บ้านใหม่ของครอบครัวเรา

จากเหตุการณ์นั้น ทำให้เด็กสาวบัวเริ่มระแวงคนมากขึ้น กลัวที่จะเดินเข้าซอยบ้าน ในตอนกลางคืน เวลาผ่านไปจนเข้ามอปลาย เด็กสาวเริ่มโตเป็นสาวรุ่น เริ่มมีคนจองมองเวลาเดินไปไหนมาไหนเข้ามาแซว เข้ามาถามชื่อโน้นนี้ มันไม่ได้ทำให้ บัวรู้สึกดีเลยกับขยะแขยงพวกขี้เมาในซอยมากกว่าเดิม

แม่ มีคนที่ทำงานแนนำให้ไปดูบ้านเข้าประกาศขายเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว มี3ห้องนอน ไปดูไม่พ่อ

พ่อ :อยู่แถวไหนละไปดูสิราคาเท่าไหร่ละ

แม่ :เค้าขาย200,000ถูกนะลองไปดูก่อนเพื่อเค้าลดให้

วันที่พ่อกับแม่และน้องชายไปดูบ้านบัวยังไม่เลิกเรียนเพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรม บัวแอบตื่นเต้นภาวนาขอให้พ่อกับแม่ตกลงชื่อบ้าน ถึงบัวจะไม่เคยเห็นบ้านหลังนั้นก็ตามขอแค่ได้ออกไปจากซอยนี้ซอยที่มีแต่คนบ้าพวกนี้

หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์ พ่อกับแม่ก็พาบัวกับน้องชายย้ายจากบ้านเช่าโทรมๆ หลุดพ้นซักทีนะไอ้ซอยที่มีแต่พวกขยะบัวคิด

บ้านหลังใหม่ความเป็นอยู่สภาพแวดล้อมดีขึ้นจนบัวเหมือนลอยได้ อาจไม่ใช่บ้านที่หรูหรา แต่เป็นบ้านเล็กๆที่เป็นบ้านของครอบครัวบัวจิงๆคนที่นี้ไม่มีพวกขี้เหล้าเมายาเลย ทุกอย่างมันช่างดีจริงจริง

เวลาผ่านไปพ่อแม่บัวก็ทำงานปกติหาเช้ากินค่ำ บัวจบมอ6แล้ว กำลังก้าวเข้าสู่มหาวิทยาลัย ส่วนน้องชายบัวเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นที่คึกคะนองพอสมควร พ่อกับแม่ก็ยังรักและตามใจน้องชายเช่นเดิม

บัวขอแม่กับพอเรียกต่อมาหาวิทยาลัยซึ่งพ่อกับแม่ก็พอมีกำลังส่งไหวแต่ตอนนั้นบัวไม่รู้หรอกว่าพ่อกับแม่ต้องไปหยิบยืมเค้ามา

บัวก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเริ่มรู้จักสังคมมากขึ้น เพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่มัธยมก็มาเรียนที่เดียวกัน ชีวิตที่ไม่เคยมีแฟนเลยก็เริ่มมีผู้ชายมาเข้าหามากขึ้น บัวเริ่มกล้ามองกล้าคุยกับผู้ชายมากขึ้นและเริ่มรักมีความรักครั้งแรกกับผู้ชายคนนึง ในระหว่างเรียนปี1บัวต้องหางานpart timeทำเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้าน แล้วอีกอย่างบัวเริ่มอยากแต่งตัว อยากซื้อเสื้อผ้าสวยๆ เพราะในตอนที่บัวโตเป็นสาวบัวไม่เคยขอเงินพ่อกับแม่ซื้อของที่ตัวเองอยากได้เลย บัวได้ทำงานที่ห้างแห่งนึง ได้ค่าแรงเป็นชั่วโมง เดือนนึงก็ได้ค่าแรง 4-5พันบาท

ทำงานที่นี่เหนื่อยไหมครับ เสียงเบาๆถามอยู่ด้านหลัง บัวหันไปมองคิดในใจเค้าคุยกับเราหรือป่าว

ผู้ชายผิวขาว รูปร่างสูง แต่งตัวค่อนข้างเท่ อายุน่าจะเท่าๆกับบัว ยืนยิ้มตาหยีพร้อมถามคำถามซ้ำอีก เหนื่อยไหมครับ

บัว :ไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ (ใจเต้น)🧒 เราชื่อเกมนะ ทำที่นี่มาได้2เดือนแล้ว เธอชื่ออะไรอ่ะ

บัว:ชื่อบัวค่ะ (ทำตัวไม่ถูก คิดในใจเค้าถามเพื่อชวนคุยหรือจะจีบหรืออะไร)

เกม:เกมขอเบอร์โทรได้มั้ยครับ (ยิ้มหวาน)

บัว :จะได้เป็นเบอร์บ้านนะเรายังไม่มีมือถือ (เสียงสั่น ก้มหน้าไม่กล้าสบตา อยากหายไปจากตรงนั้น) 02-53***

เกม:รอรับสายเกมด้วยนะ จากคำพูดนั้นบัวก็เดินเข้าแผนกใจเต้นไม่เป็นอันทำงาน คิดว่าเค้าจะโทรมาจริงหรอ

พอเลิกงานจากทําพาร์ทไทม์ถึงบ้านเกือบ5ทุ่ม บัวระแวงบวกหวังว่าเค้าจะโทรมามั้ย จนไม่อาบน้ำเสร็จจะเช้าห้องนอนมีเสียโทรศัพโทรมา บัวยกหูรับสายฮัลโหล

ฮัลโหลคับ เกมเองนะใช่บัวมั้ยครับ

หน้าร้อน ใจเต้น อยากกรี๊ด

นี้คือรักแรกแต่จะเป็นรักสุดท้ายมั้ย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***