ฟื้นคืน

ชั่วขณะจิตนั้น...ฉันก็รู้สึกตัวและลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง..น้ำ...น้ำ..คอของฉันแห้งเหมือนเป็นผุยผง...และพยายามขยับตัวอย่างยากลำบาก...

มีใครอยู่มัย...น้ำ..น้ำ..เสียงของฉันมันเล็กแหลมและแผ่วเบาจนไม่สามารถมีใครได้ยิน..จนกระทั่งฉันพยายามควานหาบางสิ่งบางอย่างสะเปะสะปะไปจนกระทั่งไปปัดเอาอ่างน้ำใบเล็กที่วางอยู่ข้างๆตัวของฉันหกลงกระจายเต็มพื้นห้องนั่นแหละจึงทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งสับปะหงกอยู่ข้างตัวฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างเร็ว หลงเออร์...หลงเออร์ของแม่ฟื้นแล้ว...เสียงของนางทั้งตื่นเต้นและยินดีเหลือแสน..

ท่าน..กุ้ยซื้อ....บุตรีของท่านรู้สึกตัวแล้ว..นางรีบลุกวิ่งออกไปจากห้องอย่างเร็วเพื่อไปตามท่านกุ้ยซื้อ..ที่บ้านหลังใหญ่อย่างรีบเร่งและตะโกนบอกให้หลานสาวอีกคนมาเฝ้าฉันเอาไว้.. สักพัก๋มีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มท่าทางหยิ่งยะโส..อายุน่าจะแก่กว่าฉันสักเล็กน้อย..เดินเข้ามาในห้องที่ฉันนอนอยู่..มองฉันด้วยหน้าตาไม่พอใจ..และหันมาตะคอกใส่ฉันทันที

" ร่างกายก็อ่อนแอแล้วยังจะมาทำให้ทุกคนในบ้านเป็นห่วงยุ่งยากวุ่นวายไปหมด.."

ฉันนอนฟังด้วยสายตาเรียบเฉย..และสงสัยเป็นอันมากว่าเด็กผู้นี้เป็นใครทำมัยถึงพูดกับฉันแบบนี้..ตอนนี้ฉันรู้สึกอ่อนเพลียมากเหลือเกินจนไม่มีแรงไปต่อล้อต่อเถียงกับใครได้อีก..จึงเลือกที่จะหลับตาลงอย่างช้าๆ..เด็กคนนั้นเมื่อเห็นฉันไม่โต้ตอบก็ร้องหึ..ออกมาอย่างขัดใจ....แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้เก่าๆตัวหนึ่งด้วยท่าทางที่แสนรังเกียจ..ที่ต้องมาเฝ้าฉันในสถานที่อับชื้นและสกปรกแบบนี้..

สักครุ่หนึ่งก็มีชายใส่ชุดสีครามสดใสท่าทางองอาจน่าเกรงขามนัยตาสีดำสนิทดุจเหยี่ยวเดินนำหน้าหญิงวัยกลางคนเมื่อครู่เข้ามาในห้องอย่างเร็ว

ที่แท้เป็นนายท่านเจ้าบ้านเหอมิงที่ชุบเลี้ยงสองแม่ลูกตระกูลจึงเอาไว้หลังบ้านนี่เอง.

เหอมิง.หรือชื่อเต็มว่าเหอมิงกุ้ยซื้อ...ชุบเลี้ยงบุตรที่เกิดจากสาวใช้..ที่ชื่อเหอชุนลี่นั่นคือฉันโดยฝากให้สองอาหลานเลี้ยงดูอย่างลับๆมาเป็นเวลา5ปี..โดยเรียกจึงเชียงลี่เป็นแม่มาตลอดโดยที่ไม่เคยเห็นหน้าแม่ผู้ให้กำเนิดเลยสักครั้ง..ฉันอยู่ในสถานะหลบซ่อนๆในตระกูลเหอมาตลอด5ปี จึงมีสภาพที่อ่อนแอด้วยการเลี้ยงดูที่ต้องกระเบียดกระเสียด..จนกระทั่งเหอชุนลี่ตัวจริงต้องตายจากไป..การที่ฉันมาอยู่ในร่างนี้ในสภาพอ่อนแอจึงทำให้นายท่านเหอรู้สึกผิดกับบุตรสาวของตนเป็นอันมาก...นายท่านเหอไม่ต้องการให้มีผู้ใดรู้ว่าหลงเออร์เป็นบุตรีของท่าน..จึงมอบนางไว้ให้อยู่ในความดูแลของหญิงม่ายตระกูลจึงและแม่ม่ายตระกูลจึงเรียกฉันว่าจึงหลงเออร์นั่นเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

กำเนิดใหม่

บทต่อไป

ย้ายบ้าน



ฮอต

Comments

