ตอนที่ 4 ผู้วิเศษ

"ขั้นตอนต่อไปต้องนำดอกที่ตัดมาต้มลงในหม้อเพื่อนำตะกอนออกมา"

"ได้ค่ะ"

"อย่างนี้สินะอืมมมม",

มาเจอร์พูดพร้อมขยับมือเพื่อนำดอกไม้ลงไปในหม้อ

"บู้ม"

เสียงระเบิดดังขึ้น หลังจากใส่ดอกไม้ลงไป

"เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ"

"ไม่มีไรมากก็เเค่การประทุอย่างรุนเเรงของพลังวิญญาณ"

"ค่ะ เอะมันใช้ได้เเล้วนิ"

เธอพูดพร้อมใช้มือเปิดฝาหม้อ

"ในดูสิ"

อัลเบิตร์ก้มหน้าลงมองที่ก้นหม้อ

"ห่ะ"

"ตู้ม"

อัลเบิร์ตได้ล้มลงกองกับพื้น

"เอะเกิดอะไรขึ้นกัน"

ได้มีสปิริตภูตออกมาจากก้นหม้อ

"นี้มันสปิริตภูตนิ *ไม่ใช่ว่ามันจะมีเเต่ในโอสถวิญญาณลำดับที่6ลงมาไม่ใช่หรอ*"

"โค๊รก"

เสียงสปิริตภูตพร้อม เอามือที่มีขนาดใหญ่กำลังจะตกกระทบลงมาที่มาเจอร์

"อร้ายยยย"

"ฟึบ"

ทุกสิ่งรอบตัวได้หยุดนิ่งเวลาได้หยุดชงักลง

"เอ๋ไม่เจ็บเกิดอะไรขึ้นกัน"

"สวัสดีนังหนู"

ได้มีเสียงปรากฎขึ้นจากความว่างปล่าว

"ใคร"

มาเจอร์ได้มองรอบๆเเต่สิ่งที่เธอพบนั้นมีเพียงดอกฉี่เยี่ยน ฉิ่งจรือ

"ข้าเอง"

ดอกฉี่เยี่ยน ฉิ่งจรือ ได้พูดขึ้นพร้อมกับกลายร่างจากดอกไม้กลายเป็นมนุษย์

"เอ๊ะท่านคือ"

"ข้าคือราชินีจักรพรรดิดอกอมตะ"

"เอะหรือว่าท่านคือดอกไม้นั้น"

"*ไม่มีสัตว์วิญญาณตนที่จะกลายเป็นมนุษย์ยกเว้นสัตว์วิญญาณที่มีอายุ100000ปีขึ้นไป*"

เธอได้คิดสักพักหนึ่งเเล้วตัดสินใจ

"ท่านคือ มหาภูติสปิริตงั้นหรือ"

เธอได้ถามสปิริตตนนั้นก่อนที่สปิตริตตนนั้นจะเอยขึ้นว่า

"ไม่ ข้าคือมหาจักรพรรดิวิญญาณราชาภูต"

"*อะไรน่ะ"

"ไช่ สิ่งที่เจ้าได้ยินนั้นถูกต้อง"

นางได้พูดพร้อมสีหน้าที่ไม่ตกใจเลย

"อืมมม งั้นข้าขอทราบชื่อของท่านได้หรือไม่"

"ได้ ข้าชื่อ เนียนเลี่ยง "

"ok ฉันขอถามอีกสักประโยคได้หรือไม่"

"เชิญพูด"

"ทำไมท่านถึงปรากฎ มาให้ข้าเห็น"

"เพราะข้าจะเลือกเจ้ามาเป็นผู้สืบทอดเเห่งดอกหอมอมตะยังใงล่ะ"

"*หรือว่าตั้งเเต่ตอนนั้น*"

"*สิ่งที่เจ้ากำลังคิดนั้นถูกต้อง เเสงที่เจ้าเห็นตอนนั้นคือเเสงเเห่งอมตะ ต่อจากนี้เจ้าจะเป็นอมตะเเละจะเป็นผู้สืบทอดของข้าเช่นกัน*"

"เเล้วตอนนั้นทำไมข้าถึงไม่ได้รับบาดเจ็บจากเเสงนั้นเเต่กลับเเค่มีบาดเเผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น"

"นั้นก็เพราะเจ้ามีสายเลือดเเห่งจักรพรรดิอมตะอยู่"

"เลือดนั้นไหลเวียนในตัวเจ้าอยู่"

มาเจอร์ได้ทำสิหน้าตกใจสักพัก เเต่เมื่อเธอตั้งสติได้เธอจึงถามจักรพรรดิอมตะว่า

"ทำไมฉันถึงมีสายเลือดของจักรพรรดิอมตะล่ะ"

"นั้นเพราะเเม่ของเจ้าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าซึ่งนางได้มีลูกกับมนุษย์ลูกคนนั้นก็คือเจ้า"

"*อย่างนี้นี้เอง*"

"เเล้วทำไมฉันถึงสามมารถฉื่นใบของดอกหอมอมตะ(ดอกฉี่เยี่ยน ฉิ่งจรือ) ได้ล่ะ"

"นั้นก็เพราะเจ้ามีสายเลือดเเห่งจักรพรรดิอยู่ พวกดอกไม้หอมอมตะทั่วไปที่มีเพียงเลือดเนื้อของข้าเพียงน้อย

นิดหรือ(00000000000000000000000.0000000000000000000000.00000000000000000000.0000000000000.000000001%)กับเลือดของสิ่งต่างๆหรือก็คือพวกดอกอมตะลูกผสม ไม่อาจต่อกรกับเลือดกึ่งบริสุทธิ์อย่างเจ้าได้หรอก เอ๊ะไม่สิ ตอนนี้เจ้าคงเป็นเลือดบริสุทธิ์เหมือนข้าได้เเล้ว"

"อย่างนี้นี่เอง"

"งั้นตอนนี้ฉันสามมารถยัง เป็นผู้วิเศษได้รึป่าว"

"ได้สิเพราะเจ้าก็คือเจ้าไม่สามารถเปลี่ยนได้ว่าเจ้าก็คือเจ้า ตอนนี้เจ้าสามารถเปลี่ยนไปมาระหว่างมนุษย์เเละอสูรวิญญาณได้"

"เเค็ก เเค็ก ตอนนี้ข้าก็เเก่มากเเล้ว"

"มากตรงไหนกันท่านยังสวยอยู่เลย"

"ก็จริงเเต่ข้าอายุ 10000000000000000 ปีเเล้ว ข้าควรดับขันต์ได้เเล้ว"

"งั้นไว้เจอกันที่ปรโลกเเล้วกันนะหลานของข้าโชคดีล่ะ"

จากนั้นเนียน เลี่ยงได้สลายไปเหลือเเต่ตะกอนพลังวิญญาณ

ความคิด

"ฮือท่านยาย อย่าจากไปนะ ฮือออออ

ความเป็นจริง

"เอะเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรอ"

กลังจากมาเจอร์ตื่นขึ้นสปิริตภูตตนนั้นได้หายไปเเล้ว

"อืมมนั้นมัน ตะกอนพลังของท่านยายนิลองกลืนกินดีกว่า

ผ่านไป 1 ชั่วยาม

"อืมมเกิดอะไรขึ้นกัน"

อัลเบิร์ตพูดพร้อมนำมือมาลูบที่หัวพร้อมความมึนงง

"ตื่นเเล้วหรอค่ะ นี่ค่ะยาบำรุงร่างกาย"

ในขณะเดียวกันมาเจอร์ก็ได้กินตะกอนพลังวิญญาณของสปิริตตนนั้นเสร็จพอดี

"อืม เเล้วเจ้าได้เป็นผู้วิเศษหรือยัง"

"ค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ระดับ ประมาณ7ค่ะ "

"อ่อ.......... ห่ะ"

"ทำไมเจ้าถึงอยู่ระดับ7เลยละ"

"น่าจะเป็นตอนนั้นที่มีสปิริตภูต เเล้วฉันก็ได้ฆ่ามันจากนั้นข้าก็เลื่อนระดับเลย"

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง"

"ว่าเเต่เจ้า ได้ทักษะอะไรบ้างจากดอกหอมอมตะ เเละสปิริตวิญญาณ"

"ค่ะ ทักษะที่หนึ่ง คือเพิ่มพูน"

มาเจอร์ได้ชูมือขึ้น โดยมีดอกหอมอมตะปรากฎขึ้นที่มือข้างนั้น ทันใดนั้นรอบไข้างก็ได้นับการฟื้นฟูพร้อมพลังกับมาเป็นปรกติกรือมากกว่าเดิม

"ทักษะนี่ถือว่าดีเลยทีเดียว เเล้วทักษะต่อไปล่ะ"

"ได้ค่ะ ทักษะที่สอง เขตเเดนศักสิทธิ์"

ทันใดนั้นได้มีคลื่อนพลังเวทย์ขยายออกไปในบริเวณนั้นทำให้สิ่งที่เป็นศัตรูบาดเจ็บ ส่วนพรรทมิตรนั้นได้รับการรักษาเเละเพิ่มพลังให้เเข็งเเกร่งขึ้นพร้อมฝีเท้าที่ว้องไวขึ้น50%

"อืมม ทักษะนี้ก็เหมาะกับสัตว์สปิริตระดับ7จริงๆ"

"เเต่ข้าว่าเจ้าควรหาทักษะโจมตีไว้บ้างเพื่อยามฉุกเฉินนะ

"ค่ะ"

จบจ้า อ้าลืมบอกไปคือการเลื่อนระดับอาจได้ทั้งใช้โอสถ เเละ การฝึกฝนนะค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***