ฝนยังตกไม่หยุด แต่เช้านี้แสงแดดแทรกผ่านเมฆหนา วายุขับรถไปที่มหาวิทยาลัยศิลป์กร — เป้าหมายคือห้องสมุดเก่าที่ทิชาเคยทำงานอยู่
เจ้าหน้าที่หญิงวัยกลางคนชื่อพี่ศรีเป็นคนดูแลที่นั่น เธอยิ้มอ่อนเมื่อได้ยินชื่อทิชา แต่แววตากลับหลบเลี่ยง
“ทิชา...เธอเป็นเด็กดีนะ ขยัน เงียบ ๆ ไม่สุงสิงกับใครนัก แต่พักหลังดูเครียด ๆ ไปหน่อย” พี่ศรีพูดขณะพาเขาเดินผ่านชั้นหนังสือเก่า
“เคยมีใครมาหาเธอที่นี่บ้างไหม? ผู้ชายแปลกหน้า เพื่อนที่ดูไม่เข้ากับที่นี่?”
เธอส่ายหน้า “ไม่เคยเห็นใครแบบนั้นเลยค่ะ แต่เธอชอบนั่งอ่านแฟ้มจิตเวชเก่า ๆ ของโครงการวิจัยจากปี 2557 บ่อย ๆ บอกว่าจะเอาไปทำธีสิส”
วายุชะงัก “จิตเวช?”
“ใช่ค่ะ แต่เป็นแฟ้มลับนะคะ ปกติไม่ให้คนนอกดู...แต่คุณเป็นนักสืบใช่ไหม”
พี่ศรีพาเขาไปห้องเก็บเอกสารด้านหลังล็อคอย่างดี วายุก้มดูแฟ้มชื่อ “โครงการ 0417 - การศึกษาบุคลิกภาพในกลุ่มบุคคลสูญเสียตัวตนจากเหตุการณ์รุนแรง”
ในแฟ้มมีบันทึกการสัมภาษณ์ผู้ป่วยหลายคน หนึ่งในนั้นมีชื่อว่า “ญาดา”
อ่านผ่าน ๆ ดูเหมือนไม่เกี่ยวกับคดีของทิชา — จนกระทั่งวายุเห็นภาพแนบท้ายแฟ้ม
หญิงสาวในภาพนั่งในห้องสัมภาษณ์ หน้าตาซูบซีด ท่าทางหวาดระแวง...แต่ใบหน้านั้น เขาจำได้ดี
เธอคือเหยื่อในคดีฆาตกรรมเมื่อสิบปีก่อน — คนที่เขาไม่เคยหาคำตอบให้ได้
ข้างภาพมีโน้ตลายมือทิชาเขียนไว้
> “ทุกอย่างเริ่มจาก ‘ญาดา’ คนที่ถูกลืม… หรือถูกแทนที่?”
วายุยืนมองออกไปนอกหน้าต่างห้องสมุด เงาของเขาสะท้อนจาง ๆ บนกระจก...ซ้อนทับกับเงาอีกเงาหนึ่งจากมุมตรงข้ามของห้อง
เมื่อเขาหันกลับไป — ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Chị google là em
เศร้าเสียใจ
2025-05-13
0