1st P 01

ณ ในอาคารใต้ดินนอกชาญเมือง

ธอณ

“อ้า..าาา!”

ธอณ

‘เจ็บๆๆๆๆ เจ็บชิบหายเลย!’

แขนซ้ายของฉันเลอะไปด้วยเลือดจากแผลที่ถูกยิง

ตอนนี้ฉันอยู่ตรงทางเดินยาว รอบข้างของผนังดูเหมือนทำจากคอนกรีต ช่วงบนเต็นไปด้วยสายไฟที่ถูกยึดไว้ระโยงระยาง ฝ้าเพดานมีหลอดไฟ ไปตามทาง บ้างปกติ บ้างก็กระพริบ มีสะเก็ดไฟกระเด็นไปมา จากสายไฟที่ฉีกขาดเสียหาย

ธอณ

“ยังรอดอยู่ไหม”

ผมส่งเสียงถามถึง ณ บริเวณนั้น

เป็นความหวังลมๆแล้งๆว่าคงจะมีใครตอบมา

มันเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลเจิ่งนอง จากการสังหารหมู่

ธอณ

“อยู่ไหนนะ”

มันเป็นความเชื่อว่าที่นี่ปรอดภัย จึงด้ายคุ้ยหากล่องพยาบาลตามศพของเพื่อนร่วมงาน

และในที่สุดฉันก็เจอ

ธอณ

อื้.....อออ

ตอนแรกก็ว่าเหมือนจะหายเจ็บ

เมื่อต้องห้ามเลือด แต่ว่าการพยายามทำด้วยตัวคนเดียวด้วยมือข้างเดียวมันลำบากเสียเหลือเกิน

ธอณ

“เสร็จซะที”

มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ววนะ?

ธอณ

...

แน้หละฉันแกล้งตายแล้วปล่อยให้พวกมันผ่านไปยันชั้นถัดไปได้

เงินเดือนฉัน!!!

ธอณ

“ฉันนี้มันเลวจริงๆ”

สำนึกด้ายตอนนี้ก็คงสายไปแล้ว

ก็ในเมื่อตอนนี้ฉันยังไม่ตาย

ช้าหรือเร็ว

ฉันคงหนีไม่พ้น

ความสิ้นหวังมันกัดกินจิตใจ

กล้ามเนื้อตา กระตุกและปวดหัว

ความชาที่ขาแทบเป็นตะคริว

ท้องใส้แทบปั่นป่วน

แทบอาลัยตายอยาก

ได้แต่เพียง อาลัยในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

Dr.

Hello!

Dr.

ฉันเห็นผ่านกล้องนะ

Dr.

แกยังOKดีอยู่หรือป่าว

Dr.

ตอบกลับด้วย

เสียงที่ส่งออกมาจากวิทยุสือสารเครื่องสีแดง ที่ไม่รู้ว่าเป็นสีดั้งเดิม หรือเพราะว่ามันเปื้อนเลือดกัน

เสียงนั้นทำให้ฉันหายจากความคิดในหัวที่ฟุ้งซ่านของฉัน

ฮะ

ธอณ

ฮาาาาาาา

ธอณ

ฮะฮะฮะ

ฉันยังยิ้มรับและหัวเรอะอยู่ได้ไงกัน

ในสถานการณ์แบบนี้

ธอณ

ในสถานการณ์แบบนี้เนี้ยนะ

บางทีของขวัญเพียงอย่างเดียวที่มีความสุขที่สุดในชีวิต

คือลมหายใจที่เข้าออกอยู่นี้

ธอณ

ยังหายใจได้

คือหัวใจที่ยังคงสูบฉีดเลือด

ธอณ

ยังเต้นอยู่

และร่างกายที่ยังรู้สึกว่าล้าอย่างแสนสาหัส

ธอณ

ไม่ไหวแล้ว

ธอณ

ผม.

ธอณ

....

...................

Dr.

ยังปกติอยู่สินะ

Dr.

.....

Dr.

เรามีงานต้องทำ

เสียงนี้เเหละที่ฉันอยากได้ยิน

เสียงนี้แหละที่ฉันมีคำถามที่ต้องการคำตอบให้จากเข้า

ธอณ

คุณทำอะไรลงไป

ฉันหาต้นเสียงและคว้าวิทยุสื่อสารเครื่องนั้น

ฉันกลัวเหลือเกินกับการเอ่ยปากพูดคำนี้ออกไป

ธอณ

คุณทำอะไรลงไป

Dr.

เราไม่มีเวลาแล้ว เด็กทุน

Dr.

แกเป็นสมบัติของเรา

Dr.

ยังจำขอตกของเราได้อยู่ใช่ไหม?

ธอณ

ผมไม่เคยลืม

ธอณ

แต่..

Dr.

ขณะนี้ผู้บุกรุกติดอาวุธสงครามได้ฝ่ามาถึงชั้นGแล้ว

Dr.

รวบรวมฝ่ายรักษาความปลอดภัยแล้วสะกัดมันไว้

เสียงออกคำสั่งของเขาเหมือนจะสือสารกับใครบางคนนอกเหนือจากจุดที่ฉันประจำอยู่

Dr.

ส่วนแกเด็กทุนจากชั้นP

Dr.

ไปสมทบกับคนที่เหลือที่ชั้นO

รู้ทั้งรู้ว่าฉันบาดเจ็บ ก็ยังคงใช้งานเยี่ยงทาส

แม้ปฏิเสธไม่ได้ก็ได้แต่เพียงระบายโทสะเป็นคำพูดออกมาจากก้นบึ้งของกางและใจ

ธอณ

“ไอ้..!เ..ี้ย..!หมอ..!”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ