> “เขาไม่รู้ตัวเลย…ว่าแม้แต่ตอนที่นั่งนิ่งๆ อยู่ตรงนั้น เขาก็ยังสวยมากพอจะทำให้หัวใจของปีศาจหยุดเต้นได้”
ผนังสีเทาเย็นเฉียบ ไม่สะท้อนเงาอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่ในเงามืดหลังผนังนั้น ซึ่งไม่มีใครมองเห็น ฉันกลับมองออกไปได้ทุกอย่าง
เขานั่งอยู่ตรงฟูก
หายใจช้าๆ แต่ไม่สงบ — มือกำผ้าปูไว้แน่น เหงื่อผุดขึ้นจากบนหน้าผากของเขา ทั้งที่อากาศในห้องนี้ไม่ได้ร้อนเลย
“กลัวงั้นเหรอ วิคเตอร์...”
ฉันยืนพึมพำกับตัวเอง ขณะปลายนิ้วลูบผ่านกระจกเล็กๆ ที่ฝังในผนัง
ตัวเขาไม่รู้เลยว่า ฉันเฝ้ามองเขา...ทุกลมหายใจ
และเขาไม่รู้เลยว่า ทุกครั้งที่เขาเงยหน้าขึ้น เหมือนกำลังจ้องมองเข้ามาในตาของฉัน
แม้เขาจะมองไม่เห็นก็ตาม
มันน่าตลกดี
มนุษย์มักจะกลัวปีศาจเพราะพวกเขาคิดว่าปีศาจจะ “ทำร้าย”
แต่วิคเตอร์...เขาไม่ได้กลัวว่าฉันจะฆ่า
เขากลัวสิ่งที่เขาอาจ “กลายเป็นบางสิ่ง” ถ้าอยู่กับฉันนานเกินไป
และนั่นแหละ...คือเหตุผลที่ฉันเลือกเขามา
ฉันเคยผ่านเทพที่งดงาม กว่าหมื่นตน
มนุษย์ที่ฉลาดยิ่งกว่านักปราชญ์
และปีศาจที่น่ากลัวจนทำให้เด็กๆ หยุดร้องไห้เพราะไม่มีเสียงจะกรีดร้องอีก
แต่ไม่มีใคร...
ไม่มีใครเลย ทำให้ฉันหยุดมองได้นานเท่าวิคเตอร์
ทาสที่ไร้ทุกอย่าง — แต่เต็มไปด้วยความเงียบที่ฉันอยากฟัง
เขาเหมือนกล่องของขวัญที่ยังไม่ถูกเปิดออก
และฉันคือคนเดียวในโลกที่ได้โอกาสในการนั้น
บางที…ฉันควรเข้าไปอีกครั้งในคืนนี้
เข้าไปใกล้กว่าเดิมอีกนิด
และแตะเขาเบาๆ
ปล่อยให้ความเงียบของเขากัดกินฉันทีละคำเหมือนพิษที่หอมหวาน
…เพราะความจริงก็คือ
ฉันไม่ได้อยากทำลายวิคเตอร์เลยสักนิด
ฉันแค่อยากเห็นเขา "แตกสลาย" ด้วยตัวของเขาเอง
และหากเขาจะกลายเป็นอะไรบางอย่างในที่สุด...
ฉันก็อยากเป็นคนแรก — ที่ได้เห็นมัน
และคนเดียว — ที่ได้รักมัน
เสียงฝีเท้าของเขาดังเบาๆ บนพื้นหิน เมื่อเขาลุกจากฟูก เดินวนไปมาช้าๆ
เขากำลังคิด บางทีอาจพยายามหาทางออก
แต่ไม่มีประตูนอกจากบานที่ฉันถือกุญแจ
ไม่มีหน้าต่าง นอกจากช่องมองเล็กๆ ที่ฉันใช้เฝ้ามองเขาทุกคืน
โลกทั้งใบของเขาตอนนี้...คือฉัน
และมันจะค่อยๆ ฝังรากในหัวใจเขาทีละน้อย
เมื่อเวลาผ่านไป
เขาจะเลิกถามว่าทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่
แต่จะเริ่มถามว่า — ทำไมฉันถึงปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว
เพราะความเหงาน่ะ มันกัดกินเร็วกว่าความเจ็บปวดเสมอ
และเมื่อเขาเริ่มเหงา...เขาจะเริ่มโหยหา
และเมื่อเขาเริ่มโหยหา...เขาจะเริ่ม "รัก"
แม้ว่าความรักนั้นจะผิดวิปริตแค่ไหนก็ตาม
และเมื่อถึงวันนั้น
ฉันจะมอบอ้อมแขนให้เขา
ราวกับปีศาจมีหัวใจ
แม้มันจะไม่มีเลยสักชิ้น...
แต่ก็มีเพียงเขาคนเดียว
ที่ฉันยอม “โกหกตัวเอง” เพื่อให้รู้สึกว่ามันมีอยู่จริง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments