คุณผู้ช่วยแล็บที่รัก [ฮาเร็ม]
#4
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
พอเลย
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
ถ้ากูเป็นพี่รี่ กูเส้นเลือดในสมองแตกตายพอดี
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
ตายไปเลยมึงอะ
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
แล้วถ้ามึงมาแทนพี่รี่ กูคงจับฉกไส้ตั้งแต่ที่เจอละสัส
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
อือ.. จะฆ่ากันคาแขนเลยหรอ YL
YL [พอ.3 + ตัวทดลอง]
ผมกอดเบาแล้วนะครับ! //ซุกหน้าที่ไหล่
YL [พอ.3 + ตัวทดลอง]
ก็ปกติเด็กทดลองก็แรงเยอะนี่
YL [พอ.3 + ตัวทดลอง]
เมื่อก่อนพี่ก็ให้กอดอยู่เลย...
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
{เมื่อก่อนมึงตัวนิดเดียว ตอนนี้ใหญ่กว่าควายแล้วละ}
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
พอก่อน พี่รู้สึกเหมือนซี่โครงจะแตกอะ 😖
YL [พอ.3 + ตัวทดลอง]
โถ่ว //ยอมปล่อย
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
{แม่ง... ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ พี่คงได้กลายเป็นหมอนข้างสัตว์เลี้ยงแน่}
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
{กูควรทำไงให้ได้อยู่กันแค่สองคนวะ}
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
คิดไรมึง
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
เสือก
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
พี่เดินได้ยัง
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
เดินได้แล้ว แต่เจ็บนิดหน่อย
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
ก็เล่นจับลากจับกอดขนาดนี้
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
แต่ละคนแรงอย่างกับหมีควาย
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
ผมออกจะตัวนิดเดียว 😿
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
นิดมึงคือหมาที่ใหญ่กว่าเสือ?
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
ที่กูตัวใหญ่เพราะมีแรงไว้กัดมึงไง
J [พอ.1 + ตัวทดลอง]
ถึงกูจะแค่หมาโกลเด้นไม่ใช่หมาพิบูลก็กัดมึงตายได้
MK [พอ.2 + ตัวทดลอง]
ปัญญาอ่อน
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
{ไอนี่ก็ขยันช็อตฟิลจังวะ...}
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
{แต่ก็เห็นด้วยว่าปัญญาอ่อนจริง}
YL [พอ.3 + ตัวทดลอง]
//มองรี่และยิ้มให้
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
!! //ตกใจ + ล้มหน้าทิ่ม
บุคคลปริศนา [???]
ง่วงจัง...
บุคคลปริศนา [???]
ขอนอนทับแบบนี้ไว้ก่อนนะครับ
บุคคลปริศนา [???]
กลัวพี่จะหนาว... ฟี้~ //หลับ
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
??? //พยายามลุกแต่หนักเกิน
รี่ [นอ. + ผู้ช่วย]
{หนักโครตพ่อโครตแม่!}
Comments