ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของพันธมิตร

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง หลังเกิดเหตุการณ์ที่เสาเข็มยักษ์ปรากฏ โรงเรียนนั้น ถูกทิ้งร้าง ราวกับไม่มีใครอยู่ เต็มไปด้วยศพคนและคราบเลือด ราวกับเกิดเหตุการณ์ต่อสู้มาไม่กี่วัน

ณ โรงอาหารของโรงเรียน

"ซู๊ดดด (เสียงกินบะหมี่) อ้า ให้ตายสิ นี่คงเป็นห่อสุดท้ายแล้วสินะ ให้ตายสิ นี่ชั้นต้องออกไปข้างนอกจริงๆใช่ไหมเนี่ย" (เสียงเด็กผู้หญิง)

เด็กสาวคนหนึ่ง ผมสีชมพู แววตาสีเหลือง เพิ่งกินบะหมี่ห่อสุดท้ายจากโรงเรียนจนหมด ได้บ่นพึมพำ

เด็กสาวผมชมพู:*ลุกขึ้นมานำถ้วยบะหมี่ไปทิ้ง ก่อนจะเดินไปหน้าประตูโรงอาหาร "ถ้าชั้นต้องอยู่ที่นี่ต่อไป ชั้นก็จะต้องอดตายแน่ๆ แต่ ถ้าโชคดี ตอนออกไปข้างนอก ชั้นอาจไม่เจอพวกมันก็ได้" *กลืนน้ำลาย "ขอให้มันเป็นอย่างนั้นละกัน"

เธอเดินออกจากโรงอาหาร และมองไปรอบๆอย่างระแวง รอบๆที่เธออยู่นั้น เต็มไปด้วยศพคน ที่เละเทะ ราวกับถูกสัตว์ป่าขย้ำ

เด็กสาวผมชมพู:"ตายไม่สวยซักคน ถ้าชั้นจะโดนพวกนั้นฆ่า ขอตายอย่างไม่ทรมานได้ไหมนะ"

เธอยังคงมีอาการระแวงและสั่นกลัว ราวกับกำลังระวังบางอย่าง แต่เธอก็ยังกล้ามากพอที่จะเดินไปจนถึงอาคารแห่งนึง จนกระทั่ง

ฉึก ฉึก ฉึก

เธอได้ยินเสียงบางอย่าง คล้ายเสียงคนกำลังหั่นเนื้อ ถึงเธอจะกลัว แต่ก็ปนกับความสงสัย เธอได้เดินไปตามเสียง จนกระทั่ง

เด็กสาวผมชมพู:"เฮือก!?!" *เอามือปิดปากตัวเอง

ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า คือชายคนนึง กำลังชำแหละศพของใครซักคน เขาใช้มีดทั่งสองเล่มชำแหละและหยิบชิ้นส่วนออกมา ราวกับเป็นฆาตกรโรคจิต เธอกลัวจนขาสั่น กลัวจนขยับตัวไม่ได้ จนจังหวะนั้นเอง

ชายโรคจิต:*หันหน้ามาอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นดวงตาสีดำ แววตาสีแดงเข้ม ฟันที่แหลมคม

เด็กสาวผมชมพู:*คิดในใจ "ผะ...ผู้ได้รับผลกระทบงั้นเหรอ!?"

ฟี้ว!

เด็กสาวผมชมพู:"เฮือก!"

ผู้ได้รับผลกระทบคนนั้นได้ปามีดใส่เธอ แต่แค่เฉียดผมเธอไปนิดเดียว เธอรีบตั้งสติแล้ววิ่งหนีทันที

ชายโรคจิต:*พุ่งตามเธออย่างรวดเร็ว

เธอวิ่งมาได้ซักพักนึง จนมาหยุดหน้าห้องน้ำ เธอไม่ลังเล รีบเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตูทันที

เด็กสาวผมชมพู:"แค่นี้ ก็น่าจะรอดแล้ว"

ชายคนนั้น ได้วิ่งตามเธอมา จนมาหยุดหน้าห้องน้ำที่เธออยู่

เด็กสาวผมชมพู:*เดินถอยหลังอย่างระมัดระวัง จนกระทั่ง

ถึด ปรืด ตูบ

เธอได้ไปสะดุดศพจนล้มลง ชายคนนั้นหันมามองที่หน้าห้องน้ำทันที

เด็กสาวผมชมพู:"บ้าเอ๊ย!"

ชายโรคจิต:*เดินมาหยุดหน้าห้องน้ำ

เด็กสาวผมชมพู:"อืด แต่ อย่างน้อย มันก็เข้ามาไม่ไ-"

ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง! (เสียงบางอย่าง กระแทกกับประตูห้องน้ำ)

โคร่ม!

เด็กสาวผมชมพู:"เฮือก! ซวยละไง!"

ชายคนนั้นได้เอาหัวกระแทกกับประตูห้องน้ำจนพัง และสามารถเข้ามาได้

เธอได้ถอยหลังไปจนจมมุมห้องน้ำ ในขณะที่ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ

เด็กสาวผมชมพู:"ไม่เอานะ! ทำไงดี! นี่ชั้นจะต้องโดนมันฆ่าจริงๆเหรอ!?" *เธอกลัวจนตัวสั้นจนทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่ชายคนนั้น เดินเข้ามาใกล้เธอที่สุด เขาได้ยกมีดขึ้น กะจะฆ่าเธอทิ้ง จนกระทั่ง ได้มีเงาของใครบางคน โผล่มาข้างหลังชาบคนนั้น แล้วก็

ตูบ! ตึก

มีเด็กสาวอีกคน ผมสีแดง แววตาสีเทา ใช้ไม้เบสบอลติดตะปู ฟาดไปที่หัวของชายคนนั้น จนล้มลง เธอได้หันไปหาชายคนนั้น แล้วก็

ตูบ! ตูบ! ฉรุกส์!

เธอใช้ไม้เบสบอลฟาดใส่หัวของชายคนนั้นสามรอบ จนหัวแหลกเละเลือดกระจายไปติดหน้าของเด็กสาวผมชมพูพอดี ก่อนจะหันมาพูดกับเธอว่า

"เธอไม่เป็นไรใช่ไหม"

เด็กสาวผมชมพู:*ช็อคเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า "อื้อ"

เธอลุกขึ้นมาแล้วเดินไปหาเธอ ก่อนจะ

เด็กสาวผมชมพู:*กอด "ขอบใจนะที่ช่วยชั้นเอาไว้! ไม่งั้น ชั้นคงโดนมันฆ่าแน่ๆเลย!"

เด็กสาวผมแดง:*หน้าแดงเล็กน้อย "เอ๋!? มะ...ไม่ต้องกอดกันก็ได้มั้ง!"

เด็กสาวผมชมพู:*ดีดตัวออกมา "อะ โทษทีๆ พอดีชั้นกลัวน่ะ กลัวมากๆเลย" *ตัวสั่น

เด็กสาวผมแดง:"อื้อ รู้แล้วๆ" *เช็ดเลือดที่ติดแก้มให้ ก่อนจะเดินหันหลังไป เหมือนกำลังจะไปที่ไหนซักแห่ง

เด็กสาวผมชมพู:"คะ...คือ ชั้น ฟุจิชิโระ สึงุมิ อายุ 16 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.4 น่ะ"

เด็กสาวผมแดง:"อ้อ รุ่นพี่ชั้นชั้นงั้นเหรอ ชั้น อะคางิ ชิอง อายุ 15 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.3 น่ะ มาจากโรงเรียนใกล้ๆนี่แหละ"

สึงุมิ:"ออ งั้นเหรอ งั้น ขอชั้นร่วมเดินทางไปกับเธอด้วยนะ ดะ...ได้ไหม ชั้นกลัวน่ะ"

ชิอง:"ได้สิ" *คิดในใจ "เป็นรุ่นพี่ชั้นแท้ๆ แต่ขี้กลัวจัง จะไหวไหมเนี่ย" *เดินมาเก็บมีดแล้วยื่นให้สึงุมิ "เอ้านี่ ถ้าอยากรอด ต้องกล้าสู้ กล้าฆ่า เข้าใจไหม?"

สึงุมิ:"..."

ชิอง:"เอ้า รับไปสิ"

สึงุมิ:*รับมีดมา ในขณะมี่มือยังสั่นอยู่ ก่อนจะเดินตามชิองไป

ชิอง:"เธอ ไม่สิ คุณอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย ดูท่า กินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสินะ"

สึงุมิ:"เป็นสัปดาห์น่ะ" *คิดในใจ "รู้ได้ไงกัน"

ทั้งคู่ เดินออกมาจากอาคาร แล้วมาถึงหน้าโรงเรียน แต่ ทั้งคู่ก็ได้เจอกับคนสองคน ที่ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบไปแล้ว ไม่รอช้า ชิอง พุ่งเข้าไปสู้กับพวกมันทันที แต่ไม่โดนพวกมันโจมตีกลับซักรอบ

สึงุมิ:*คิดในใจพร้อมแววตาเปล่งประกาย "เป็นรุ่นน้องชั้น แต่เก่งจัง"

ชิอง:*หันมามองสึงุมิ "เอ้า ลองฆ่ามันดูสิ ฝึกไว้ เพราะในอนาคต ต้องฆ่าอีกเยอะ"

สึงุมิ:*เดินมา กำลังจะใช้มีดฆ่ามัน แต่มือก็สั่นเล็กน้อย ง้างมีด เตรียมแทง

ฉึกๆๆๆๆ

เธอแทงไปที่หัวหลายทีมากๆ ในขณะที่หลับตาไปด้วย ก่อนจะแทงรอบสุดท้าย ด้วยความรุนแรง

ฉึกส์!

สึงุมิ:*หอยเล็กน้อย

ชิอง:*เดินมาใกล้ๆ ก่อนจะจับไหล่เธอ "ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ชินเอง"

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะเป็นโรงเรียนเกณฑ์ทหาร ได้มีชายหนุ่มคนนึง กำลังใช้ผ้าพันแผล พันไปที่ตาขวาของตัวเอง ก่อนจะหยิบปืนสไนเปอร์ กับกระเป๋า แล้วเดินออกมา แล้วเล็งไปที่ผู้ได้รับผลกระทบคนนึง แล้วพูดขึ้นว่า

"ถึงเวลา ที่ชั้นจะต้องลุกขึ้นสู้แล้วสินะ"

ก่อนจะ

ปั่ง!!

ยิงใส่ผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น แล้วเดินออกมาจากอาคาร

ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

สึงุมิ:*หยิบแซนวิชขึ้นมา "ชิองจัง ชอบแซนวิชไส้อะไรเหรอ?"

ชิอง:"อืม อะไรก็ได้"

สึงุมิ:"งั้นเหรอ โอเค" *นำแซนวิชใส่กระเป๋า "แล้วเราจะไปไหนกันต่อเหรอ"

ชิอง:"ไม่รู้สิ อาจจะเดินไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เจอพวกได้รับผลกระทบ" *นำขนมใส่กระเป๋า

ทั้งคู่เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ เข้าไปในตรอกๆนึง ก่อนที่ชิองจะหยุดเดิน เพราะได้ยินเสียงคน

ชิอง:"หยุดก่อน ชั้นได้ยินเสียงคน"

ทั้งคู่เดินไปตามเสียง ก่อนจะเจอชายคนนึง กำลังคลานหนีหญิงสาวอีกคน

ชายหนุ่ม:"ขอร้องล่ะ! อย่าฆ่าชั้นเลย!"

ปั่ง! ปั่ง! ปั่ง!

หญิงสาวคนนั้น ใช้ปืนพก ยิงใส่ชายหนุ่มสามนัด จนหยุดนิ่ง

ชิอง:"มีปืนด้วย ถ้ามันรู้ว่าเราอยู่นี่ เราน่าจะสู้กับมันยาก รีบไปจากตรงนี้กันเถอะ"

ทั้งคู่ไปจากตรงนั้น โดยไม่ให้เธอรู้ จนกระทั่งออกไปเจอสี่แยก

สึงุมิ:"เธอมีแผนจะไปไหนต่อหรือเปล่า ถ้าเจอพวกนั้นอีกจะทำยังไง"

ชิอง:"จะไปไหน ชั้นยังไปรู้ แต่ถ้าเจอพวกนั้นอีก เราจะไม่ให้พวกมันรู้ตัว แต่ถ้าพวกมันรู้ตัว เราคงต้องสู้"

สึงุมิ:"งั้นเหรอ" *เดินเข้ามาข้างๆ "ชิองจังเนี่ย ทั้งใจกล้า ทั้งสู้เก่ง แถมยังฉลาดอีก ดีจังที่มีรุ่นน้องที่พึ่งพาได้แบบนี้" *ยิ้มเล็กน้อย

ชิอง:*หน้าเริ่มแดง "หนิ ทำไมอยู่ๆมาชมชั้นแบบนี้ล่ะ ชั้นก็เขินเป็นนะ" *มองด้วยสายตาเขินอาย

สึงุมิ:"ก็มันจริงนี่นา มีรุ่นน้องแบบนี้ รู้สึกสบายใจจัง"

ชิอง:"คุณสึงุมิ พอได้แล้วน่า" *หน้าเริ่มแดงขึ้นแบบเห็นได้ชัด

สึงุมิ:"ฮิๆ ล้อเล่นน่า" *เห็นบางอย่างอยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน

อีกฝั่งหนึ่งของถนน มีผู้ได้รับผลกระทบคนนึง กำลังเล็งธนูมาที่ชิอง ก่อนจะยิงธนูมา

ฟี้ว!

สึงุมิ:"หลบเร็ว!!" *ผลักชิองลงไปที่พื้น

ลูกธนูพุ่งผ่านเฉียดหัวสึงุมิไป ก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นมาเตรียมรับมือ

ชิอง:"ดูท่า เราต้องรับมือนะ" *พุ่งไปหาผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น แล้วใช้ไม้เบสบอลฟาด แต่ไม่โดน ผู้ได้รับผลกระทบ จึงหยิบลูกธนูออกมา แล้วกะจะแทงใส่ชิอง แต่ก็ไม่โดนเช่นกัน สึงุมิที่ยืนดูอยู่จึงรีบเข้าไปช่วยทันที โดยการใช้มีด แทงไปที่หลังของผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น ชิองจึงใช้ไม้เบสบอลฟาดซ้ำ 2-3 รอบ

ชิอง:"เกือบไปแล้วไหมล่ะ ขอบคุณนะ คุณสึงุมิ"

สึงุมิ:"มะ...ไม่เป็นไร"

ปั่ง!

มีกระสุนพุ่งผ่านระหว่างทั้งคู่ไป เมื่อทั้งคู่หันไปตามที่มาของกระสุนปืน ก็พบกับผู้ได้รับผลกระทบอีกคน ที่ใช้ปืนพกเป็นอาวุธก่อนที่ผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น จะชี้นิ้วไปที่อีกฝั่งของทั้งคู่ เมื่อทั้งคู่มองไปรอบๆ ก็พบกับผู้ได้รับผลกระทบอีกหลายคน ใช้ทั้งมีด ใช้ทั้งปืน แต่ ผู้ได้รับผลกระทบคนนึง เดินมาในท่าทางที่ไม่รีบร้อน ใช้ดาบคาตานะเป็นอาวุธ

ชิอง:"ท่าทางแบบนั้นมัน อย่าบอกนะว่า พวก The Cold"

สึงุมิ:"The Cold เหรอ หมายความว่ายังไง?"

ชิอง:"คืองี้ ผู้ได้รับผลกระทบส่วนใหญ่ จะถูกเรียกว่า The Rabid พวกนี้จะบ้า เร็ว ไร้สติ ส่วนไอหมอนั้น น่าจะเป็นพวก The Cold พวกนี้จะฉลาด รอบคอบ มีไหวพริบ พวกนี้เท่าที่ชั้นได้ยินมา มันน่ากลัวและอันตรายมากๆเลย"

สึงุมิ:"แล้วจะทำยังไงดีล่ะ"

ชิอง:"ก็มีแค่ทางเดียวเท่านั้นแหละ ก็คือสู้"

The Cold คนนั้น ได้ใช้ดาบ ชี้มาที่สองคนนั้น แล้วพวกมีเหลือ จึงพุ่งเข้าไปหาทีละคน ส่วนชิองกับสึงุมิจึงค่อยๆจัดการกับพวกที่พุ่งเข้ามาทีละคน ทั้งคู่ช่วยกันจัดการ จนเหลือแต่ The Cold คนเดียว แต่ ขณะที่ทั้งคู่กำลังมองมาที่ The Cold นั้นเอง

The Cold:"ไอพวกนี้ มันไม่ได้เรื่องจริงๆ" *มองมาที่ทั้งคู่ "ชั้นต้องจัดการเองสินะ"

สึงุมิ:"พูดได้ งั้นเหรอ?"

ชิอง:"พูดได้ด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"

The Cold:"กะไว้อยู่แล้ว ว่าพวกเธอต้องแปลกใจ ช่างเถอะ ชั้นจะทำให้พวกเธอ ตายแบบไม่ทรมานที่สุดเอง" *พุ่งมาด้วยความเร็วสูง

ฟึบ!

มันใช้ดาบ กะจะฟันทั้งคู่ แต่หลบทัน ทั้งคู่พอจะโจมตีใส่มันได้บ้าง แต่ก็ตึงมืออยู่ในระดับนึง ก่อนที่ The Cold จะใช้ดาบแทงไปที่ขาของชิองได้ แล้วเตะสึงุมิจนกระเด็น

ตุบ

ชิอง:"บ้าเอ้ย" *กุมแผลที่ขาเอาไว้

สึงุมิ:"ชิอง!"

The Cold:"เจ็บสินะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หานเจ็บเอง" *ง้างดาบเตรียมฟัน

สึงุมิ:"ชิอง!!"

ทันใดนั้น

ปั่ง!!

มีกระสุนพุ่งทะลุหัวของ The Cold ก่อนที่เขาจะได้ฟัน ทั้ง3 คนได้หันไปตามที่มาของกระสุนปืน แล้วได้เห็นชายที่ถือปืนสไนเปอร์ เล็งมาที่ The Cold ใส่ผ้าพันแผลปิดตาข้างขวา ผมสีดำ แววตาสีดำ ใส่ชุดแบบนักเรียนเกณฑ์ทหาร ก่อนที่เขาจะลดปืนลง

จบตอนที่1

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***