รักแรกโคตรsad

ใจเต้น กลัว วิตกกังวล อยากลอง เขินอายแทบไม่กล้ามองหน้า...

เกม ล้มตัวลงนอนเอาหัวมาหนุนตัก บัว บัวได้แต่นั้งตัวเก็งแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก เกมเอาเมือจับหัวบัวโน้มลงมาปากเกือบจะชนกันอยู่แล้ว บัวขืนไว้ด้วยความเขินยิ้มแก้เขิน เกมยิ้มโน้มตัวหอมแก้มบัวไป1ฟอด บัวได้แต่ยิ้มทำอะไรไม่ถูก จากนั้นเกมก็ไม่พูดอะไร หอมแก้มบัวอีกทีแล้วมาจุ๊บที่ปาก มือก้เริ่มมาล้วงเข้าไปในเสื้อ และจับ2เต้าของบัว ใจบัวตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอยากขัดขืนปล่อยให้เกมทำตามใจจน ปลดเสื้อในตอนในไม่รู้กางเกงยีนก็ถูกถอดออกมาแบบไม่รู้ตัว บัวได้แต่หลับตาปล่อยใจกายให้เกมทำตามใจตัวเอง...เกมดูโปรเหมือนกันนะเนี๊ย..

เกม:เข้าห้องน้ำก่อนมั้ย เดี๋ยวเกมไปส่งบ้าน(พูดไปมือก้ลูปหัวบัวไป)

บัว:อือ(ใส่เสื้อในตามด้วยเสื้อยีด)

เกมมาส่งบัวหน้าบ้าน โบกมือบ๊ายบาย แล้วบอกบัวว่า พรุ่งนิ้เจอกันนะเลิกงานเกมมารับ (เกมลาออกจากงานที่ห้างแล้ว4-5วันให้เหตุผลว่าจะไปทำงานเซเว่น)

บัวถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน พ่อกับแม่และน้องเข้าห้องนอนหลับหมดแล้ว โบค่อยๆเดินให้เบาที่สุดเปิดประตูเข้าห้องตัวเองแล้วทิ้งตัวนอนบนที่นอน นอนคิดนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ หลับไปทั้งที่ยังยิ้มอยู่

หลังจากนั้นก็จะเป็นแบบนี้ทุกๆวันหลังเลิกงานหรือวันหยุด เกมก็จะมารับบัวไปบ้านทุกวัน ทุกวัน ไม่เที่ยวด้วยกัน ดูหนัง แล้วก็จบลงที่บ้านเกม พ่อแม่บัวไม่เคยรู้เลยว่าบัวมีแฟน บัวไปบ้านเกมก็ไม่เคบเห็นพ่อแม่เกมอยู่บ้านเลย ผ่านไปได้เดือนกว่าๆ เกมเริ่มมารับบัวที่ทำงานช้าลง อาจว่าทำรายงานบ้านเพื่อนบ้าง บางวันก็ไม่มาแล้วไม่โทรบอกปล่อยให้บัวรอ จนเริ่มทะเลาะกัน วันนึงเกมไม่ยอมไม่รับบัวโทรไปก็ไม่รับสาย บัวจึงไปหาที่บ้าน ไปเจอแม่เกม แม่เกมบอกบัวว่าเพื่อนมารับเกมตี้งแต่เย็นแล้ว แล้ววันนี้ก้ไม่ยอมไปทำงานด้วย แม่เกมก็บ่นลูกชายตัวเองให้บัวฟัง บัวรู้สึกจุก อยากร้องไห้ โมโห อยากเจอเกมแล้วถามให้รู้เรื่อง แต่ไม่รู้จะไปตามที่ไหน ได้แต่ร้องไห้แล้วกลับบ้าน ในใจคิดไปต่างต่าง จนเช้าเกมก้ไม่โทรกลับมา บัวไปหาเกมที่บ้านอีกครั้งตินเช้า วันนิ้บัวไม่ไปเรียน พอถึงหน้าบ้านรั่วเปิดอยู่บัวจึงเดินเข้าไปเลย แต่ประตูล็อกไว้ บัวเคราะเรียกคิดว่าพ่อกับแม่เกมคงไปทำงานแล้ว

บัว:เกม เกม อยู่มั้ย (เคาะนานมากทั้งตะโกนเรียกเพราะโมโห)

เกมดินออกมาเปิดประตูหน้าบึ้งตึง บัวเดินเข้าบ้านทันที

บัว:ไปไหนมา ทำไม่ทำแบบนี้เกม ไม่รักเราแล้วหรอทำไม่อ่ะ(ร้องไห้)

เกมไม่พูดอะไรเลยได้แต่นั้งเงียบหน้าตาไม่เหมือนคนที่รักกัน ไร้ความรู้สึก ไม่สนใจทั้งที่บัวร้องไห้อยู่ บัวก็ได้แต่ร้องไห้ อยู่แบบนั้นจนเกมพูดมาว่า

เกม:เลิกมั้ย....

ตั้งงแต่วันนั้นบัวร้องไห้เป็นอาทิต ซึมเป็นเดือนข้าวปลาไม่กิน จนซูบผอมกว่าเดิมบัวพยายามโทรหาเกมโทรไปง้อแต่ติดต่อไม่ได้เลยไม่กล้าไปหาที่บ้าน ได้แต่ตรอมใจไปเรียนก็ไม่รู้เรื่อง บัวออกจากงานที่ห้างเลยเพราะไม่มีใจจะทำอะไรทั้งนั้น รักแรกแล้วครั้งแรกด้วยบัวคิดว่ามันจะลืมได้จริงๆหรอ แต่ถ้ามันมีคนใหม่เข้ามาก็จะรักษาแผลได้ไวถูกป่ะ.. .

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***