฟ้า
วิวาห์
ก็แค่เวลาหนึ่งเดือน
วิวาห์
เดี๋ยวพ่อแม่ก็คงกลับมา
วิวาห์
ขอให้เป็นแบบนั้นนะ//เสียงเบา
เย็นวันนั้น เธอได้ยินเสียงรถกระบะแล่นเข้ามาในลานจอดรถ
อลันเดินลงมาจากรถในชุดเสื้อเชิ้ตพับแขน กางเกงผ้าฟอกฝุ่นเลอะนิดหน่อย ผมยุ่งจากลมและการทำงานทั้งวัน
เขาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงบันได
อลัน
กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่
เสียงของเขาเรียบ ไม่เย็นชา แต่ก็ไม่อบอุ่น
วิวาห์
นายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
เขาเดินผ่านเธอไปช้าๆ ทิ้งเพียงกลิ่นฝุ่น ดิน และแสงอาทิตย์ยามเย็นที่เกาะปลายผมเขา
เขาเดินผ่านเหมือนไม่มีอะไร
แต่หัวใจเธอกลับดังขึ้นอย่างแปลกประหลาด
![ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/10948119/avatar/35088802/1748913401.png-s200webp?sign=ea4c2b20c3d2b4b650b8cb3e5452f7c4&t=68535300)
Comments