จุดเริ่มต้น

เพราะงานเลี้ยงสายรหัสเมื่อคืนนี้นำพาให้เธอรู้จักกับรุ่นพี่ต่างคณะซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพี่รหัส และเผลอมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับพี่ “รักษ์” คนโหดแห่งคณะวิศวะ เธอไม่น่าดื่มให้เมามายขนาดนั้นเลยให้ตายเถอะเฟย์ ฉันยกมือกุมขมับอย่างคิดไม่ตก ฮือ ชีวิตเน้อชีวิตทำไมมันมีเรื่องให้เครียดเข้ามาแบบนี้ล่ะ จะโทษใครได้เพราะตัวเองพลั้งพลาดเอง ฉันได้แต่ถอนถายใจอย่างปลงตก

“แกไม่สบายป่ะเฟย์” อลิซทักขึ้นมาเมื่อเห็นเพื่อนหน้าซีดๆแลดูแล้วเหมือนคนที่ไม่สบาย

“เออ กูก็ว่าจะถามเหมือนกัน เห็นหน้าซีดๆ” เพลงพิณก็เห็นด้วยกับอลิซ

“เวียนหัวน่ะ น่าจะเมาค้างจากเมื่อคืน” ฉันตอบเพื่อนออกไป เรื่องที่ฉันไปทำวีรกรรมอะไรไว้คงให้เพื่อนรับรู้ไม่ได้หรอก ใครจะคิดว่าคนเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้อย่างคุณหนูเฟย์จอมหยิ่งจะไปมี one night stand กับรุ่นพี่ต่างคณะกัน อยากจะเอาหัวเคาะโต๊ะหลายๆ รอบกับความไม่ระวังของตัวเอง

เมื่อคืนนี้มีเลี้ยงสายรหัสของฉันมีรุ่นพี่ที่เป็นพวกย่ารหัสป้ารหัสพี่รหัส แล้วก็มีน้องรหัสมาด้วย เป็นการเลี้ยงสายจากพี่ๆที่จบออกไปแล้ว ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่ใต้ตึกคณะนิเทศ ระหว่างรอเรียนคาบต่อไป เป็นปกติของนักศึกษาหลายชั้นปีที่จะมานั่งจับกลุ่มเม้าท์มอยกันตามประสา

ฉันชื่อว่าเฟย์ ฟาริดา นิธิธราสกุล ตอนนี้ฉันอายุ 20 ปี เรียนนิเทศศาสตร์อยู่ปี 3 สาขาการสื่อสารการตลาด/การตลาดดิจิทัล มีเพื่อนที่สนิทๆอยู่ด้วยกันที่ไปไหนไปกันตั้งแต่เข้าปี 1 มาอยู่รวม 4 คน จะมีเพลงพิณ อลิซ จีน และตาต้าที่เป็นสาวสองของกลุ่ม เพื่อนฉันแต่ละคนต่างก็สวยเก่งกันทั้งนั้น

“พวกแกอาจารย์แม่เจี๊ยบยกเลิกคลาส เราไปกินชาบูหลังมอกันป่ะ” ตาต้าสาวสองที่มีชื่อมาจากไอ้ต้าร์ แต่เพราะอยากมีชื่อที่เป็นเอกลักษณ์จึงปรับเปลี่ยนชื่อตัวเองว่าตาต้า เวลาเอ่ยชื่อตัวเอกออกมาจะต้องใส่จริตให้ดูสวยเลิศดูแพง ใครเรียกว่าไอ้ต้าร์นางโกรธข้ามวันเชียว

“เอาสิ ไม่ได้กินนานแล้ว แกไหวมั้ยล่ะเฟย์” เมื่อเห็นว่าเพื่อนหน้าซีดเหมือนไก่ป่วย จีนเพื่อนในกลุ่มอีกคนก็ถามขึ้นเพราะเป็นห่วงเพื่อน หากไปแล้วเพื่อนไม่เอ็นจอยกับการกินบุฟเฟ่ต์มันจะไปคุ้มได้ไงเนาะ ราคาต่อหัวไม่ใช่ถูกๆด้วย

“ไหวๆ ไปกัน” ฉันตอบเพื่อนๆให้สบายใจว่าตัวเองไหว ใครจะบอกได้กันว่าอาการหน้าซีดนี้ไม่ได้เพราะเมาค้างอย่างที่อ้าง แต่โดนผู้ชายฟันมาเมื่อคืน ฮืออออ

ระหว่างทางเดินออกมาจากคณะเราต้องผ่านลานเกียร์ตึกคณะวิศวะ ผู้ชายคณะนี้จะเยอะไปไหนนี่มองไปโต๊ะไหนรอบลานเกียร์ต่างก็เต็มไปทุกโต๊ะ คนมีชนักติดหลังรีบเดินไปแบบไม่มอง อีกแค่นิดเดียวก็จะพ้นแล้ว มองไปเห็นประตูทางออกค่อยใจชื้นขึ้นหวังว่าฉันจะไม่เจอเขาหรอกนะ แต่ทำไมรู้สึกเราโดนจับจ้องกันนะ สงสัยจะคิดมากไปเองมั้ง

อีกฟากภายในโต๊ะกลุ่มๆ หนึ่งมีชายหนุ่มกำลังกดเกมส์ลงแรงค์กันอย่างเมามันส์ มีเสียงโวยวายกันในกลุ่มเป็นระยะๆ

“น่านมึงเข้ามาดิ ไอ้ห่ารักษ์แม่งเล่นอย่ากากวันนี้”เดย์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสีย ลงเล่นเกมส์ด้วยกันทุกวันชนะมาตลอดวันนี้แพ้ทีมตรงข้าม 3 ตาติด ไม่รู้เพื่อนเขาแม่งเป็นห่าอะไร เอามือเล่นอย่างกับเอาตีนเขี่ยเอา

“เฮ้ยๆนั่นน้องเฟย์รุ่นน้องไอ้เหมนี่หว่าที่ไปเมากันเมื่อคืน” หลังจบคำนั้นทั้งกลุ่มก็เงยหน้าจากเกมส์ไปมองทันที ในกลุ่มมีใครไม่รู้บ้างว่ารักษ์ออกไปกับสาวกลุ่มนั้น ปากบอกมันไม่มีอะไรใครจะเชื่อวะ ไอ้รักษ์นะเว้ยไอ้รักษ์เชียวนะ เห็นมันเงียบๆ โหดๆ ดุๆ เรื่องเอาดุก็มันนี่แหละตัวตึงในกลุ่ม

“ว่าแต่เมื่อคืนไม่ใช่ว่ามึงรวบหัวกินหางเขาไปแล้วหรอกนะสัสรักษ์” น่านพูดขึ้นมา ทุกคนหันไปมองรักษ์เป็นตาเดียว

ในกลุ่มมีใครไม่รู้บ้างว่ารักษ์ เพื่อนสุดโหดแอบมองสาวน้อยนามว่าน้องเฟย์ สาวนิเทศมา 2 ปีแล้ว ไม่รู้มันรอห่าอะไรไม่รีบจีบน้องสักที ลอยไปลอยมาเป็นพ่อพวงมาลัยอยู่ได้ น้องมันเดินผ่านคณะกับเพื่อนทุกวัน มันก็มองเอาทุกวันจนเพื่อนๆพากันสงสัยว่ามีใครในกลุ่มที่มันสนใจอยู่

“เรื่องของกู” รักษ์ตอบ แต่ก็มองไปยังสาวในกลุ่มนั้นเมื่อคืนเขาตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่าบนเตียง คนที่อยู่ด้วยทั้งคืนหายไปโดยไม่บอกกล่าว คิดว่าจะหนีเขาพ้นไม่ง่ายหรอกถ้าเขาไม่ยอมซะอย่าง

ก่อนที่กลุ่มสาวสวยจะเดินผ่านไป ผู้ชายขี้เล่นจอมเจ้าชู้ประจำกลุ่มอย่างน่านก็ตะโกนเรียกสาวๆ ในกลุ่มนำไปแล้ว

“ตาต้าคนสวย”

หลังจากที่น่านเอ่ยถามขึ้นทำให้กลุ่มสาวๆ หยุดเดินอัตโนมัติ ตาต้าเพื่อนสาวโดนคนหล่อเรียกหามีหรือจะไม่รีบหยุดตอบ

“ข๋าาาา” หันไปทำหน้าสวยอย่างเต็มที่

“จะไปไหนกันครับเลิกคลาสแล้วหรอ”

“ไปบุพเฟ่ต์ชาบูกันค่า พี่น่านไปกับตาต้ามั้ย” พูดพร้อมขยิบตาส่งวิ้งค์ให้ ทำเอาหนุ่มๆ อดขำกับความขี้เล่นไม่ได้

“เฮียไปได้หรอ เพื่อนๆจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”

“ได้สิค้า เมื่อคืนยังเมาด้วยกัน ถ้ามีเจ้ามือเลี้ยงทำไมสาวสวยอย่างพวกเราจะไม่ให้ไปด้วยละค้า” ตาต้าตอบไป พร้อมกับความรู้สึกว่ามีอะไรมาสะกิดที่หลัง ไอ้จีนเป็นบ้าไรเนี่ยจะสะกิดทำไม นี่กำลังหาหนุ่มหล่อไปให้เป็นอาหารตาพวกมันนะ ของดีของวิศวะนะเว้ย

ฝ่ายจีนได้แต่มองหน้ากับเฟย์อย่างทดท้อใจ ไอ้เพื่อนบ้านี่อาการโรคเจอคนหล่อกำเริบ เจอหล่อหน่อยเป็นไม่ได้ เฟย์ได้แต่ทอดถอนใจ คงไม่เป็นไรหรอกมั้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้นี่น่า

Fast shabu cafe🥘

ร้านชาบูหลังมอ เดินออกมาแค่ 200 เมตรก็ถึง เป็นร้านชาบูที่คนแน่นร้านตลอด ราคาไม่แพง คุณภาพอาหารก็สดสะอาด เป็นชาบู แบบให้เราจดออเดอร์และรอทางร้านจัดมาให้ เราแค่รอนั่งกินสวยๆ ถูกใจสายรักสบายและขี้เกียจเดินไปตักเองได้เป็นอย่างดี

ระหว่างรอออเดอร์มาเสิร์ฟ พี่น่านก็ยังเป็นคนที่ชวนคุยในกลุ่มชวนให้บรรยากาศแลดูผ่อนคลาย

“ครั้งแรกของการกินชาบู คืนนี้ไม่ต้องแดกเหล้าแล้วพวกมึง” น่านพูดติดตลก

“เออ” เดย์ตอบบ้างหลังจากเงียบอยู่นาน

ส่วนคนที่เงียบกว่าใครเพื่อนก็คนที่นั่งตรงข้ามเธอนี่ไง พี่รักษ์ เพื่อนๆพี่เขาทั้งพี่เดย์ พี่น่าน พี่ดิน และพี่สิงห์ทุกคนยังคุยกันเฮฮา แต่ทำไมคุณพี่ต้องมานั่งมองเธอเป็นระยะด้วยก็ไม่รู้ โครตของโครตเกร็งอ่ะ

เฟย์ ขยับตัวอย่างอึดอัด เมื่ออาหารมาถึงจึงเอาของลงหม้อต้ม แล้วก็กินไปไม่มองฝั่งตรงข้าม

หืม… ทำไมรู้สึกว่ามีอะไรเขี่ยเท้า เฟย์เงยหน้าขึ้นมองฝั่งตรงข้ามทันที ก็พบว่าเฮียรักษ์มองตัวเองอยู่แล้ว

“คะ?” เสียงหวานส่งไปเป็นเชิงถาม เพื่อนก็กินไปคุยกันไป ไม่มีใครสนใจทางนี้

“กลับยังไง พี่ไปส่ง” รักษ์เอ่ย

“อ้อ พอดีนัดจีนไว้จะไปทำธุระกันค่ะ”

“อืม” รักษ์เอ่ยรับคำแล้วเงียบไปเลย

“…”

ห้องแชท < DreamTeam สวยๆ(5) >

จ.จอ\=จ.จีน : กูเห็นนะ พี่รักษ์คุยกับมึง @Fay•^•

น้องตาต้าสุดสวย : อะไรยะ มีซัมติงหรอมึง @Fay•^•

เพลงพิณ : ยังไงคะเพื่อน???

น้องตาต้าสุดสวย : ก็ไม่ติดนะ ถ้าเพื่อนเขยเป็นพี่รักษ์อ่ะ ฮี่ๆ

Fay•^• : คุยประโยคเดียวทำเป็นเป็นเรื่องใหญ่ไปได้

Alis : กูไม่อยู่เกิดไรขึ้น เหลามาๆ

Fay•^• : ค่อยคุยได้ป่ะ รีบกินรีบกลับเถอะ

หลังเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าฉันก็รีบก้มหน้าก้มตากินโดยเลี่ยงที่จะไม่หันไปมองฝั่งตรงข้าม ฮือ…พระเจ้าจะใจร้ายกับเฟย์ฟาริดาไปไหนกัน ทำไมหนีลงจากเตียงมาแล้ว แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาร่วมโต๊ะชาบูกันได้

*******************************************

ฝากรักพี่รักษ์กับน้องเฟย์ด้วยนะคะ

คอมเม้นค์แนะนำกันได้นะคะ มือใหม่หัดเขียนค่ะ😊

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***