เสียงสัญญาณเตือนจากระบบควบคุมของยานพ็อดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นเสียงเตือนที่ไม่อาจละเลยได้อีกต่อไป
คำสั่งเรียกตัวด่วน:
เจ้าหน้าที่ลูมิน่า เวล ให้กลับสู่ยานโพรมีธีอุสภายใน 12 ชั่วโมง
สถานะ: ไม่ปฏิบัติตาม \= ถูกระงับภารกิจและเพิกถอนสิทธิ์นักสำรวจ
ลูมิน่านั่งนิ่งในพ็อด แสงหน้าจอกระพริบสลับไปมากับเสียงเตือน แต่ใจเธอไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว นอกจากเสียงของเขา
“เธอจะทิ้งโลกของเธอเพื่อข้า… จริงหรือ?”
เสียงนั้นยังคงไร้โทน ราบเรียบ แต่ในนั้นแฝงความลังเล ความกลัว… ความรู้สึกที่เธอไม่เคยคิดว่า "สิ่งมีชีวิตจากความว่างเปล่า" จะมี
“ฉันไม่ได้ทิ้งโลก…” เธอพูดเสียงเบา
“แต่โลกไม่เคยมีที่ให้เขาแบบคุณมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว”
แสงจาง ๆ จากร่างของแซ็คส่องวาบอยู่ในความมืดภายนอกพ็อด ร่างของเขาไม่เป็นรูปทรงตายตัว มีเพียงการสั่นไหวของสสารที่ดูเหมือนหมอกสีดำเคลื่อนไปมา แต่บริเวณที่อยู่ใกล้เธอที่สุดเริ่มเปล่งแสงเรือง ๆ ละมุนตา
มันเป็นแสงสีฟ้าขาว—อ่อนโยน ไม่ใช่เพื่อกลืนกิน แต่เพื่อ “ใกล้ชิด” เธอ
การที่แมงกินดาวปล่อยแสงออกมาเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรเป็นไปได้เลย
เพราะมันคือการ “ย้อนธรรมชาติของตัวเอง”
“ข้าไม่รู้ว่าการอยู่เคียงข้างใครหมายความว่าอะไร… แต่ข้าอยากเรียนรู้”
“แม้ต้องละทิ้งสิ่งที่ข้าเคยเป็นมา”
เธอยกมือแนบกับกระจกของพ็อด
อีกฝั่งหนึ่งคือความว่างเปล่า
แต่เงาของเขาค่อย ๆ โน้มเข้าหา เสมือนสัมผัสกันผ่านกระจกบางนั้น
“งั้นเราหนีไปด้วยกัน”
“คุณกับฉัน ไปยังที่ที่ไม่มีใครตามมาได้”
แซ็คเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนตอบอย่างช้า ๆ
“เธอมีที่หมายในใจหรือ?”
“ในจักรวาลนี้… มีที่ใดที่แมงกินดาวจะอยู่ได้โดยไม่ถูกกลัว?”
ลูมิน่ายิ้มออกทั้งน้ำตา
“ยังไม่เคยมี… แต่ถ้าไม่มี เราก็สร้างมันขึ้นมาเอง”
เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงดัดแปลงระบบนำทางของพ็อด เปลี่ยนรหัสส่งสัญญาณให้ออกจากรัศมีตรวจจับของยานแม่ เสี่ยงโดนตัดสัญญาณและพลังงานสนับสนุนทั้งหมด
แต่ในเมื่อพลังงานบางส่วนมาจากตัวแซ็คอยู่แล้ว
เธอไม่ต้องการอะไรจากโลกอีก
พวกเขาออกเดินทาง
พ็อดเคลื่อนตัวออกจากอ้อมยานแม่ช้า ๆ แล้วค่อย ๆ เร่งความเร็ว
เส้นทางที่เลือกคือเขตมืดที่สุดในแผนที่จักรวาล เขตที่ไม่มีชื่อ ไม่มีดาว ไม่มีเป้าหมายทางวิทยาศาสตร์ใด ๆ
แต่สำหรับเธอ มันคือ เส้นทางสู่อิสรภาพ
เขาอยู่ใกล้เธอตลอด
ไม่อยู่ “ใน” ยาน แต่อยู่รอบมัน
เหมือนม่านของจักรวาลที่โอบล้อมเธอไว้จากภายนอก ปกป้อง และไม่กลืนกิน
บางครั้งเขาส่งภาพเข้ามาในจิตของเธอ
ภาพที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน—สนามหญ้าใต้แสงดาวอ่อน ๆ โลกต่างดาวที่ไม่มีชื่อ เสียงลมหายใจของสิ่งมีชีวิตประหลาดที่หลับอย่างสงบ
เขาเริ่ม “จำลอง” ความฝันขึ้นมาให้เธอเห็น
ลูมิน่าเริ่มเขียนบันทึกอีกครั้ง
ครั้งนี้เธอไม่บันทึกข้อมูลวิทยาศาสตร์
แต่บันทึกเรื่องราวของเขา—ของสิ่งที่โลกเรียกว่า “ภัยคุกคามจักรวาล”
ในรูปแบบของใครบางคนที่เรียนรู้จะรัก
“เขายังไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เขาพยายามทุกวัน
เขาถามว่าทำไมเพลงถึงทำให้ฉันร้องไห้
เขาถามว่าความทรงจำสำคัญยังไง
และวันนี้ เขาสร้างดอกไม้ดวงแรกจากแสงของเขาเอง…
ถึงแม้มันจะอยู่ได้แค่สิบวินาที แต่มันก็สวยงามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นในจักรวาล”
แต่วันหนึ่ง
เสียงเตือนจากระบบความปลอดภัยของยานกลับดังขึ้นอีกครั้ง
มีบางอย่างกำลังไล่ตามพวกเขา
ลูมิน่าเปิดจอภาพสำรอง—แล้วหัวใจแทบหยุดเต้น
ยานสงครามของภาคีป้องกันจักรวาลโลก
พร้อมอาวุธพลังงานแม่เหล็กสูงสุด กำลังมุ่งหน้าเข้ามาโดยตรง
ข้อความถูกส่งมาโดยไม่ต้องถอดรหัส:
“ส่งตัวสิ่งมีชีวิตผิดธรรมชาติให้กับเรา หรือจะถูกจัดการในฐานะภัยร่วม”
แซ็ครับรู้ได้โดยไม่ต้องแปล
เขาค่อย ๆ หันสายตาไร้รูปร่างมาหาเธอ
“ข้าไม่อยากสู้”
“แต่ข้าจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไป”
ลูมิน่ากำมือแน่น
เธอรู้ว่าหากเกิดการปะทะ...
แซ็คจะสามารถกลืนทุกอย่างได้ในชั่วพริบตา
แต่เขาอาจสูญเสียตัวตนที่เขา “เพิ่งเริ่มเป็น”
เธอจับแผงควบคุมแน่น สูดลมหายใจลึก
“เราไม่สู้… แต่เราจะไม่ยอมกลับไป”
เธอเปลี่ยนเส้นทางไปยัง “ดินแดนว่างเปล่ากึ่งมิติ”
ช่องโหว่ของกาล-อวกาศที่ไม่เสถียร
ไม่มีใครกล้าเข้าไป ไม่มีอะไรออกมาได้
แต่มันคือจุดเดียวที่เรดาร์ไม่สามารถติดตามพวกเขาได้อีก
ก่อนพ็อดจะพุ่งเข้าสู่รอยแยกมิตินั้น
เธอหันมามองออกไปนอกกระจกเป็นครั้งสุดท้าย
เงาของแซ็คยังอยู่ตรงนั้น สั่นไหวด้วยความลังเล
“เธอแน่ใจหรือ” เขาถาม
“ว่าข้าคือสิ่งที่เธออยากพาไปในโลกใหม่ ที่ไม่มีใครเคยเข้าไปถึง?”
เธอยิ้มอย่างมั่นใจ
“คุณไม่ใช่สิ่งที่ฉัน พาไป”
“คุณคือ โลกใหม่ ที่ฉันกำลังจะไปหา”
พ็อดพุ่งเข้าสู่ความว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์
ไม่มีแสง
ไม่มีทิศ
ไม่มีเวลา
มีเพียงความเงียบ...
และเสียงกระซิบของใครบางคน
ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น “จุดจบของจักรวาล”
แต่วันนี้… เขาเริ่มต้น “บางสิ่ง” ที่ไม่เคยมีอยู่มาก่อน
จบบทที่ 2
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments