เกิดใหม่เป็นแฝดนารูโตะ ความชอบ

ช่วงบ่ายหลายวันต่อมา

ฟู่ววว

มือเล็กประสานอิน ริมฝีปากล่างอมชมพูปล่อยบอลเพลิงขนาดใหญ่ลอยเหนือผืนน้ำ ขณะที่ร่างสูงยืนพยักหน้ายกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ทำได้ดีมาก

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

แบบนี้เราต้องชนะแน่นอน

เร็น (วัยเด็ก)

อื้อ!!

เร็น (วัยเด็ก)

นี่พี่โอบิโตะ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

หืม?

เร็น (วัยเด็ก)

คือว่า...

เร็น (วัยเด็ก)

ที่พี่บอกว่าจะสอนคาถาที่จำเป็น..

เร็น (วัยเด็ก)

ผมอยากเรียนเพิ่มอีกน่ะ

เร็น (วัยเด็ก)

[ ความรู้จากชาติที่แล้วกับชาตินี้ต่างกันสุด ๆ ]

เร็น (วัยเด็ก)

[ ถึงจะเอามาใช้ได้แต่ถ้าเรียนเพิ่มจากนี้คงดีกว่า.. ]

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

อยากเรียนอะไรเพิ่มล่ะ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ถ้าพี่สอนได้จะสอนให้หมดเลย

เร็น (วัยเด็ก)

[แล้วก็..โจทย์ที่พ่อให้.. ]

เร็น (วัยเด็ก)

อืม..

เร็น (วัยเด็ก)

วิชาเพลิงกับการเคลื่อนไหว

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ได้สิ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

แล้วคำตอบของพี่ที่ถามเมื่อวานล่ะ

เร็น (วัยเด็ก)

ที่ถามว่าชอบอะไรน่ะเหรอ

โอบิโตะพยักหน้า ก่อนจะพาเด็กชายมานั่งลงใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ เพื่อหลบแสงแดดตอนเที่ยงที่ร้อนระอุ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ใช่

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

แล้วคิดหรือยังว่าอยากทำอะไร

เร็น (วัยเด็ก)

อืมม

เร็น (วัยเด็ก)

[ชาติที่แล้วไม่ได้ไปไหนตามใจเลยสักครั้ง.. ]

โอบิโตะหันมองเด็กชายตัวเล็กครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อคลุมที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อสะบัดพาดไว้บนกิ่งไม้

ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้

เร็น (วัยเด็ก)

เปิดร้านขายของ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ห้ะ?

เร็น (วัยเด็ก)

แต่ว่าผมก็อยากไปที่อื่นด้วย

เร็น (วัยเด็ก)

ไปทุกที่ในโลกแล้วค่อยเปิดร้าน

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ถ้างั้นก็ตั้งคณะเดินทางไหมล่ะ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

สำรวจ..

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

แล้วจะสำรวจอะไรล่ะ

เร็น (วัยเด็ก)

//ชี้โอบิโตะ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

เห๋~

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

สำรวจพี่เหรอ?

เร็น (วัยเด็ก)

//ส่ายหน้า

เร็น (วัยเด็ก)

หมายถึงเสื้อผ้าต่างหาก

เร็น (วัยเด็ก)

วัสดุในการทอผ้าไง

เร็น (วัยเด็ก)

แต่ละพื้นที่จะมีอุณหภูมิต่างกัน

เร็น (วัยเด็ก)

ถ้าหากว่าเราไปสำรวจแต่ละพื้นที่ก็จะได้ข้อมูลที่ต่างกันใช่ไหมล่ะ

เร็น (วัยเด็ก)

พ่อน่ะให้โจทย์มาด้วยว่าอยากทำอะไรในอนาคต

เร็น (วัยเด็ก)

ผมชอบเสื้อผ้าที่แม่ถักให้

เร็น (วัยเด็ก)

อย่างผ้าพันคอ..

เร็น (วัยเด็ก)

ส่วนที่ชอบรองลงมาคือการเดินทาง

เร็น (วัยเด็ก)

พี่บอกว่าจะสอน

เร็น (วัยเด็ก)

ก็เลยคิดมาได้ว่าถ้าพี่ตะสอนเราก็น่าจะออกเดินทางกัน

เร็น (วัยเด็ก)

ผมก็จะได้ทำในสิ่งที่ชอบด้วย

เร็น (วัยเด็ก)

แล้วเรายังช่วยกันหารสของลูกอมแต่ละพื้นที่มาทำขายในหมู่บ้านได้ด้วยนะ

โอบิโตะเงียบไปพักหนึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าลูกศิษย์ต้วน้อยของเขาจะมีความคิดความอ่านที่ไกลขนาดนี้

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

[ นั่นสินะ ]

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

[ ถ้าทำตามที่เร็นบอก เราตั้งคาราวานขึ้นมาไปตามหมู่บ้าน ]

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

[ แฝงคนเข้าไปหมู่บ้านละสี่-ห้าคน เพื่อป้องกันการเกิดสงครามในอนาคต ]

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

[ ดีล่ะ แผนนี้ต้องเอาไปบอกครู]

มือเล็กดึงแขนเสื้อตัวในของพี่ชายที่ได้ชื่อว่าครู เบา ๆ ดวงตาสีฟ้าสดใสประสานเข้ากับดวงตาสีดำของโอบิโตะ มือหนาเลื่อนลงมาลูบผมของเด็กชายด้วยความเอ็นดู

เร็น (วัยเด็ก)

พี่โอบิโตะคิดว่าดีไหม

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ดีสิ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

ความคิดของเธอดีมาก ๆ เลยล่ะ

สิ้นเสียงของโอบิโตะ เด็กขายเจ้าของกลุ่มผมสีชาดค่อย ๆ ขยับเข้ามากอดคนตรงหน้า ใบหน้าจิ้มลิ้มแนบลงบนหน้าท้องของโอบิโตะ

โอบิโตะหัวเราะกับท่าทีของเด็กชายตัวเล็ก เขาลูบผมเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

เร็น.. //สะกิด

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

เร็นโตะ.. //ก้มมอง

เร็น (วัยเด็ก)

Zzzz

โอบิโตะ (วัยรุ่น)

คงจะเหนื่อยสินะ //ยิ้ม

โอบิโตะก้มลงหอมผมเด็กชายเจ้าของกลุ่มผมสีชาด ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมานอนลงข้าง ๆ เขาสวมกอดเด็กชายไว้หลวม ๆ ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

. . .

1 ชั่วโมงต่อมา

ปั๊ก!!

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ใช้ไม่ได้

นารุโตะ (วัยเด็ก)

กึ๋ย!!

นารุโตะ (วัยเด็ก)

ไม่เอา ไม่สู้แล้ว

คาคาชิ (วัยรุ่น)

เธอเนี่ยดูท่าจะชอบวิ่งเล่นไปทั่วมากกว่าฝึกสินะ

ปั๊ก!

คาคาชิ (วัยรุ่น)

//ดีดก้อนหินใส่นารูโตะ

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ยกขายังไม่พ้นเลยนะ

นารุโตะ (วัยเด็ก)

นี่!!

นารุโตะ (วัยเด็ก)

หยุดดีดหินสักที!

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ทำไมฉันต้องหยุด //ดีดหินใส่

นารุโตะ (วัยเด็ก)

นี่คาคา-..

ปั๊ก!

นารุโตะ (วัยเด็ก)

//หงายท้อง

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ถ้ายังฝึกไม่ผ่านตรงนี้ก็ไม่ต้องกลับบ้าน

นารุโตะ (วัยเด็ก)

เหอะ

นารุโตะ (วัยเด็ก)

ถ้าแลกกับเรื่องของเร็น

คาคาชิ (วัยรุ่น)

//ชะงัก

นารุโตะ (วัยเด็ก)

เร็นน่ะ..//เลิกคิ้ว

คาคาชิหันมองนารูโตะแววตาของเขาฉายแววความสงสัย พลางเอียงหูรอฟังคำพูดต่อ

นารุโตะ (วัยเด็ก)

ชอบฟังพ่ออ่านหนังสือเล่มหนึ่งให้ฟัง

คาคาชิ (วัยรุ่น)

หนังสือ?

นารุโตะ (วัยเด็ก)

อ่า

นารุโตะ (วัยเด็ก)

แต่ถ้าครูคาคาชิให้ผมฝึงง่ายกว่านี้

นารุโตะ (วัยเด็ก)

ผมอาจจะหลุดบอกชื่อเรื่องก็ได้

คาคาชิ (วัยรุ่น)

[ ถ้ารู้ชื่อค่อยหาซื้ออ่าน]

คาคาชิ (วัยรุ่น)

[ น่าจะเอาไปคุยกับเด็กคนนั้นได้ ]

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ตกลง

คาคาชิ (วัยรุ่น)

ฉันจะช่วยเธอฝึกอะไรที่มันง่ายกว่านี้

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ