พันธะรัก...สาปเสน่ห์

ฝ้าย หญิงสาวจิตใจอ่อนโยน สดใสราวแสงตะวัน รักอยู่กับคธา พ่อหมอหนุ่มผู้มีนัยน์ตาดำสนิท รอยยิ้มอบอุ่น และเสียงทุ้มที่เหมือนปลอบขวัญโลกใบนี้

ผู้คนต่างอิจฉาความรักของทั้งคู่ ฝ้ายไม่เคยมองชายใดอีกเลยนอกจากเขา คธาเองก็เฝ้าดูแลเธอทุกลมหายใจ ราวกับเธอคือสมบัติเพียงชิ้นเดียวในชีวิต

แต่เมื่อฤดูฝนมาเยือน อะไรบางอย่างเริ่มเปลี่ยนไป...

ฝ้ายเริ่มป่วยโดยไร้สาเหตุ แน่นหน้าอก หายใจติดขัด ปวดหัววูบวาบและหนาวสลับร้อน ดวงตาเหม่อลอยเหมือนมีใครแอบกระซิบอยู่ข้างหูตลอดเวลา เสียงฝีเท้าในบ้านยามดึก ลมหายใจแผ่วเบาที่ไม่มีเจ้าของ

เพื่อนสนิทของฝ้ายพาเธอไปหาพระในวัดป่า ท่านมองเธอเพียงครู่เดียวแล้วหลับตาแน่น

“ของแรง…เล่นใส่ตรงวิญญาณ ไม่ใช่แค่ใจ”

พระให้พวกเธอหาสมุนไพรหายาก — ใบหนาด ใบส้มป่อย ขมิ้น ไม้ข่าผี และรางจืด

ต้มน้ำอาบในคืนจันทร์เต็มดวง ฝ้ายทำตามทุกขั้นตอน ร่างของเธอสั่นเทิ้มเมื่อหยดน้ำสุดท้ายรดบนผิว

จากวันนั้น…อาการของฝ้ายค่อย ๆ ดีขึ้น แต่คธากลับรู้สึกถึงบางอย่างที่สูญหาย

ฝ้ายไม่สบตาเขาอีก

ฝ้ายไม่หัวเราะเหมือนเดิม

ฝ้าย…ไม่รักเขาอีกแล้ว

คธาคลั่ง ความเย็นชาของฝ้ายเหมือนกระชากหัวใจเขาออกมาบด

เขาค้นกล่องไม้เก่าใต้ถุนบ้าน เจอคาถาเก่า ตำราที่ปู่เคยเตือนว่า

"อย่าผูกใจคนด้วยมนต์ดำ ถ้าไม่แน่ใจว่าหัวใจนั้น…เป็นของเจ้าเอง"

แต่มันสายไปแล้ว เขาเคยผูกใจฝ้ายไว้แน่นจนเธอหายใจแทบไม่ได้—แต่เพิ่งรู้ว่า...